ตอนที่249
ธามนิธิมองเธอที่เอาแต่ก้มหัวไม่ยอมมองเขาแล้วพูดอย่างเคร่ง “ไม่ได้ ฉันรู้สึกว่าเธอมาดูแลฉันจะดีกว่า ตอนนี้ฉันเป็นคนมีภรรยาแล้วถ้ายังให้ไวยาตย์มาดูแลอีกเดียวคนอื่นเขาจะหาว่าฉันชอบผู้ชายขึ้นมาเธอว่าไง?”
“……” ปาณีกว่าจะฟังเข้าใจคุณอานี่มันยังจำเรื่องที่เธอเคยบอกว่าเขาชอบผู้ชายได้อีก
ผู้ชายที่ขี้แก้แค้นชะมัดเลย!
แล้วเธอยังเอาเขาไม่อยู่อีก
ยิ้มออกมาอ้อนๆ “ได้ไงกันล่ะ? คุณอากับไวยาตย์บริสุทธิ์ใจสุด พวกเธอเป็นผู้ชายแท้ขะไปชอบผู้ชายกันเองได้ไง ฉันแค่พูดไปมั่วซั่ว คุณแก่อย่างคุณคงไม่เอามาเก็บไว้ในใจหรอกอือ?”
ต้องรู้ว่าทุกครั้งธามนิธิโดนเธอแกล้งจนโมโหจะตายอยู่ล่ะถ้าตอนนี้ได้ยินเธอพูดแบบนี้เขาคงสะใจน่าดู
แต่พึ่งดีใจได้ไม่กี่วิธามนิธิก็มารู้ตัว
เขายกคิ้วแล้วมองปาณี “ฉันแก่?”
ปาณี “……”
เธอยิ้มแล้วพูด “ไม่แก่ๆ สามีของฉันหล่อที่สุด”
คำว่าสามีเป็นอาวุธของปาณี ทุกครั้งที่เธอพูดคำนี้ธามนิธิก็จะหายโกรธทันที
เขาพูดเสียงเบา “ไปเอาเสื้อผ้าฉันมา”
“ได้ค่ะ”
ปาณีเห็นเขาอุตส่าห์ยอมปล่อยเธอสักทีก็รู้สึกโล่งอกไปอีกรีบวิ่งออกไปเอากางเกงในและชุดนอนมาให้
นี่ก็กว่าจะผ่านเรื่องเมื่อกี้ไปได้ ใกล้จะสิบเอ็ดโมงทั้งสองคนก็ยอมนอนลงบนเตียงสักที
ปาณีนอนอยู่บนเตียงอิงลงไปที่หมอนตัวเองอย่างว่าง่ายไม่เหมือนปกติที่จะมาขอให้กอด แต่นี่คือตายังไม่กล้าสบเลยด้วยซ้ำ
ราวกับเด็กดีที่เชื่อฟัง
ธามนิธิใช้แขนอิงหัวไว้แล้วมองปาณีที่ผิดปกติ “เธอไปนอนไกลขนาดนั้นทำไม? เข้ามาใกล้หน่อย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...