ฉีเฟยอวิ๋นตกใจ ซูมู่หรงก็ไม่ได้มีกำลังวังชาชีวิตชีวามากมาย เขาคล้ายดั่งคนที่ได้รับความทุกข์ระทม ไร้การอยากดำรงชีวิตอยู่อิงแอบอยู่ที่นั่น
ฉีเฟยอวิ๋นมองพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน คิดไม่ถึงเลยว่าอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช บนตัวของเธอยังสวมใส่ชุดกาวน์สีขาวด้วย
ฉีเฟยอวิ๋นมองบริเวณโดยรอบห้องผู้ป่วยอยู่ชั่วขณะหนึ่งอย่างยากที่จะรับได้ เธอมั่นใจว่าตนเองอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช
“......”หมอได้เข็นซูมู่หรงผ่านข้างกายของฉีเฟยอวิ๋นไป ฉีเฟยอวิ๋นหมุนตัวหลบ เผชิญหน้ากับห้องผู้ป่วยอื่นๆ จากนั้นทำท่าทางที่จะเข้าไปดู หมอบางคนที่เดินผ่านช่องทางเดินมองฉีเฟยอวิ๋น เลยถามฉีเฟยอวิ๋นว่าใช่หมอที่มาใหม่หรือไม่
“ฉันเพิ่งจะมาเรียนรู้ค่ะ ยังมีความรู้สึกที่ไม่คุ้นชิน”ฉีเฟยอวิ๋นหมุนตัวกลับมาพูด จงใจทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกพูดบอกกล่าว
หมอหนึ่งคนในนั้นพูดปลอบใจฉีเฟยอวิ๋นว่า"อย่างไรเดี๋ยวก็คุ้นชิน ตอนแรกที่ฉันมาก็ไม่คุ้นชินหรอก คุณดูสิตอนนี้ฉันไม่ใช่ว่าปกติดีเหรอ?”
“........ก็ใช่!เขาเป็นอะไรเหรอคะ?”ฉีเฟยอวิ๋นหันไปมองทางซูมู่หรง ซูมู่หรงค่อยๆมีปฏิกิริยาความรู้สึกเล็กน้อย เงยหน้ามองฉีเฟยอวิ๋นและยิ้มออกมา
“เขาเป็นคนที่ทดลองอย่างบ้าคลั่ง เขาอยากจะข้ามผ่านเวลา จนสมองเลอะเลือน พวกเรา
รับผิดชอบรักษาเขากันค่ะ”
พูดแล้วคนก็ไป ฉีเฟยอวิ๋นมองซูมู่หรงที่ถูกเข็นไป มือของเขาล่วงอยู่ด้านนอกรถเข็น ทั้งตัวของเขาถูกมัดด้วยเชือก เหลือแค่มือที่สามารถเคลื่อนไหวได้
ฉีเฟยอวิ๋นมองมือซูมู่หรง 206เหรอ?
ฉีเฟยอวิ๋นหมุนตัวเดินไปหาห้อง206 พบว่าชั้นนี้ไม่มีห้อง206เลย เธอเลยไปหาที่อื่นอีก คิดไม่ถึงว่าจะหาจนตกเย็นเชียว
ห้อง206เป็นห้องที่อยู่ในห้องใต้ดิน โรงพยาบาลจิตเวชยังมีห้องใต้ดินด้วย ทำให้ฉีเฟยอวิ๋นแปลกประหลาดใจมาก
ฉีเฟยอวิ๋นไปที่ห้องใต้ดิน พบว่าช่องทางผ่านห้องใต้ดินมีคนเฝ้าอยู่ถึงสองคน แต่ก็ยังมีคนเข้าๆออกๆ ฉีเฟยอวิ๋นประหลาดใจเป็นพิเศษ ทำไมดึกดื่นอย่างนี้ถึงได้เข็นคนไปห้องใต้ดินล่ะ?
ฉีเฟยอวิ๋นมองบริเวณโดยรอบ คนเหล่านั้นสวมใส่ชุดป้องกัน เธอก็ต้องหาชุดป้องกันสักชุดสิถึงจะถูกต้อง
ฉีเฟยอวิ๋นเจอห้องเก็บของห้องหนึ่ง เธอจึงรออยู่หน้าห้องเก็บของสักพักหนึ่ง เห็นคนเดินมาฉีเฟยอวิ๋นเลยใช้มือข้างหน้าโอบจากทางด้านหลัง จากนั้นออกแรงทำให้ฝ่ายตรงข้ามสลบไป
ฝ่ายตรงข้ามสลบไปฉีเฟยอวิ๋นถึงได้ผลัดเปลี่ยนชุด ปลอมแปลงเป็นฝั่งตรงข้ามแล้วไปที่ทางผ่านช่องประตู
พอถึงด้านนั้นฝ่ายตรงข้ามใช้เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์สแกนฉีเฟยอวิ๋น ฉีเฟยอวิ๋นแสกนผ่านแล้วถึงได้เข้าไป
พอขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นที่สาม ฉีเฟยอวิ๋นไม่แปลกใจเลยสักนิดหนึ่ง ด้านล่างไม่ใช่สถานที่จอดรถรูปแบบเก่าแน่นอน อีกทั้งเป็นโลกที่ไร้ความคาดหมายมาก
ประตูลิฟต์เปิดออก ฉีเฟยอวิ๋นผลักเข็นรถออกไป ภายในรถมีอะไรเธอไม่รู้เลย เพราะว่าด้านในล้วนเป็นกล่อง และมันยังหนักมาก ตอนที่ผลักกล่องต้องออกแรงถึงจะได้
ตอนที่ออกมาจากลิฟต์ข้างหน้าเป็นสถานที่กว้างขวาง แต่ด้านหน้ามีคนกำลังรออยู่ ฉีเฟยอวิ๋นเดินไปถึงด้านนั้น จอดหยุดรถไว้ แกล้งทำเป็นรูปแบบปกติที่ต้องทำ คือต้องเอากล่องไปหาที่วางถึงจะถูก
แต่เวลามีคนสวมชุดป้องกันเดินออกมา เขาเดินมาถึงทางด้านของฉีเฟยอวิ๋นแล้วใช้มือทำท่าแสดงเป็นสัญลักษณ์บอกฉีเฟยอวิ๋นว่าไม่ต้องเข้ามาใกล้
ฉีเฟยอวิ๋นยืนรออยู่ด้านนั้น รอฝ่ายตรงข้ามมาหาฉีเฟยอวิ๋นแล้วเปิดกล่องออก ด้านในกล่องมีอากาศเย็นกระจายแผ่ออกมา คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีการเคลื่อนย้ายกล่องแช่แข็ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