My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 267

ตอนที่267

แค่เพิ่มดอกไม้นิดหน่อยเพิ่มตัวหนังสือสี่กับลูกโป่ง……

แต่เขาพึ่งพูดจบก็ได้ยินธามนิธิตอบ “แกนี่ยุ่งเรื่องอื่นมากไปนะ!”

“……”

ครับๆๆ!

ไวยาตย์รู้ว่าตัวเองพูดผิดอีกแล้ว

กลางคืนเก้าโมงกว่า ธามนิธิอยู่ในห้องเปียโนนั่งอยู่หน้าเปียโน ไวยาตน์ยืนอยู่ข้างๆมองธามนิธิ

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้นิ้วมือวางลงบนคีย์เปียโน

ราวกับรูปภาพที่สวยงามถ้าไม่ใช่เพราะข้างๆมีเก้าอี้เข็นวางอยู่ คนอื่นคงจะนึกภาพไม่ออกว่าปกติเขาต้องใช้เก้าอี้เข็นในการเดินทาง

ธามนิธินิ้วมือวางลงบนคีย์เปียโนกดลงไปแค่สองทีอยู่ๆมือก็ทุบลงไปบนคีย์เปียโน

ไวยาตย์เห็นก็ตกใจและรีบเดินไป “คุณธามนิธิครับ”

ในดวงตาของธามนิธิไม่มีความสุขและดีใจ เขานึกถึงขาที่พิการของตัวเองอยากใช้ขาไปเหยียบแป้นเปียโนเรื่องเล็กๆแค่นี้ก็ทำไม่ได้

นึกถึงวันนี้ที่ท่านจอมพลนรเทพมาในงานแต่เขากลับไม่กล้าไปเจอเลย

ไวยาตย์มองธามนิธิสภาพหลอกหลอนแบบนี้ ช่วงนี้หลังจากที่พวกเขาย้ายมาที่นี่เพราะเกือบทุกวันจะได้เจอปาณีก็เลยช่วงนี้อาการของธามนิธิก็ดีขึ้น

นานแล้วที่เขาไม่ได้อาละวาดแบบนี้

แต่แล้ว……

เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วหัวหน้าได้โทรมายินดีกับเรื่องแต่งงานของธามนิธิ

หลังจากนั้นธามนิธิก็ไม่ดีใจขึ้นมา

ธามนิธิแค่โมโหก็ทำเอาไวยาตย์ตัวสั่น “คุณปาณีกำลังอาบน้ำอยู่ จะให้ผมไปเรียกไหมครับ?”

อาจจะเพราะว่าแช่นานเกินไปตอนออกมาเลยเวียนหัวนิดนึ่ง เธอเช็ดหัวให้แห้งแต่เห็นธามนิธิยังไม่กลับมาเธอเลยขึ้นไปบนเตียงก่อน

วันนี้ทั้งผ้าปูเตียงและผ้าห่มก็กลายเป็นสีแดงหมดมันดูมีความมงคล

เมื่อก่อนตอนเด็กเวลาดูทีวีก็มักจะคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าสาวแต่ตอนนี้ตัวเองก็ได้จริงๆแล้วมันก็อธิบายไม่ออกว่ามันรู้สึกยังไงกัน

……

ประตูถูกเปิดธามนิธิเข้ามาจากข้างนอกไฟตรงหัวเตียงยังเปิดไว้อยู่ปรณีนอนอยู่บนเตียงเขาเดินมาถึงข้างเตียงก็พบว่าเธอหลับไปแล้ว

ใบหน้าขาวๆเล็กๆหลังจากที่เช็ดเครื่องสำอางออกไม่มีความคมสวยเหมือนตอนแต่งหน้าแต่ดูแบบนี้มันก็ทำให้คนรู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูก

แค่มองเธอ ธามนิธิก็อารมณ์ดีขึ้นมา

เขาอาบน้ำที่ชั้นล่างและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ใส่เสื้อเชิ้ตสบายๆและกางเกงขายาวก็ขึ้นเตียงไปนอน

ธามนิธินอนหันข้าง เตียงนุ่มอันใหญ่โดนทับจนมีร่องแต่เขาก็ไม่ได้ขยับอะไรแค่มองปาณีที่นอนหลับอย่างอ่อนโยนจนปาณีกอดหมอนข้างแล้วหันตัวไปนอนอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