นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 97

ฉันตัดสินใจไม่เล่าเรื่องของนาลินให้คุณเหนือฟัง ถ้าเขาถามฉันถึงจะบอก เพราะคิดว่าเราอยู่แบบนี้มันโอเคแล้ว การพูดถึงบุคคลที่เคยสร้างความเจ็บปวดให้มันไม่ใช่ผลดีต่อความรู้สึกสักเท่าไหร่ ยิ่งคนนั้นเป็นน้องสาวของ ฉันด้วย

ก่อนจะกลับบ้านคุณเหนือพาฉันแวะมาที่ห้างสรรพสินค้าก่อน รู้ไหมเขาพาฉันมาทำไม พาฉันมาซื้อชุดคลุมท้องอย่างที่เคยบอกตอนที่อยู่ต่างจังหวัดตอนนั้นว่าถ้ากลับมากรุงเทพแล้วจะซื้อให้ฉันทุกวัน คุณเหนือทำแบบนั้นจริงๆ

ฉันเองก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะพูดไปเขาก็ตีมึนใส่ไม่ฟังอะไร ส่วนตอนนี้เรากำลังเดินดูชุดเด็กทารกและของเล่นเด็กกันอยู่

“ถ้ามีลูกฉันจะซื้อรถคันนั้น เธอว่าลูกจะชอบมั้ย ?” คุณเหนือชี้ไปที่รถยนต์ไฟฟ้าแบบของเด็ก ซึ่งพอเห็นราคาแล้วฉันก็ต้องรีบเบรคไว้ทันที

“อย่าเพิ่งคิดเลยค่ะ คงอีกนานกว่าเราจะมีลูกด้วยกัน รินว่าเราเปลี่ยนไปดูโซนอื่นกันดีไหมคะ”

ฉันรีบพาคุณเหนือเดินออกมาจากโซนที่เป็นร้านเสื้อผ้าและของเล่นเด็กทันที ในสมองของเขาคงจะคิดถึงเรื่องที่อยากมีลูก โดยไม่ฟังเลยทั้งที่ฉันบอกว่ายังไม่พร้อม ถึงจะคิดการล่วงหน้าไว้ก็เถอะ แต่มันจะคิดล้วงหน้าหลายปีเกินไปมั้ย

“นั่นน้ำมนต์นี่คะ” พอเดินมาได้ครู่หนึ่งฉันก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินอยู่ ท่าทางของเธอเหมือนน้ำมนต์เอามากๆ ฉันจึงรีบทัก “น้ำมนต์ นั่นเธอใช่มั้ย”

พอเธอได้ยินเสียงของฉันก็หันหน้ามา แล้วจู่ๆ ก็รีบวิ่งหนี ซึ่งเป็นน้ำมนต์จริงๆ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหนีด้วย

“น้ำมนต์ตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่าคะ ทำไมเธอถึงกลัวเรา”

“ไอ้ติณคงจะสั่งไว้”

“แบบนี้เราจะช่วยน้ำมนต์ยังไงดีคะ”

คุณเหนือถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะตอบ “เลือกเดินไปหามันเอง จะให้ช่วยยังไง”