ตอนที่4
เธอรู้ว่าการพูดแบบนี้ไม่มีมารยาทแต่ณตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นคงต้องลองดูสักครั้ง
“หนู......อีกหน่อยหนูจะใช้คืนคุณสองเท่าเลยค่ะ”ปาณีก้มหน้าอธิบายว่า“หนูกำลังจะเข้าเรียนมหาลัยแต่หนูไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอม......”
ธามนิธิหันหน้ากลับมามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ
หญิงสาวเหมือนจะตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นมือที่กำชายเสื้อนั้นเริ่มแดดก่ำใบหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ
นี่เป็นครั้งแรกที่ธามนิธิตั้งใจสังเกตหน้าตาของหญิงสาว
แม้ว่าเธอจะมาทำงานที่นี่และเขาก็เคยเจอหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยใส่ใจเลย
ขนตาของหญิงสาวนั้นเรียวยาวมีความพลิ้วไหวดวงตาสีดำสนิทของเธอประกายสวยคล้ายดวงตาของกวางใบหน้าที่อ่อนโยนขาวผ่องนั้นเต็มไปด้วยคอลลาเจนดูแล้วรู้ได้เลยว่าเธออายุยังน้อย
แม้รูปร่างหน้าตาจะไม่ได้สวยเลิศเลอเพอร์เฟคแต่ก็ยังคงมีความน่ารักสดใส
ธามนิธิเม้มปากสำหรับคำขอของหญิงสาว
หากในเวลาปกติเขาต้องช่วยเหลือเธอแน่นๆแต่ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีนักเลยอยากแกล้งเธอสักหน่อย
“เราไม่ใช่ญาติและไม่ใช่เพื่อนทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ปาณีถึงกับตัวแข็งเธอรู้ว่าตัวเองโดนปฏิเสธอีกแล้ว
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆและไม่ได้พูดอะไรกำลังจะหันหลังเดินกลับไปธามนิธิก็พูดขึ้นมาว่า“ฉันช่วยเธอก็ได้แต่มีข้อแม้หนึ่งอย่าง”
“ข้อแม้อะไรคะ?”
ปาณีนิ่งไป
“แต่งงานกับฉัน”
แต่งงานกับเขา?
ปาณีนึกว่าตัวเองหูฝาดไปเธอจึงถามอีกรอบว่า“อะไรนะคะคุณอา?”
“ฉันต้องการเจ้าสาวเพื่อที่จะแต่งงานกับฉัน”
ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
ตอนเขาพูดประโยคนี้น้ำเสียงเหมือนคนที่กำลังพูดว่าสภาพอากาศวันนี้ก็ไม่เลวนะ
ที่ผ่านมาด้วยตำแหน่งหน้าที่ของเขาคนที่อยากแต่งงานกับเขาต่อแถวยาวเป็นหางว่าวตำแหน่งคุณนายวิสิทธิ์เวชนี้ดึงดูดคนยิ่งนัก
แม้ว่าตอนนี้เขาจะพิการหากเขาอยากหาภรรยาสักคนก็ไม่ใช่เรื่องยาก
เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาอยากแกล้งปาณีก็เท่านั้นเอง
ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ได้โปรดปีนี้เธอเพิ่งจะอายุ18เองนะ!
แม้ว่าคุณอาคนนี้จะดูหน้าเด็กแต่เธอเคยได้ยินคนใช้คนก่อนพูดว่านายคนนี้อายุ28ปีแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...