องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก นิยาย บท 8

ทุกคนถึงกับตกตะลึง แต่เมื่อหันกลับมาก็เจอกับหญิงสาวสวมชุดกระโปรงสีเหลืองคนหนึ่ง ข้างกันเป็นชายชราผมขาวที่รีบเข้ามา ก่อนจะตามมาด้วยเด็กหนุ่มที่ห้ามพวกเขาไม่ให้เข้ามาในบริเวณไม่ทันการณ์เสียแล้ว ใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำ และเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

“ท่านมหาเสนาบดี ท่านมหาเสนาบดี ข้าหยุดพวกเขาเอาไว้ไม่ได้...”

เด็กหนุ่มที่เฝ้าประตูคุกเข่าลงกับพื้น ด้วยรู้ว่ามหาเสนาบดีฉู่เป็นคนที่เคร่งในกฎระเบียบมาก หากมาตะโกนในจวนมหาเสนาบดีแบบนี้ ช่างเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมจริง ๆ

มหาเสนาบดีฉู่ที่กังวลเรื่องขาของลูกชายได้แต่ขมวดคิ้ว ไม่ได้อยากจะต่อว่าคนรับใช้เหล่านั้น จึงโบกมือปล่อยให้เด็กหนุ่มจากไป

หญิงสาวที่เข้ามานั้นเป็นลูกสาวของน้องชายมหาเสนาบดีฉู่ ชื่อว่าฉู่หว่านเอ๋อ แม่ของหญิงสาวเสียชีวิตไปตั้งแต่ที่นางยังเล็ก ส่วนน้องชายก็แต่งงานสืบสกุลต่อ ทำให้นางต้องมาใช้ชีวิตและเติบโตขึ้นมาจากการเลี้ยงดูของยาย

เมื่อโตขึ้น ยายของนางก็แก่ตัวลงมาก จึงส่งตัวนางมาอยู่กับลูกชายเสนาบดีในเมืองกัวเฉิง โดยหวังว่าฉู่หว่านเอ๋อจะหาสามีที่ดีได้ และอยู่ในฐานะบุตรสาวตระกูลผู้สูงศักดิ์

ฉู่เนี่ยนซีมองผู้หญิงตรงหน้า แล้วก็สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้แต่งหน้า มีเพียงกิ๊บหยกติดอยู่บนผม ทว่าลักษณะท่าทางของนางกลับดูสวยสง่ามากเป็นพิเศษ

ในความทรงจำของชีวิตก่อนหน้านี้ เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ที่ชื่อฉู่หว่านเอ๋อมีใบหน้าที่ร่าเริงสดใส แถมยังสุภาพและจริงใจอยู่เสมอ

แต่ในเวลานั้น ร่างเดิมที่เธอใช้อยู่กลับสนใจแต่เย่เฟยหลี แล้วยังเหินห่างจากพี่น้องในจวนมหาเสนาบดีอีก จึงไม่ต้องพูดถึงลูกพี่ลูกน้องคนนี้เลย

ไม่แปลกที่จะไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับฉู่หว่านเอ๋อคนนี้มากนัก รู้ก็แค่ว่าทุกคนในจวนนี้เคารพและยกย่องนางมาก

มหาเสนาบดีฉู่เหลือบมองนางอย่างขุ่นเคือง พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบ “เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

ฉู่เนี่ยนซีเลิกคิ้วเล็กน้อย แม้จะได้ยินมาว่าหว่านเอ๋อเป็นคนที่ดี แต่ดูเหมือนพ่อของนางจะไม่ค่อยชอบนางมากนัก

