องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 559

อวิ๋นหลัวฉวนหันกลับมาแล้วมองไปยังใบหน้าที่โมโหโทโสของอ๋องตวน

อ๋องตวนจ้องมองต่อกันแล้วกล่าวว่า: “ให้ข้าคิดก่อน”

“ท่านอ๋องหม่อมฉันจะกลับจวนกั๋วกง หากท่านอ๋องรับปากก็ไปที่ประตูวัง การเข้าเฝ้าช่วงเช้าหากว่าสำเร็จหม่อมฉันจะยังกลับมา หากไม่สำเร็จหม่อมฉันจะไม่กลับมาแล้ว”

หม่อมฉันรู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่าคนนั้นฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ยอมห่อหุ้มศพกลับมาก็ไม่ยอมให้บ้านเมืองถูกหยาม หากวันนี้รับปากแล้วหม่อมฉันก็ไม่มีหน้ากลับมา "

อวิ๋นหลัวฉวนหันหลังไปพร้อมดาบ

อ๋องตวนตะลึงครู่หนึ่ง สวมเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปทันที

ออกจากประตูอ๋องตวนตามอวิ๋นหลัวฉวนไปที่รถม้าพร้อมกันและทั้งสองก็ไปยังจวนกั๋วกงด้วยกัน

ลงจากรถม้าแล้วอวิ๋นหลัวฉวนก็ไปเคาะประตู จวนกั๋วกงจุดไฟตลอดทั้งคืน ฮูหยินกั๋วกงและอันกั๋วกงอาวุโสก็ลุกขึ้นมากันทั้งสิ้น

จวนกั๋วกงหารือกัน อวิ๋นหลัวฉวนนั้นไม่รอให้ผู้อื่นกล่าวก็จัดการด้วยสิทธิ์อย่างเต็มที่ เล่าเรื่องราวรอบหนึ่งเป็นอันดับแรกแล้วลงคะแนนด้วยการยกมือ: "จวนกั๋วกงและอ๋องเย่จะกระทำร่วมกัน"

คนอื่นๆนั้นมองหน้ากันแล้วยกมือขึ้นทีละคน

อันกั๋วกงอาวุโสมองดูหลานสาวแล้วยิ้ม: “ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้วเช่นนั้นก็ฟังคำเจ้า เจ้ามันเด็กสาวผู้ดื้อรั้นเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กไร้ซึ่งวิธีกับเจ้าแล้ว

หลังจากปรึกษาเรื่องนี้กับท่านย่าแล้ว นางก็คิดว่าข้าไม่ออกหน้าไม่ถูกจึงดุด่าข้ายกหนึ่ง เดิมทีคิดวางแผนจะออกหน้าช่วยตอนเข้าเฝ้าช่วงเช้าพรุ่งนี้ คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะกลับมาในชั่วข้ามคืน"

ผู้อันกั๋วกงอาวุโสภูมิใจกับหลานสาวผู้นี้มาก อายุน้อยๆก็เก่งได้ถึงเพียงนี้ก็ต้องชื่นชอบเป็นธรรมดา

อันกั๋วกงอาวุโสกล่าวแล้วก็เหลือบอ๋องตวนที่ไร้เสียงใดๆ: "อ๋องตวนมีความประสงค์เช่นไร?"

“……”อ๋องตวนไม่กล่าว

อันกั๋วกงอาวุโสกล่าวว่า: “ไปเรียนเชิญท่านเขยสี่”

"ขอรับ"

คนนั่นรีบไปเรียนเชิญส่วนอวิ๋นหลัวฉวนก็รออยู่ในห้องจากนั้นเว่ยหลินชวนและภรรยาก็มาในไม่ช้า

เว่ยหลินชวนเดินเข้าประตูมาแล้วคารวะและท้ายที่สุดก็พยุงอวิ๋นหลัวฉายซึ่งมีอายุครรภ์ไม่กี่เดือนเดินไปยังด้านหน้าของอันกั๋วกงอาวุโส

"ท่านปู่กั๋วกง"

“อืม ได้ยินแล้วใช่ไหม?” อันกั๋วกงอาวุโสถามอย่างเชื่องช้า

เว่ยหลินชวนไม่กล้าละเลยจึงรีบกล่าวว่า: "องค์หญิงใหญ่มีเรื่องจะกล่าว ศาลพิเศษกลางและจวนอ๋องเย่จะกระทำร่วมกันและไม่ยอมแต่งงานสงบศึกเว้นแต่......"

