ตอนที่180
ไวยาตย์เห็นสภาพนี้ก็เดินออกมาแบบเงียบๆแล้วปิดประตูของห้องประชุม
เขาก็เป็นเพียงคนโสดที่รู้ตัวดีคนนึง
ธามนิธิมองปาณีแล้วทำหน้าขรึม “ตั้งใจหน่อย ที่นี่เป็นที่ทำงาน”
“……” ปาณีหมดคำพูด
นี่เธอไม่ได้ตั้งใจตอนไหนกัน?
ตั้งใจสุดๆเลยนะ?
เธอนั่งอยู่ข้างๆมองธามนิธิ ไม่ได้รบกวนเขาแค่นั่งมองเขาเงียบๆ
ธามนิธิจ้องที่โน้ตบุ๊คสักพักก็อดใจไม่ได้เลยสบตากับปาณี
ปาณีไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแค่นั่งอยู่กับที่แล้วมองเขา ในสายตาเต็มไปด้วยความนีบถือ
ถึงแม้คุณอาจะยืนไม่ได้ ถึงแม้เขาสามารถนั่งที่เก้าอี้เข็นได้อย่างเดียวแต่เธอรู้ว่าเมื่อก่อนเขาก็เคยเป็นฮีโร่เหมือนกัน
เขาเป็นทหารเพราะปกป้องประเทศชาติตัวเองเลยเกิดอุบัติเหตุ
นั่งที่เก้าอี้เข็นแล้วไง? ไม่น่าอับอายสักหน่อย
เธอรูปที่คุณอาใส่เสื้อทหาร หล่อมากๆๆ
สายตาคู่นี้ทำให้ธามนิธิรู้สึกอบอุ่นไปอีก “กลางคืนอยากกินอะไร? ฉันจะไวยาตย์ไปจัดการ”
“อยากกินหม้อไฟ” ปาณีมองที่ไวยาตย์ “ไม่ได้กินนานแล้ว”
เป็นคนถิ่มของเมืองชยุต ไม่กินหม้อไฟสักมื้อในหนึ่งอาทิตย์ก็จะรู้สึกชีวิตขาดสีสัน
ธามนิธิยิ้ม “ได้! ช่วงนี้พี่สาวพึ่งเปิดร้านหม้อไฟ พวกเราไปลองกัน”
ปาณี “อือ งั้นชวนพี่ไปกินด้วยกัน! กินกันสองคนมันไม่สนุก”
กินหม้อไฟก็ต้องการความสนุกเฮฮาสิ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...