My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 318

ตอนที่318

เธอยกหัวขึ้นมองนลินนี่เขาบอกว่าคุณอายุ่งเขาไม่ปล่อยงั้นหรอ?

ก็แค่ดูสวยหน่อยแต่ก็เปลี่ยนที่เขาลืมบุญคุณและชอบใส่ร้ายคนอื่นไม่ได้อยู่ดี นี่เขาเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าคนอื่นจะมายุ่งกับเขาไม่ปล่อย?

รู้สึกว่าที่เขาพูดแบบนี้มันเป็นการเหยียดหยามคุณอาแบบหนึ่ง

พอนึกถึงตรงนี้ปาณีก็อดที่จะมองธามนิธิที่อยู่ข้างๆไม่ได้ ธามนิธิมองนลินแต่สีหน้าดูแย่มาก

เปลี่ยนเป็นคนอื่นถ้าได้ยินแบบนี้ก็คงบ้าตายอยู่ดี!

เห็นธามนิธิไม่ตอบนลินก็พูดต่อ “เธอว่าไหมล่ะธามนิธิ?”

“เธออยากให้ฉันพูดอะไรล่ะ?” ธามนิธิยกแก้วที่วางไม้บนโต๊ะ

ทีแรกเขาก็โกรธอยู่แต่พอได้ยินที่นลินพูดก็จะบ้าตายอยู่ละ

นลินวันนี้ไม่ได้มาคนเดียวเธอยังพาเลขาผู้ชายมาอีกคน ตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆดูพวกเธอคุยกันอยู่

สถานการณ์แบบนี้ราวกับว่านลินกลัวโดนธามนิธิเอาเปรียบ

นลินใช้สายตาความเห็นอกเห็นใจมองธามนิธิ “เธอแย่งที่จากพ่อฉันและยังดักทางธุรกิจเขาไว้ทุกทางที่จริงแล้วมันไม่มีความหมายเลย”

ตอนยกเลิกงานหมั้นทางบ้านมีสุวรรณ์ก็เอาค่าสินสอดทั้งหมดคืนไปให้สองเท่า นลินไม่คิดว่าตัวเองเป็นหนี้อะไรธามนิธิเลย

ที่เขานั่งบนเก้าอี้เข็นเธอก็ไม่ใช่เป็นคนทำสักหน่อย!

เธอก็เลยไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้เพื่ออะไร!

หรือว่าอยากให้ความสุขของเธอฝังเข้าไปศพของเขา?

“ฉันว่ามันก็สนุกดี” ธามนิธิมองนลินอย่างประชด “พ่อเธอออกมาทำธุรกิจตั้งหลายปีนี่แค่ไม่กี่เดือนก็เอาไม่อยู่แล้วหรอ? ถึงขั้นต้องเรียกลูกสาวที่รักกลับมาเลยหรอ? นี่เขาถือว่ายอมแพ้แล้วหรือไง?”

คำพูดเขาราวกับมีมีดคม!

วันนี้นลินมาเพื่อขอเขาเลยต้องอดทนอย่างเดียว “ฉันรู้ว่าหลายปีนี้เธอได้รู้จักคนมากมายแต่เธอจะเอาคนพวกนั้นมาดักบ้านมีสุวรรณ์ไว้มันปัญญาอ่อนไปไหม! เธอไม่ควรเป็นคนปัญญาอ่อนแบบนี้”

“งั้นเธอก็คงดูผิดคนแล้วแหละ ฉันก็เป็นคนปัญญาอ่อนแบบนี้อยู่แล้ว” ธามนิธิ “ไม่เพียงแค่นี้วันหลังอาจจะปัญญาอ่อนมากกว่านี้อีก”

ความหมายของเขาก็คือว่าจะทำมันต่อไปอีกงั้นหรอ?

นึกถึงคุณพ่อคุณแม่ที่อยู่ในบ้านนลินก็ขมวดคิ้ว

เธอมองธามนิธิ “พวกเรารู้จักกันมาหลายปีเธอก็ควรจะรู้ว่านิสัยของฉันเป็นยังไง ฉันไม่มีทางกลับไปหาเธอหรอกถึงเธอจะทำบ้านฉันล้มละลายแต่เธอก็ไม่สามารถได้ฉันกลับคืนไปฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนพวกเราเคยหมั้นกันแล้วมันยังไงอ่ะ? ที่ฉันจะแต่งคืออดีตของเธอแต่ไม่ใช่คนที่นั่งบนเก้าอี้เข็นอย่างตอนนี้ เข้าออกก็ต้องมีคนดูแล ฉันยังสาวอยู่ฉันมีสิทธิ์ที่จะเลือกความสุขของฉันให้พวกเราจากกันด้วยดีเถอะนะ? เธอจะกดดันคนอื่นแบบนี้เพื่ออะไร?”

“......”

ธามนิธิมองผู้หญิงที่คิดไปเองคนนี้มีวินาทีหนึ่งเขาก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี

นลินถอดหายใจ “วันนี้ที่ฉันมาทีแรกว่าจะมาคุยดีๆกับเธอแต่ก็ดูเหมือนไม่จำเป็นแล้วแหละ ธามนิธิสภาพเธอตอนนี้มันทำให้ฉันผิดหวังจริงๆอย่างน้อยพวกเราก็รู้จักกันมาหลายปีแต่ตอนนี้เธอกลับใช้วิธีต่ำต้อยแบบนี้มาบังคับฉันไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ของอดีตเลยเธอเห็นแก่ตัวจริงๆ!”

“ฉันเห็นแก่ตัว?” มือธามนิธิที่กำแก้วชาไว้ก็แน่นขึ้น