“เว้นแต่สิ่งใด?” อันกั๋วกงอาวุโสนับว่าเข้าใจองค์หญิงใหญ่ เขายังต้องการฟังว่าองค์หญิงใหญ่ตอบเช่นไร

เว่ยหลินชวนกล่าวด้วยความเคารพว่า: “เว้นแต่สตรีเมืองต้าเหลียงเราเลือกเขย ให้พวกเขาเมืองอู๋โยวเลือกลูกหลานรุ่นเยาว์สิบคนของราชวงศ์มาจากนั้นส่งมายังเมืองต้าเหลียงของเรา คัดเลือกโดยกรมพิธีการแล้วตรวจสอบโดยฝ่าบาทและท้ายที่สุดก็มอบให้องค์หญิงและจวิ้นจู่คัดเลือกผู้ท้ายที่สุด

และต้องอยู่ในเมืองต้าเหลียงของเรา เข้าร่วมราชวงศ์และให้องค์หญิงแต่งงานมา! "

เว่ยหลินชวนไม่ได้พูดเล่นส่วนอันกั๋วกงอาวุโสยิ้ม: “อืม เช่นนี้ไม่เลว”

"ขอรับ"

เว่ยหลินชวนลุกขึ้นมองไปยังอันกั๋วกงอาวุโส

อันกั๋วกงอาวุโสมองไปยังอ๋องตวนแล้วหันหลังกลับไปพักผ่อน

อวิ๋นหลัวฉวนรู้สึกเสียหน้า เหตุใดถึงได้แต่งงานกับอ๋องตวนนะ

พูดคุยกับอวิ๋นหลัวฉายอย่างเศร้าสร้อยแล้วอวิ๋นหลัวฉวนก็ไปพักผ่อน เข้าประตูไปแล้วก็มิได้กล่าวสิ่งใดโดยที่อ๋องตวนนั่งอยู่ข้างๆนาง ต่างคนต่างครุ่นคิด

ฉีเฟยอวิ๋นไปถึงจวนต้ากั๋วจิ้วแล้ว พบกันแล้วต้ากั๋วจิ้วได้ฟังคำพูดของฉีเฟยอวิ๋น ส่วนฮูหยินกั๋วจิ้วก็ไม่ต้องการสนใจในเรื่องนี้แล้ว

แต่ต้ากั๋วจิ้วรับปากเลย: "พระชายาเย่เชิญกลับไปเถอะ ข้าจะไปเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเข้าเฝ้าช่วงเช้า"

“ขอบคุณต้ากั๋วจิ้วนัก”

ฉีเฟยอวิ๋นไม่คาดคิดเลยว่าต้ากั๋วจิ้วหวังฮวายเต๋อจะตกลงอย่างง่ายดายเช่นนี้ ฉีเฟยอวิ๋นออกไปแล้วฮูหยินกั๋วจิ้วก็ถามขึ้นทันทีว่า: "กั๋วจิ้ว พี่สาวไม่ได้หมายความเช่นนี้ นางไม่ต้องการให้เจ้ายุ่งเรื่องนี้ "

“ข้าเป็นหนี้น้ำใจฉีเฟยอวิ๋นและต้องตอบแทน”

“แต่ว่า......” ฮูหยินกั๋วจิ้วไม่กล้าคิดถึงผลที่ตามมาจากการฝ่าฝืนฝ่าบาท ตอนนี้ลูกสาวก็เป็นที่โปรดปรานในวังแล้วซึ่งพวกเขาน่าจะช่วยฝ่าบาท

“กั๋วจิ้ว เจ้าลองอีก......”

“ไม่มีอีก เตรียมชุดขุนนาง......”

รถม้าของฉีเฟยอวิ๋นมาถึงจวนเสนาบดี จากนั้นเปิดม่านรถม้าออกเหลือบไปมอง คิดบางอย่างออกแล้วปล่อยม่านรถม้าลง

อาอวี่ถามว่า: “พระชายาพวกเราไม่ไปจวนเสนาบดีหรือ? ”

"ไม่จำเป็นแล้ว"

ฉีเฟยอวิ๋นไม่ต้องการไปมาหาสู่กับจวนเสนาบดี และเฉินอวิ๋นเจี๋ยก็ทุกข์ใจมากพอแล้ว

ในวัง

ตำหนักหวาหยาง