ฉู่หว่านเอ๋อคุกเข่าลงบนพื้น ทุกการเคลื่อนไหวของนางแสดงให้เห็นถึงความสง่างาม

“ข้าโชคดีที่ได้พบกับท่านหมอชื่อดังท่านนี้ หมอท่านนี้จะมาช่วยรักษาขาให้กับท่านพี่เจี้ยนอี้ แต่ตอนที่อยู่ตรงหน้าประตู ได้ยินว่าท่านพี่เนี่ยนซีจะเป็นคนรักษาเขาเอง แต่ท่านหมอบอกว่าการฝังเข็มที่จะช่วยท่านพี่นั้นเป็นการรักษาที่ไม่เหมาะสม นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่พวกข้ารีบเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต ได้โปรดให้อภัยแก่ข้าด้วย ข้าทำไปเป็นเพียงเพราะความเป็นห่วงและกังวลก็เท่านั้น”

ฉู่เนี่ยนซีขมวดคิ้วเล็กน้อย

ทว่ามหาเสนาบดีฉู่กลับขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีก

พี่สะใภ้จากเดิมที่มีความไม่พอใจอยู่แล้ว อยู่ ๆ ในแววตาของนางก็ถูกเข้ามาเติมเต็มด้วยความสดใส เมื่อได้ยินว่ามีหมอชื่อดังมาที่นี่

“น้องหว่านเอ๋อ หมอมหัศจรรย์เฮ่อหลานท่านนี้ใช่คนที่ชาวบ้านเล่าขานกันมานานใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว ข้ามีโอกาสได้พบกับท่านหมอ แล้วก็เพราะโอกาสในครั้งนี้ที่ทำให้ท่านหมอยอมมาดูอาการให้กับท่านพี่” ใบหน้าของฉู่หว่านเอ๋อไม่ได้มีท่าทีที่เย่อหยิ่งหรือร้อนใจ

เมื่อมหาเสนาบดีฉู่และภรรยาได้ยินอย่างนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน

หลายที่ผ่านมานี้หมอมหัศจรรย์คนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมาก เขาสามารถรักษาได้ทุกโรคทุกอาการ ไม่ว่าจะซับซ้อนมาแค่ไหน

แต่เขาก็มีนิสัยที่แปลกประหลาด เพราะไม่มีใครรู้เลยว่าเขามาจากที่ไหน การที่จะให้เขามารักษานั้นยิ่งเป็นโอกาสที่ยากจะเข้าถึง แม้แต่องค์จักรพรรดิเองก็ยังต้องให้ความเคารพ

แล้วยิ่งตระกูลเฮ่อหลานนั้นหาพบได้ยากในเมืองนี้ จึงยิ่งเป็นที่น่าจดจำสำหรับผู้คน

คิดไม่ถึงว่าหว่านเอ๋อจะไปเจอกับเขา หากเป็นเช่นนั้นอาการขาของอี้เอ๋อร์ก็จะดีขึ้นด้วยใช่ไหม?

ฉู่เนี่ยนซีมองการแสดงออกของทุกคนพลางเลิกคิ้ว

ดูท่าว่าหมอผู้นี้จะมีความสามารถ

ฉู่หว่านเอ๋อสามารถพาบุคคลผู้นี้เข้ามาหาทุกคนในวันนี้ได้ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้คงมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่มากกว่าความธรรมดาที่ทุกคนได้มองเห็น

ในเวลานี้ ชายชราเคราขาวได้เดินเข้าไปมองที่จุดดำขนาดใหญ่บนขาของฉู่เจี้ยนอี้ โดยที่ไม่สนใจคนรอบข้าง ก่อนจะมองไปยังเข็มเงินในมือของฉู่เนี่ยนซีแล้วส่ายหน้าทันที พลางเอ่ยเสียงสั่น

“ไม่ได้เด็ดขาด! พิษที่ขาของเขาถูกสะสมมานานหลายปีแล้ว ตอนนี้น่าจะซึมลึกขึ้นไปถึงเอว หากทิ่มเข็มเพื่อเปิดการไหลเวียนสารพิษจะกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย เขาจะหายใจไม่ออกแล้วตายลงในที่สุด”

เมื่อพี่สะใภ้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของนางก็ซีดเผือด แม้แต่มหาเสนาบดีฉู่และภรรยาเองก็รู้สึกตัวเกร็งขึ้นมา