My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 190

ตอนที่ 190

ปาณีเงยหน้าขึ้น เห็นชยรพยืนอยู่ตรงหน้า มองไปยังชายเบื้องหน้าอย่างเต็มไปด้วยการป้องกันตัว

ชายคนนั้นเห็นชยรพ พูดอย่างร้อนตัวว่า “ฉันชนเธอเข้า จะดูว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า”

“ดูก็ดูสิ จะดึงไปดึงมาทำไม? ดูไปก็รู้ว่านายไม่ประสงค์ดี” น้ำเสียงของชยรพไม่เป็นมิตรอย่างมาก

ผู้ชายคนนี้สวมแว่น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยสิว ดูท่าทางน่าสังเวชมาก

ถูกชยรพด่าไปสองสามคำ เขาก็วิ่งหนีไปโดยไม่ได้พูดอะไร

ชยรพมองไปยังปาณี “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร” ปาณีมองไปยังผู้ชายที่วิ่งหนีไป จ้องหน้าชยรพ “ทำไมนายถึงมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?”

“เดินผ่าน เห็นเธอถูกคนอื่นรังแก” ชยรพมองไปทิศทางที่ผู้ชายคนนั้นหนีไป “ดูไปก็รู้ว่ามันคิดไม่ซื่อ อยากเอาเปรียบเธอ”

“ไม่หรอกน่า” แม้ปาณีเองก็มีความรู้สึกแบบนี้เช่นกัน แต่ไม่มีหลักฐาน ก็ไม่อยากพูดมั่ว

ชยรพมองไปยังปาณี พูดด้วยความเป็นห่วงว่า “บาดเจ็บตรงไหนบ้าง?”

“ไม่เป็นไร” แค่โดนชนนิดหนึ่ง ไม่ได้ร้ายแรงอะไร

ชยรพพูดว่า “ครั้งหน้าถ้าเจอคนแบบนี้อีก ก็ไล่เขาไปตรงๆเลย อย่าใจอ่อน”

“อื้ม” ปาณีตอบรับไป เงยหน้าขึ้น เห็นเวทัสก็ยินอยู่ข้างๆ กำลังมองเธออยู่......

เมื่อกี้เขากับชยรพมาด้วยกัน ไม่ได้พลาดภาพเมื่อครู่อยู่แล้ว ดังนั้น ในสายตาของเขาจึงมีความกังวลเล็กน้อย

ปาณีมองเวทัสแวบหนึ่ง สายตาก็จากตัวเขาไป

ตอนอยู่ในรั้วมหาลัยนี้เธอไม่อยากใกล้ชิดกับทั้งสองคนมากนัก พูดกับชยรพว่า “ขอบใจนายมากนะ ฉันกลับก่อนละ”

ปาณีเดินไปก็พลางลูบข้อศอกตัวเองไป เมื่อกี้โดนชนยังรู้สึกเจ็บอยู่เลย

......

วันที่สาม เวลาพักเที่ยง ปาณีรับประทานอาหารเสร็จ เพิ่งกลับไปถึงหอ โมรีก็เรียกเธอไว้สักก่อน “ปาณี เธอลองดูเว็บมหาลัยสิ”

“อะไรหรอ?” ปาณีถามอย่างไม่เข้าใจ

“ไม่รู้จัก เมื่อวานฉันโดนชน ไม่รู้ว่าถูกใครแอบถ่าย” ขณะที่ปาณีกำลังพูดคำพูดนี้ อดไม่ได้ที่จะแอบมองติรยาที่นั่งอยู่ตรงข้ามแวบหนึ่ง

ติรยามองปาณีแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันหน้าหนี ท่าทางเหมือนคนที่กินปูนร้อนท้อง

พูดอะไรก็ไม่มีประโยค เพียงแต่พูดว่า “เป็นข่าวที่ไร้สาระ ช่างมันเถอะ!”

เธอรู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องนี้ใครเป็นคนทำ

แต่ว่า ตอนนี้ไม่มีหลักฐาน เธอก็ไม่อยากเถียงกับติรยาโดยไม่มีหลักฐานใดๆ

โมรีมองไปยังปาณี “เธอจะปล่อยไปอย่างนี้หรอ?”

เรื่องแบบนี้ แค่คิดก็โมโหแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมปาณียังนิ่งอยู่แบบนี้ได้

ปาณีพูดว่า “นอนกันเถอะ!”

เธอชินกับการนอนกลางวัน แบบนี้ตอนบ่ายจะกระปรี้กระเปร่ามากกว่า ผลปรากฏว่า เธอเพิ่งจะนอนลงไป ก็มีคนวิ่งมาเรียกหน้าห้องว่า “ปาณี มีคนมาหาเธอข้างล่างน่ะ”

“ใครหรอ?” ปาณีรู้สึกเกินความคาดหมายเล็กน้อย