อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 2

ตอนนี้ลิฟย์พุ่งขึ้นด้วยความเร็วคงที่พาฉันขึ้นไปสู่ชั้นที่ 89 เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกฉันก็ได้เข้ามาอยู่ในห้องโถง

ฉันได้เจอกับโต๊ะไม้สีเข้มตัวใหญ่เข้ากันกับเก้าอี้ ฉันมองไปรอบโต๊ะด้วยความตื่นเต้นนั่นคือโต๊ะทำงานของฉัน และเมื่อมองออกไปคือหน้าต่างกระจก สูงจากพื้นจรดเพดานเป็นกระจกทั้งหมด

ซึ่งมองเห็นวิวของเมืองหลวงประเทศไทยมันเป็นภาพเหมือนกรอบที่มองออกไปแล้วเห็นทั้งเมือง ทัศนียภาพที่โต๊ะทำงานของฉันช่างน่าตื่นเต้นประทับใจ ฉันตะลึงงันไปชั่วขณะหนึ่งกับภาพที่ได้เห็นอยู่ในขณะนี้ฉันได้แต่มองอย่างตกตลึงความสวยงามหรูหราของโต๊ะทำงานของตัวเอง

"สวัสดีจ้า...ยินดีต้อนรับด้วยนะจะที่ได้มาฝึกงานที่นี่"......เสียงของเลขาท่านประธานได้พูดบอกกับฉัน จนทำให้ฉันหลุดจากภวังค์

"สวัสดีค่ะ...ดิฉันชื่อสเตฟานี่ลอว์เรนซ์ค่ะหรือเลือกชื่อเล่นว่าเคทก็ได้นะคะ...".....ดิฉันได้แนะนำตัวกับเลขาท่านประธาน

"สวัสดีจ้ะน้องเคท...เรียกพี่ชื่อแคททอรีนก็ได้นะจ๊ะ โต๊ะทำงานของน้องคือตัวนี้เลยจ้ะ "....เลขาของท่านประธานพูดด้วยรอยยิ้มและส่งยิ้มหวานให้กับฉัน

ยิ่งได้รู้จักกับคนที่นี่ยิ่งทำให้ฉันมีความสุข บริษัทที่ใหญ่โตแต่เต็มไปด้วยพนักงานที่มีสุขภาพจิตที่ดีและมีมิตรภาพให้แก่กันฉันมีความสุขมากๆ

ฉันนั่งลงพร้อมกับวางกระเป๋าสะพายที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ฉันมองโต๊ะทำงานของตัวเองยังชื่นชมและหลงใหล ฉันมีความตั้งใจว่าหลังจากที่ผ่านงานที่นี่แล้วฉันก็จะกลับไปรับปริญญาแล้วก็กลับมาทำงานที่อย่างถาวร ฉันได้แต่ฝันหวาน

"นี่เป็นงานแรกของน้องนะจ๊ะ เอาเอกสารไปให้ท่านประธานเซ็นและรอรับกลับมาให้พี่นะ เอกสารด่วนจะ เดี๋ยวพี่จะดิวงานกับลูกค้ารายใหญ่ เคทเอาไปให้ท่านประธานเซ็นนะจะ....อืม...พี่ลืมบอกไปนะจ๊ะเรียกพี่สั้นๆว่าพี่แคทก็ได้จ้ะน้องเคท พี่แคท ชื่อคล้ายกันเลยเนาะ"....เธอยิ้มให้กับฉัน

"คะพี่แคท ขอบคุณมากๆนะคะ ที่พี่เอ็นดูหนู หนูจะตั้งใจทำงานและทำให้ดีที่สุดค่ะ "......ฉันบอกกับพี่แคท และพี่แคทก็ยิ้มหวานให้กับฉันแล้วเดินจากไป

"น้องเคท เดินเข้าไปในห้องของท่านประธานได้เลยนะจ๊ะไม่ต้องเคาะจ้ะ"

"คะ"...ฉันรับคำเบาๆ

เมื่อได้ยินคำบอกของพี่แคทแล้วฉันลุกขึ้นด้วยอาการสั่นเล็กน้อยพยายามระงับความกังวลแล้วฉันก็ผลักประตูแล้วก็เดินโซเซเข้าไปข้างในห้องทำงานท่านประธาน เท้าตัวเองสะดุดกับพรหมก็ล้มหัวทิ่มเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานอย่างตื่นตระหนก เอกสารร่วงกระจายบนพื้น บ้างก็ลอยอยู่บนอากาศ

ตอนนี้ฉันรู้สึกอับอายเป็นอย่างมากในการทำงานแรกของตัวเอง ก็มีอาการสั่นและตื่นเต้นจนล้มขนาดนี้ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งคุกเข่ามือทั้งสองข้างเท้าพื้นอยู่ตรงประตูทางเข้าห้องทำงานของท่านประธาน

แล้วก็มีมือใครบางคนรั้งตัวฉันเอาไว้อย่างสุภาพช่วยให้ฉันลุกขึ้นยืน ตอนนี้ฉันรู้สึกอับอายและรวบรวมความกล้าหาญของตัวเองเพื่อจะเงยมองหน้าขึ้นไปหาคนที่กำลังช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้นในขณะนี้

พระเจ้า !!! ทำไมท่านประธานถึงหนุ่มเอามากๆ ตอนที่ศึกษาประวัติท่านประธานจาก Internet ภาพถ่ายของเค้าที่ว่าดูหล่อ ดูดีแล้วแต่เมื่อเห็นตัวจริงแล้วยังหนุ่มหล่อมาก

หน้าตาดีกว่าในอินเตอร์เน็ตเสียอีก เค้าตัวสูงแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำอย่างดี สวมเสื้อเชิ้ตด้านในสีขาว ผูกเน็คไทสีดำ นัยตาของเค้าสีเทากระจ่างใสที่จ้องมองมาที่ฉันอย่างจริงจัง

ฉันมองท่านประธานอย่างตกตะลึงด้วยมนต์เสน่ห์ของเค้าที่หล่อราวกับเทพบุตร ฉันได้แต่มองท่านประธานคนนี้ด้วยความตกตะลึงแล้วอยู่ๆเสียงของท่านประธานก็ทำให้ฉันตื่นจากภวังค์