My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 72

ตอนที่ 72

ธามนิธิจ้องมองเด็กโง่อย่างปาณี พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า “ใครบอกว่าเชื่อเขาล่ะ?”

“ก็ที่คุณเรียกเขามา ไม่ได้เป็นเพราะว่าจะให้เขามาเป็นพยานเอาผิดหนูรึไง?”

ถ้าเกิดไม่ได้เป็นเพราะว่าเธอฉีกหน้ากากติรยาได้ทันเวลา ไม่แน่...... คุณอาอาจจะเชื่อติรยาแล้วจริงๆได้!

ธามนิธิมองดูท่าทางที่ต่อว่าของเธอ อึ้งไปสักพัก จากนั้นก็หัวเราะออกมา เสียงหัวเราะนั้นอบอุ่นมาก เหมือนแสงแดดในฤดูหนาวที่สาดส่องเข้าไปในเบื้องลึกของหัวใจ “ฉันโง่ขนาดนั้นเลยรึไง?”

“หรือว่าไม่ใช่ล่ะคะ?” ปาณีมองด้วยความโกรธเคือง

“ก็ไม่ใช่น่ะสิ ถ้าฉันไม่เรียกเขามา แล้วจะให้บทเรียนกับเขาได้ยังไง? หลังจากนี้ตอนอยู่ข้างนอก เขาก็จะยังหาเรื่องเธอเหมือนเดิม”

“อ๋อ......” หลังจากที่ฟังธามนิธิอธิบาย ปาณีก็เข้าใจสักที “เพราะฉะนั้น ที่คุณเรียกเขามาก็ทำเพื่อหนู?”

ธามนิธิยื่นนิ้วมือออกมาแตะจมูกเธอ “มองเกมไม่ออกแล้วยังจะโมโหอีกนะ!”

ทุกการกระทำของปาณีในวันนี้ก็หนีไม่พ้นสายตาของเขา

ธามนิธิรู้ดีแก่ใจ เขารู้ว่าปาณีเข้าใจเขาผิด

หลังจากรู้เหตุผลที่เรียกติรยามา ท่าทีของปาณีจึงอ่อนลง “ก็หนูกลัวไม่ใช่หรอ?”

“กลัวติรยา?”

“กลัวคุณอาที่ดีกับหนูขนาดนี้ เพราะเขาแล้วจะไม่ยอมเชื่อหนูอีก” ปาณีสูดหายใจเข้าลึกๆ ในน้ำเสียงมีความหดหู่เล็กน้อย “หนูไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป เหมือนกับรู้สึกว่าคุณอาเป็นของหนู เชื่อหนูได้เพียงคนเดียว ถ้าหากคุณเชื่อคนอื่น หนูจะ......เสียใจมาก”

ที่เธอร้องไห้ในวันนี้ ไม่ได้เป็นเพราะว่าติรยาใส่ร้ายเธอ แต่เป็นเพราะว่าธามนิธิต่างหาก

จู่ๆเธอก็คิดว่า ถ้าหากธามนิธิก็เหมือนเวทัส ไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด ถ้าอย่างนั้น เธอจะทำยังไงดี?