อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 2

ตอนนี้ลิฟย์พุ่งขึ้นด้วยความเร็วคงที่พาฉันขึ้นไปสู่ชั้นที่ 89 เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกฉันก็ได้เข้ามาอยู่ในห้องโถง

ฉันได้เจอกับโต๊ะไม้สีเข้มตัวใหญ่เข้ากันกับเก้าอี้ ฉันมองไปรอบโต๊ะด้วยความตื่นเต้นนั่นคือโต๊ะทำงานของฉัน และเมื่อมองออกไปคือหน้าต่างกระจก สูงจากพื้นจรดเพดานเป็นกระจกทั้งหมด

ซึ่งมองเห็นวิวของเมืองหลวงประเทศไทยมันเป็นภาพเหมือนกรอบที่มองออกไปแล้วเห็นทั้งเมือง ทัศนียภาพที่โต๊ะทำงานของฉันช่างน่าตื่นเต้นประทับใจ ฉันตะลึงงันไปชั่วขณะหนึ่งกับภาพที่ได้เห็นอยู่ในขณะนี้ฉันได้แต่มองอย่างตกตลึงความสวยงามหรูหราของโต๊ะทำงานของตัวเอง

"สวัสดีจ้า...ยินดีต้อนรับด้วยนะจะที่ได้มาฝึกงานที่นี่"......เสียงของเลขาท่านประธานได้พูดบอกกับฉัน จนทำให้ฉันหลุดจากภวังค์

"สวัสดีค่ะ...ดิฉันชื่อสเตฟานี่ลอว์เรนซ์ค่ะหรือเลือกชื่อเล่นว่าเคทก็ได้นะคะ...".....ดิฉันได้แนะนำตัวกับเลขาท่านประธาน

"สวัสดีจ้ะน้องเคท...เรียกพี่ชื่อแคททอรีนก็ได้นะจ๊ะ โต๊ะทำงานของน้องคือตัวนี้เลยจ้ะ "....เลขาของท่านประธานพูดด้วยรอยยิ้มและส่งยิ้มหวานให้กับฉัน

ยิ่งได้รู้จักกับคนที่นี่ยิ่งทำให้ฉันมีความสุข บริษัทที่ใหญ่โตแต่เต็มไปด้วยพนักงานที่มีสุขภาพจิตที่ดีและมีมิตรภาพให้แก่กันฉันมีความสุขมากๆ

ฉันนั่งลงพร้อมกับวางกระเป๋าสะพายที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ฉันมองโต๊ะทำงานของตัวเองยังชื่นชมและหลงใหล ฉันมีความตั้งใจว่าหลังจากที่ผ่านงานที่นี่แล้วฉันก็จะกลับไปรับปริญญาแล้วก็กลับมาทำงานที่อย่างถาวร ฉันได้แต่ฝันหวาน

"นี่เป็นงานแรกของน้องนะจ๊ะ เอาเอกสารไปให้ท่านประธานเซ็นและรอรับกลับมาให้พี่นะ เอกสารด่วนจะ เดี๋ยวพี่จะดิวงานกับลูกค้ารายใหญ่ เคทเอาไปให้ท่านประธานเซ็นนะจะ....อืม...พี่ลืมบอกไปนะจ๊ะเรียกพี่สั้นๆว่าพี่แคทก็ได้จ้ะน้องเคท พี่แคท ชื่อคล้ายกันเลยเนาะ"....เธอยิ้มให้กับฉัน