My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 270

ตอนที่270

งั้นก็ดีอ่ะสิ!

ทีแรกเธอจะถามก็ไม่ได้ถามออกไปอีกไม่คิดว่าธามนิธิจะมาเป็นคนพูดก่อน

มองสภาพเธอที่ตกใจและมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองทายอยู่ก็ทำให้ธามนิธิหัวเราะออกมา

นี่ภรรยาของเธอ……ซื่อบื้อขนาดไหนกัน?

นี่ความฝันกับความจริงก็แยกไม่ออก

สงสัยเมื่อคืนเธอคงฝันถึงเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้จริงๆเลยถีบจนทำให้เขาไม่ได้นอนดีๆ

ต้องรู้ว่าธามนิธิเป็นคนจำแค้นเห็นหน้าเธอที่หวังคำตอบอยู่เขาก็ทำหน้าขรึมแล้วดับความหวังเธอ “เกิดสิ”

ปาณีมองธามนิธิอย่างอึดอัด ตอนเช้าเธอเริ่มมั่นใจแล้วว่าตัวเองแค่ฝัน

แต่พอได้ยินธามนิธิพูดแบบนี้ก็เกิดความสงสัยขึ้นมา

เธอมองเขา “ทำไมหนูเชื่อไม่ลง?”

เธอไม่มีความรู้สึกอะไรเกิดขึ้นเลยจริงๆ!

ไม่เชื่อ?

ธามนิธิมองปาณี “ทำไมไม่เชื่อ? ไม่งั้นกินข้าวเสร็จพวกเราไปลองดูสักครั้ง?”

คำนี้ธามนิธิพูดอย่างจริงจัง

โหดยิ่งกว่าอาจารย์ในโรงเรียนอีก

ปาณี “ไม่……ไม่ต้องแล้ว”

เธอต้องไปเรียนอีกนะ

แล้วที่ธามนิธิบอกว่าไปลองดูสักครั้งหมายความว่าไงเธอก็พอจะเข้าใจอยู่

เธอไม่กล้า!

กินข้าวเช้าเสร็จปาณีก็ไปเรียนเลย

ปกติเธอจะไปโรงเรียนเองแต่วันนี้สายไปหน่อยเลยมีคนขับรถไปส่ง

ปกติไวยาตย์งานยุ่งเลยจัดคนขับรถให้เธอแต่ว่าปาณีไม่ชอบโชว์เลยไม่ชอบให้คนมาส่ง

นั่งรถไฟฟ้าไปลงที่หน้าโรงเรียนก็สะดวกดี

ตอนเที่ยงปาณรและโมรีกำลังคุยกันในหอ โมรีได้เล่าว่าเธอเองได้เข้าร่วมทีมแข่งของเวทัส เมื่อวานเธอไปโชว์สกิลตวามโหดของเธอหน่อยเวทัสก็ตกลงเลย

เพราะเขาก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงเล่นเกมส์เก่งขนาดนี้

ปาณีเลื่อนดูเวยป๋อไปด้วยแล้วคุยกันโมรีไปด้วย

ช่วงนี้ปาณัยังไม่อยากไปทำงานพาร์ทไทม์ รายได้ที่ได้จากเวยป๋อก็แบ่งเบาภาระเธอได้หน่อย

เธอหวังว่าตัวเองคงต้องมีเวลากับการเรียนมากขึ้น

บนโต๊ะมีผลไม้แห้งเป็นตอนเช้าก่อนออกมาน้าลำมุงเตรียมไว้ให้ ปาณีเป็นคนชอบกินเวลาเธอทำงานก็จะกินไปด้วย

ทีนาร์เข้ามาจากข้างนอกเห็นบนโต๊ะมีผลไม้แห้งเลยยื่นมือจะไปหยิบ

ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของปาณี โมรีและทีนาร์ก็ยังดีอยู่เพราะเป็นรูมเมทกันเจอกันทุกวัน

ถ้ามีของกินทุกคนก็จะแบ่งกัน

แต่ตอนนี้พอเห็นทีนาร์ ปาณีก็นึกถึงคำพูดของทีนาร์ที่อยู่ในห้องเมื่อวาน

ปาณียื่นมือไปเอาผลไม้แห้งมา

ทีนาร์ก็เลยไม่ได้หยิบอะไรแล้วมองปาณีอย่างอึดอัด

เห็นเธอเข้ามาปาณีก็ไม่ได้ทักทายเธอแถมทำเมินใส่อีก

เธอถาม “ปาณีฉันไปทำไรให้เธอไม่สบายหรือเปล่า?”

“เธอรู้อยู่แก่ใจ” ใบหน้าของปาณีนิ่ง

“ก็เป็นแค่ของกินเล็กๆเองนี่เธอจะขี้งกอะไรขนาดนี้” ทีนาร์พูดอย่างไม่พอใจไม่คิดว่าปาณีจะซีเรียสกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

ปาณีมองทีนาร์ตอนอยู่ในหอก็มีแต่เธอและโมรีที่ซื้อขนมมาฝากยังไม่เคยเห็นทีนาร์ซื้อมาสักครั้ง

เธอและโมรีเป็นคนไม่ซีเรียสอะไรปกติก็ไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้

แต่ตอนนี้……

เธอไม่มีความสนใจที่จะให้ผู้หญิงคนนี้เอาแต่ใจอีก