My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 95

ตอนที่ 95

ปาณีหันเหน้ากลับไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย มองเขาแวบหนึ่ง พูดว่า “คุณตื่นแล้วหรอคะ? หนูนอนไม่หลับ แล้วก็หิวนิดหน่อย ก็เลยอยากตื่นมาทำอาหารสักหน่อย”

ปาณีก็หลับไม่สนิทเหมือนกัน เธอฝันร้าย ฝันว่าแม่เธอมาหาเธอถึงบ้าน จากนั้นก็ลากเธอกลับบ้าน ฝันว่าคนในบ้านวิสิทธิ์เวชก็จะไล่เธอออกเพราะเรื่องของแม่เธอเหมือนกัน

เธอรู้สึกหวาดระแวงมาก......

ตื่นมาแล้วพบว่าเวลายังเช้าอยู่ แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นมา

ทำอาหารเช้า คุณอาตื่นมาจะได้ทานได้เลย

ธามนิธิมองไปยังปาณี แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบหน้าเธอ ทำให้มองไปแล้วตัวเธอสว่างไสวเป็นพิเศษ

เธอนำอาหารไปตั้งไว้บนโต๊ะ พูดกับธามนิธิว่า “คุณอา ทานข้าวเถอะค่ะ อ้อ ใช่แล้ว คุณยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตาเลย รอหนูแปบนะคะ......”

จากนั้นเธอก็เข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เปิดน้ำใส่กาละมังแล้วยกออกมา

เธอเอาผ้าขนหนูชุบน้ำและบิดให้หมาด ยื่นไปให้กับเขา

ธามนิธิจ้องมองปาณี ไม่ได้รับผ้าเช็ดหน้าที่เธอยื่นมา แต่กลับจับมือเธอไว้

ปาณีอึ้งไปสักพัก มองไปยังธามนิธิ ยิ้มพูดว่า “ให้คุณเช็ดหน้า มาจับมือหนูทำไมคะ?”

“เรื่องพวกนี้มีคนอื่นทำอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?” เขาจับมือของเธอไว้

นิ้วมือของปาณีเรียวยาวมาก แต่ฝ่ามือหยาบหน่อย เป็นร่องรอยจากการทำงานหนัก

“หนูตื่นเช้าไม่มีไรทำค่ะ” ปาณีพูดว่า “วันๆเอาแต่นั่งกินนอนกิน โยนเรื่องทั้งหมดให้แม่บ้านทำก็ไม่ดีค่ะ”

ไม่ทำอะไรเลย แล้วให้ธามนิธิเลี้ยงเธอไปวันๆ ปาณีกลับรู้สึกไม่สบายใจมากกว่า

ทุกครั้งที่คิดถึงเธอไม่สามารถพึ่งพิงได้แม้แต่พ่อแม่ของตัวเอง เธอก็ไม่กล้าพึ่งพาใครอีก

ธามนิธิมองปาณีแวบหนึ่ง พบว่าบนใบหน้าของเธอ มีความสุขุมและความเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เป็นส่วนหนึ่งของอายุเธอ แม้ว่าทุกวันนี้ครอบครัววิสิทธิ์เวชจะดูแลเธอเป็นอย่างดี ก็ไม่ได้ทำให้เธอหลงระเริง ยังคงยืนหยัดที่จะออกไปทำงาน