ตอนที่267
แค่เพิ่มดอกไม้นิดหน่อยเพิ่มตัวหนังสือสี่กับลูกโป่ง……
แต่เขาพึ่งพูดจบก็ได้ยินธามนิธิตอบ “แกนี่ยุ่งเรื่องอื่นมากไปนะ!”
“……”
ครับๆๆ!
ไวยาตย์รู้ว่าตัวเองพูดผิดอีกแล้ว
กลางคืนเก้าโมงกว่า ธามนิธิอยู่ในห้องเปียโนนั่งอยู่หน้าเปียโน ไวยาตน์ยืนอยู่ข้างๆมองธามนิธิ
เขานั่งอยู่บนเก้าอี้นิ้วมือวางลงบนคีย์เปียโน
ราวกับรูปภาพที่สวยงามถ้าไม่ใช่เพราะข้างๆมีเก้าอี้เข็นวางอยู่ คนอื่นคงจะนึกภาพไม่ออกว่าปกติเขาต้องใช้เก้าอี้เข็นในการเดินทาง
ธามนิธินิ้วมือวางลงบนคีย์เปียโนกดลงไปแค่สองทีอยู่ๆมือก็ทุบลงไปบนคีย์เปียโน
ไวยาตย์เห็นก็ตกใจและรีบเดินไป “คุณธามนิธิครับ”
ในดวงตาของธามนิธิไม่มีความสุขและดีใจ เขานึกถึงขาที่พิการของตัวเองอยากใช้ขาไปเหยียบแป้นเปียโนเรื่องเล็กๆแค่นี้ก็ทำไม่ได้
นึกถึงวันนี้ที่ท่านจอมพลนรเทพมาในงานแต่เขากลับไม่กล้าไปเจอเลย
ไวยาตย์มองธามนิธิสภาพหลอกหลอนแบบนี้ ช่วงนี้หลังจากที่พวกเขาย้ายมาที่นี่เพราะเกือบทุกวันจะได้เจอปาณีก็เลยช่วงนี้อาการของธามนิธิก็ดีขึ้น
นานแล้วที่เขาไม่ได้อาละวาดแบบนี้
แต่แล้ว……
เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วหัวหน้าได้โทรมายินดีกับเรื่องแต่งงานของธามนิธิ
หลังจากนั้นธามนิธิก็ไม่ดีใจขึ้นมา
ธามนิธิแค่โมโหก็ทำเอาไวยาตย์ตัวสั่น “คุณปาณีกำลังอาบน้ำอยู่ จะให้ผมไปเรียกไหมครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...