ตอนที่ 213
ปาณีตอบว่า “ก็หนูกลัวคุณขับรถไปรับหนูโดยเฉพาะจะยุ่งยากไม่ใช่หรอคะ? ก็เลยกลับมาเอง”
ไวยาตย์รู้สึกปวดหัว “คุณกลับมาดึกขนาดนี้ คุณธามนิธิรู้เข้าจะเป็นห่วงเอานะครับ”
เพราะถึงยังไงก็เป็นเด็กผู้หญิง
ปาณีถามว่า “คุณอาล่ะคะ? นอนแล้วหรอ?”
“วันนี้คุณธามนิธิไม่ค่อยสบาย นอนแล้วครับ”
นี่ก็เกือบจะ 5 ทุ่มแล้ว
“ร่างกายเขาไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ?” พอได้ยินว่าธามนิธิไม่สบาย ปาณีก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มีปัญหาอะไรครับ หมอบอกให้พักผ่อนเยอะๆ” ไวยาตย์เพิ่งพูดจบ ปาณีที่ถอดรองเท้าเปลี่ยนมาใส่รองเท้าแตะก็วิ่งขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว
เธอเปิดประตูย่องเข้าไปห้องธามนิธิอย่างเบามือ มองคุณอาที่นอนอยู่บนเตียง หลับฝันดีมาก
ประมาณตีสองกว่าๆ ธามนิธิก็ตื่น เขาพลิกตัว กลับพบในอ้อมกอดของเขาไม่รู้ว่ามีแมวน้อยที่อ่อนโยนเพิ่มมาตั้งแต่ตอนไหน......
ในห้องไม่ได้เปิดไฟ มืดสนิท
เขาได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคย รู้เลยว่านี่คือปาณี
แขนของปาณีพาดอยู่บนเอวของเขา เปรียบเสมือนกำหัวใจของเขาไว้ในมือของเธออย่างเหนียวแน่น
ธามนิธิอึ้งไปสักพัก ตามด้วยความสงสัย
ไวยายต์บอกว่าปาณีจะกลับมาพรุ่งนี้นี่
นี่เพิ่งจะเที่ยงคืน ทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้แล้วล่ะ
ปาณีที่หลับสนิทกอดเอวเขาไว้แน่น พึ่งพาเขาอย่างมาก ถ้าหากไม่เชื่อใจเขาอย่างสนิทใจ ก็คงไม่กอดเขาอย่างนี้หรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...