My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 243

ตอนที่243

ผู้หญิงก็ชอบดอกไม้ทั้งนั้น!

ถึงแม้ดอกไม้สดจะเหี่ยวง่ายแต่พอตอนที่ได้รับดอกไม้มันก็มีความสุข

คุณฐิติพรอดยิ้มไม่ได้ “เด็กดีจริงๆ”

ปาณีซื้อปากาให้คุณชัยพรหนึ่งแท่ง ซื้อของตกแต่งในรถให้จันวิภาขนาดพี่เขยที่ไม่ค่อยอยู่บ้านยังเตรียมไว้ให้เขาอีก

ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆ มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นมา ปาณีไม่มีตังปกติเขาก็เลยไม่ให้เธอซื้อของอะไร

แต่ไม่คิดว่าหลังจากที่เธอได้เงินก้อนแรกนี้ก็คือเอามาคืนบุญคุณของคนในบ้าน

ของขวัญที่ปาณีซื้อให้มันอาจจะไม่ได้แพงเป็นเพียงของเล็กน้อยแต่ความตั้งใจของเธอ คนทั้งบ้านก็ปลื้มใจกัน

ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆมองเธอที่ค่อยเอาของที่ละชิ้นแจกให้ทุกคน ในใจก็หวังไม่รู้ว่าปาณีจะให้อะไรกับเขา

เด็กนี่ยังไม่เคยให้อะไรเขาเลยนะ!

จันวิภามองของขวัญที่ปาณีให้ “ขอบคุณปาณีที่มีใจนึกถึงนะ เธอยังเป็นนักเรียนการหาเงินเองมันไม่ง่ายเลยแล้วยังซื้อของขวัญให้พวกเราอีก ไม่เหมือนลูกรักของฉันวันๆรู้จักแต่ใช้ตังไม่เห็นเขาจะซื้ออะไรมาให้ฉันบ้างเลย”

ของห้อยประดับชิ้นนี้น่ารักดียิ่งดูยิ่งสบายตา

ยังดีที่เวทัสไม่อยู่ไม่งั้นถ้าได้ยินแม่ตัวเองพูดแบบนี้คงจะโกรธ

ปาณี “พี่ก็ชมหนูเกินไป ปกติพี่ก็ดีกับหนูแล้วหนูก็ไม่ได้ช่วยอะไรไปมากแต่อยากขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ”

คุณฐิติพร “เป็นครอบครัวเดียวกัน ปาณีเธอจะเกรงใจทำไม”

“……” ธามนิธิที่อยู่ข้างๆมองผู้หญิงสามคนนี้คุยกันอย่างสนุกสนานราวกับพวกเธอลืมเขาไปแล้วและปาณีไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ

เธอไม่รู้สึกมีอะไรผิดปกติไปหน่อยเลยหรือไง?

คนในครอบครัวมีของขวัญกันหมดแล้วของเขาล่ะ!

ปาณีคุยกับคุณฐิติพรกละจันวิภาเสร็จก็กลับไปที่ห้องเก็บกระเป๋าตัวเอง

อยู่ๆประตูก็ถูกเปิดออกธามนิธิเดินเข้ามา

พอเห็นเป็นธามนิธิปาณีก็ตกใจ “คุณอาขึ้นมาทำไมหรอคะ?”

ธามนิธิมองปาณี “เธอเอาของขวัญให้ทุกคนแล้วของฉันล่ะ?”

จะไม่มีของเขาได้ยังไงกัน!

อุตส่าห์ให้เธอหวังไปตั้งนาน

ปาณีมองเขาอย่างเกินคาด “แต่……ฉันให้ของขวัญเพราะอยากขอบคุณที่พวกเขาดีกับฉันมาตลอด”

“ปกติฉันไม่ดีกับเธอหรือไง?” ธามนิธิมีความคิดเห็นเยอะแยะ

ถ้าไม่หวังเยอะก็จะไม่ผิดหวังขนาดนี้

ที่แน่ๆคือทั้งบ้านมีแต่เขาไม่มี!

นี่ความดีที่เขาทำยังเทียบไม่เท่ากับพี่เขยที่เคยเจอหน้าแค่สองครั้ง?

ปาณีเดินไปอีกข้าง “คุณอาก็ดีกับฉัน! แต่เธอก็ไม่ได้ขาดอะไรฉันเลยไม่รู้จะซื้ออะไรให้ ไม่งั้นลองพูดสิว่าเธออยากได้อะไรไว้เดียวไปซื้อให้”

ก็เป็นแค่ของขวัญ?

ไม่คิดว่าเขาจะซีเรียสขนาดนี้

ธามนิธิ “ถ้าฉันให้เธอซื้อแล้วมันยังจะมีความหมายอีกหรอ?”

ที่ตัวเองขอกับที่เขาซื้อมาให้เองมันเป็นเรื่องที่ไม่เหมือนกัน

ปาณีมองเธออย่างพูดคำพูด “งั้นเธอจะเอายังไงอีก?”

“ฉันโกรธ” เขาพูดอย่างทำหน้าขรึม

พูดง่ายๆคือให้เธอมาง้อเขา

ปาณีเอาโน้ตบุ๊คออกมากระเป๋า “งั้นเธอก็โกรธต่อไปเลยนะ”

ทำหน้าแบบฉันไม่ง้อเธอหรอก

“……” ธามนิธิมองปาณีนั่งนั่งลงกับเก้าอี้แล้วเปิดโน้ตบุ๊คไม่คิดว่าเธอจะเมินเขา!

ธามนิธิรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงใจกำลังจะเข็นเก้าอี้ออกไป ปาณีก็พูด “คุณอามาช่วยฉันดูอันนี้หน่อยได้ไหม?”

ไม่ให้ของขวัญเขา ไม่ง้อเขาแล้วยังมาให้เขาช่วยเธออีก?