My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 245

ตอนที่245

จันวิภาและชลิตกำลังคุยเรื่องสุขภาพร่างกายของธามนิธิอยู่

“ปาณี” พอเห็นปาณีจันวิภาก็รีบเรียกเธอไว้ “เธอมานี่มา”

ปาณีเดินไปแล้วมองไปที่ชลิต “คุณหมอชลิตคะ”

ชลิตตอบรับ

ปาณีก็นั่งลงข้างๆจันวิภา

จันวิภาถามปาณี “คุณอาของเธอช่วงนี้อาการดีขึ้นหรือยัง?”

เมื่อกี้เธอกำลังคุยเรื่องธามนิธิกับชลิตอยู่ ปกติพวกเธอก็ไม่ค่อยได้อยู่กับธามนิธิ เรื่องที่ธามนิธิตรงนั้นดีหรือไม่ดีก็ไม่กล้าที่จะไปถามธามนิธิตรงๆ

ถึงแม้ถามเขาก็ไม่บอกอยู่ดี

ก็เลยต้องแอบสืบจากปาณั

ปาณี “ฉันรู้แค่ว่าเขาก็เหมือนที่ผ่านมา นั่งที่เก้าอี้เข็นทุกวันน่าจะยังไม่ดีมั้งคะ ถ้าดีขึ้นแล้วเขาคงบอกให้ฉันรู้”

จันวิภา “ฉันไม่ได้ถามเรื่องขาของเขา”

อาการของขา ชลิตก็รู้ดีมากกว่าทุกคน

ปาณีมองจันวิภานี่พี่สาวกำลังพูดเรื่องนั้นอยู่หรอ?

ก่อนหน้านี้จันวิภาก็มักจะถามเธอเรื่องนี้บ่อยๆนั่นเป็นเพราะมีแค่เธอกับจันวิภาแค่สองคนแต่วันนี้……

เธออดที่จะมองชลิตที่นั่งอยู่ตรงข้ามไม่ได้ต่อหน้าผู้ชายคนอื่นเธอตอบไม่ออกมาจริงๆ

จันวิภา “เขาเป็นหมอเธอไม่ต้องเกรงอะไรหรอก มีอะไรก็พูดออกมานี่เพื่อคุณอาของเธอเลยนะ ช่วงนี้เขามาจับเนื้อต้องตัวเธอหรือเปล่า?”

“……” ปาณีมองหน้าชลิตที่กำลังตั้งใจอยู่ ตัวของเขามีความรู้สึกแปลกที่สามารถทำให้คนอื่นสงบใจได้ “คุณอายังใช้ไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ”

ธามนิธิพึ่งคุยกับคุณแม่เสร็จก็ออกมาจากห้องรับแขกอยากไปหาปาณีก็ได้ยินปาณีบอกว่า “คุณอายังใช้ไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ”

ข้างในมีจันวิภากับชลิตกำลังคุยกันอยู่อันนี้ธามนิธิพอรู้แต่ที่ปาณีบอกว่า ‘ยังใช้ไม่ได้’ นี่หมายถึงอะไร

เขาใช้ไม่ได้? เหอะ!

“ธามนิธิ” ชลิตมองธามนิธิที่เดินเข้ามา เพราะว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองครอบครัวดีเวลาอยู่ที่บ้านก็จะเรียกชื่อเขาเลยไม่ได้เรียกคุณธามนิธิเหมือนไม่สนิทกัน

ปาณีลุกขึ้นมาแล้วไปช่วยเข็นเก้าอี้เข้ามา

สายตาของจันวิภาไปตกอยู่เข็มกลัดเนคไทของธามนิธิ “เข็มกลัดเนคไนมาจากไหน? เธอเนี่ยนะจะใส่มันด้วย?”

จันวิภารู้เรื่องของแบรนด์เยอะดูก็รู้ว่าเป็นของถูกๆแต่มาอยู่ที่ตัวธามนิธิได้ไง

ธามนิธิห้ามมือของจันวิภาที่ยื่นเข้ามา “อย่ายุ่ง”

จันวิภายิ้ม “ฉันรู้ล่ะ”

นอกจากปาณีแล้วจะเป็นใครได้อีก?

ก็เป็นแค่ปาณีให้เขา เขาเลยได้หวงขนาดนี้ไง

ปาณีที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นคุณอาทำแบบนี้ก็อึดอัดอย่างบอกไม้ถูก

นี่คุณอาชอบขนาดนี้เลย

จันวิภาล้อ “นี่ปาณีอุตส่าห์ซื้อของขวัญให้เลยนะเธอต้องให้รางวัลกลับคืนด้วยล่ะ”

ธามนิธิยกหัวขึ้นมองปาณีแล้วคิดคำพูดเมื่อกี้ : คุณอายังใช้ไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ

พูดอย่างจริงจัง “สมควรให้รางวัลดีๆอยู่”

หลังจากที่ชลิตไป ปาณีและธามนิธิก็กลับห้องพร้อมกัน

ปาณีทำงานที่ยังทำไม่เสร็จจนหมด จัดการเสร็จก็พูดกับธามนิธิ “คุณอาฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”

ธามนิธิมองปาณี “เรื่องที่เธอพูดตอนนั้นยังใช้ได้อยู่ไหม?”