อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 117

ที่คฤหาสน์หลังงามของพ่อแม่ลีโอนาร์โด ชายหนุ่มขับรถเข้าไปจอดแล้วรีบวิ่งเข้าไปภายในบ้าน

"มาหาใครไม่ทราบ !?

เสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้น

"โถ่ .. คุณแม่ครับผมก็แค่มาตามเมียผมกลับบ้านก็แค่นั้นเอง"

"มาบ้านคนอื่นยามวิกาลแบบนี้เค้าเรียกว่าบุกรุกนะ เดี๋ยวฉันจะเรียกตำรวจจับแก !

"คุณแม่ครับผมขอโทษ...ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วให้อภัยผมเถอะนะครับ"

ตอนนี้ลูกชายเดินมากอดเอวผู้เป็นแม่

"ไม่ต้องมาอ้อนแม่เลย รู้ตัวว่าทำผิดก็ดีไม่ต้องมาขอโทษแม่ ไปขอโทษเมียตัวเองนู้นไป "..แม่ได้บอกลูกชาย

"แต่พ่อไม่ให้ไป !

ตอนนี้ผู้เป็นพ่อเดินมาสมทบพร้อมกับทำหน้าเครียด

"แกบอกว่าแกไม่รักสเตฟานี่ แกไม่พร้อมจะแต่งงานแล้วแกก็ไม่พร้อมจะมีลูก แล้วแกจะมาตามเมียแกได้ยังไงพ่อไม่ยอม !

ผู้เป็นพ่อบอกกับลูกชายและยังคงโกรธและโมโหลูกชายตัวเองอยู่

"ขอโทษครับคุณพ่อ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ผมผิดไปแล้ว ตอนนี้ผมต้องการแก้ไขทุกอย่างให้มันถูกต้อง ผมรักเธอครับคุณพ่อ ผมยอมรับแล้วว่าผมรักเธอ ผมลอกตัวเองมาโดยตลอดว่าผมไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง วันนี้ผมยอมแพ้แล้ว ผมยอมแพ้เธอคนนี้คนเดียวเท่านั้นผมรักเธอครับคุณพ่อได้โปรดเปิดโอกาสให้ผมปรับความเข้าใจกับเธอด้วยครับคุณพ่อ"

เมื่อได้ยินลูกชายบอกแบบนี้แล้วผู้เป็นพ่อได้มีอารมณ์ที่เย็นลง

"คุณแม่ครับผมรักสเตฟานี่จริงๆครับคุณแม่ และผมก็มั่นใจว่าผมคือพ่อของลูกในท้องเธอ คุณแม่ต้องการให้หลานของตัวเองออกมามีแต่แม่ไม่มีพ่ออย่างนั้นน่ะเหรอครับ"

ผู้เป็นแม่ได้แต่ส่ายศีรษะเบาเบา ทุกครั้งที่ลูกชายพูดจาออดอ้อนเอาใจแบบนี้ผู้เป็นแม่ไม่เคยเอาชนะลูกชายคนนี้ได้เลย

"ลีโอนะลีโอ..ตั้งแต่เล็กจนโตเวลาพูดอ้อนแม่แบบนี้ทีไรแม่ก็ใจอ่อนทุกที"

ผู้เป็นแม่ได้แต่กอดตอบลูกชายด้วยความรัก

"คุณไปยอมลูกง่ายๆแบบนั้นได้ยังไงกันเคยตัวหมด คนเอาแต่ใจแบบนี้ควรจะดัดสันดานดัดนิสัยเสียให้เข็ด อย่าปล่อยให้ได้อะไรมาง่ายๆแบบนี้ผมไม่ยอม !

ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นแม้ในใจจะต้องการให้ลูกชายมีครอบครัวที่สมบูรณ์แต่ผู้เป็นพ่อได้แต่คิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาลีโอนาร์โดไม่มีไม่เคยมีความชัดเจนให้กับหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย