นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 683

เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นของเสิ่นเจียว ทำให้เฟิงไป่จั๋วเองก็อารมณ์เสียด้วย

ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเมื่อวานทั้งสองเพิ่งจะทะเลาะกันไปยกใหญ่ วันนี้กลับตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกัน จะทำลงกันได้อย่างไร

เมื่อคิดได้อย่างนี้ ทำให้เฟิงไป่จั๋วเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ ต่อเสิ่นเจียว

" คุณทำหน้าแบบนี้หมายความว่ายังไง"

เสิ่นเจียวเองก็ยิ่งทวีความโมโหขึ้นไปอีก กุมผ้าห่มที่ปกปิดร่างกายไว้ หางตาก็มีน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย

" ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว คุณก็ไม่ต้องทำตัวเป็นผู้หญิงที่รักศักดิ์ศรีหรอก ผมเห็นแล้วมันรู้สึกปลอมมาก"

เฟิงไป่จั๋วดูถูกเสิ่นเจียวอย่างตรงไปตรงมา ทำให้เสิ่นเจียวยิ่งโกรธมากขึ้น

"คุณพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไง หรือว่าคุณคิดว่าเราสองคน คนที่เสียเปรียบคือคุณหรอ"

เสิ่นเจียวจ้องมองเฟิงไป่จั๋วด้วยสายตาอำมหิต คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นคนที่ไม่รับผิดชอบอย่างนี้ ถึงกับพูดคำพูดแบบนี้ออกมา

" ใครเป็นคนที่เสียเปรียบนั้น คงไม่ต้องให้ฉันบอกหรอกมั้ง"

นัยน์ตาของเฟิงไป่จั๋วแสดงความเย็นชาออกมา " คุณมานอนข้างผม ก็เพื่อหลอกใช้ผม เพื่อให้ผมช่วยบ้านตระกูลเสิ่นของคุณวางแผนต่างๆ ไม่ใช่หรอ"

ทันทีที่สิ้นสุดคำพูด เฟิงไป่จั๋วก็ถูกตบตีด้วยหมอน

เสิ่นเจียวใช้แรงทั้งหมดโยนหมอนที่อยู่บนเตียงใส่หน้าเฟิงไป่จั๋ว " ต่อให้ฉันจะหลอกคุณ ก็ไม่ถึงกับใช้วิธีที่มันต่ำช้าแบบนี้หรอก"

เธอเป็นถึงคุณหนูบ้านตระกูลเสิ่น จะยอมลดทอนคุณค่าตัวเองทำเรื่องแบบนี้กับเฟิงไป่จั๋วได้ยังไง "คุณก็ไม่ต้องมองตัวเองสำคัญเกินไป คุณมีดียังไงถึงกับทำให้ฉันต้องใช้วิธีแบบนี้เพื่อสนองความพอใจของคุณ"

เห็นเสิ่นเจียวมองตัวเองด้วยสายตารังเกียจแบบนี้ ยิ่งทำให้เฟิงไป่จั๋วรู้สึกว่าเฟิงเจียวกำลังเสแสร้ง

" ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าบ้านตระกูลเสิ่นคิดอะไรอยู่ ฉันไม่หลงกลหรอก"

เฟิงไป่จั๋วกวาดตามองตัวของเสิ่นเจียว ยิ่งทำให้เสิ่นเจียวอึดอัดทำอะไรไม่ถูก

" ไอ้ลามก มัวแต่ดูอยู่ได้"

เสิ่นเจียวต่อยลงไปบนหน้าท้องของเฟิงไป่จั๋วที่มีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง การทำอย่างนี้สำหรับเฟิงไป่จั๋วแล้วมันไม่รู้สึกอะไร

"ไม่ต้องใช้ลูกไม้ตื้นๆ แบบนี้มาอ่อยเลย ผมไม่ประทับใจหรอก"

คิดไม่ถึงเลยว่าการกระทำเช่นนี้จะยิ่งเป็นการเพิ่มความมั่นใจให้กับเฟิงไป่จั๋ว ทำให้เสิ่นเจียวทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

" คุณเป็นคนมานอนกับฉัน ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย คุณกลับพูดใส่ฉันเป็นชุด ทำไมหรอ คุณชายเฟิงน้อยนอนผู้หญิงมาแล้วเท่าไหร่ คงไม่ต้องให้ฉันพูดย้ำหรอกนะ"

เสิ่นเจียวหักหน้าเฟิงไป่จั๋วอย่างตรงไปตรงมา ทำให้เฟิงไป่จั๋วโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

" มันเป็นสัญชาตญาณของผู้ชายนี่ นอนผู้หญิงมาแล้วหลายคนแล้วจะทำไม"

สายตาทั้งสองข้างของเฟิงไป่จั๋วเต็มด้วยความเย็นชา เหลือบมามองเสิ่นเจียว "แต่ว่าคุณน่ะ ไม่มีอะไรดีแล้ว ยังจะมีหน้ามาหลอกล่อผมอีก"

" อย่างคุณนะหรอจะคู่ควร" เสิ่นเจียวจ้องมองท่อนล่างของเฟิงไป่จั๋วด้วยสายตาที่ไร้อารมณ์ " สั้น เล็ก และไม่มีแรง ธรรมดาแล้วยังจะมามีความมั่นใจอีก"

คำพูดประโยคนี้ได้ยั่วโมโหเฟิงไป่จั๋วอย่างจัง เขาลุกขึ้นแล้วก็กดเสิ่นเจียวลงไป " ถ้าคุณพูดมากอีก ผมจะโยนคุณลงไปจากที่นี่"

"คุณกล้าหรอ"

เสิ่นเจียวจ้องมองเฟิงไป่จั๋วด้วยความดุร้าย นัยน์ตาลุกเป็นไฟ

" ทำไมจะไม่กล้า คุณอย่าคิดว่าผมจะไม่กล้าทำอะไรคุณ"

นัยน์ตาของเฟิงไป่จั๋วดำเหมือนการแต้มหมึก ทำให้เสิ่นเจียวคาดเดาความคิดของเขาไม่ได้เลย

" คุณคงจะยังต้องรอความช่วยเหลือของคนอื่นละสิ ผ่านไปสองสามวันบริษัทจะล้มละเลยไม่ว่า แม้แต่ตัวเองก็เอาตัวไม่รอด"

ในตอนนี้เฟิงไป่จั๋วอ่อนแอมาก แต่บ้านตระกูลเสิ่นกลับมีการเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาทำอะไรเสิ่นเจียว จุดจบต้องน่าอนาถกว่านี้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

เมื่อคิดได้อย่างนี้ เฟิงไป่จั๋วก็สงบสติอารมณ์ ยกตัวขึ้น

" คุณออกไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว"

เสิ่นเจียวร้องตะโกนใส่เฟิงไป่จั๋ว นัยน์ตาทั้งสองเต็มด้วยความแน่วแน่

เฟิงไป่จั๋วไม่พูดอะไร สวมเสื้อเมื่อคืนแล้วก็เดินออกไปทันที

ทันใดนั้น ในห้องก็เหลือเพียงแค่เสิ่นเจียวเพียงคนเดียว