อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 119

เสียงโทรศัพท์ของสเตฟานี่ดังขึ้นในขณะที่หญิงสาวนั่งทานข้าวมื้อกลางวันอยู่กับโจนาธาน

เมื่อหญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นลีโอนาร์โดที่โทรเข้ามา หญิงสาวได้แต่ลอบถอนหายใจ

"โทรศัพท์ดังนานแล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะ"

โจนาธานถามสเตฟานี่

"เบื่อค่ะ...คุยแต่เรื่องเดิมๆ"

"พี่ว่าเราคุยกับเขาให้มันจบกันไปเลยดีกว่าอย่าปล่อยให้เรื่องมันคาราคาซังอยู่เลย คุยแล้วก็เคลียร์กันไปเลยมันจะได้จบ"

"เวลาที่เคทคุยกับเขามันไม่เคยจบหรอกค่ะ เพราะเขาคือคนที่เอาแต่ใจตัวเองไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นเลย เคทก็เลยไม่อยากจะคุยกับเขาแล้วค่ะ เบื่อมากเลย"

หญิงสาวทำหน้าเซ็ง

"รับโทรศัพท์เถอะ ถ้าเคทไม่ยอมรับโทรศัพท์ก็จะไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่นะ"

เมื่อโจนาธานบอกแบบนี้หญิงสาวจึงพยักหน้าแล้วโทรศัพท์ก็ดับลงไป

"เห็นไหมคะมันดับพอดีเคทไม่รับแล้วค่ะ ไม่อยากจะคุย"

เมื่อหญิงสาวพูดจบโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาใหม่ทันที โจนาธานได้แต่พยักหน้าบอกให้หญิงสาวรับโทรศัพท์ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจรับโทรศัพท์

"ว่าไงคะ "

เธอกรอกเสียงลงไป

"ที่รักครับผมคิดถึงนะ ผมอยากจะขอโทษ ผมรักคุณและผมอยากจะบอกคำนี้กับคุณมาโดยตลอด"

"พอเถอะค่ะ...ฉันไม่อยากจะฟังคำโกหก"

"ผมรักคุณจริงๆนะ เพียงแต่ผมยังไม่รู้ใจตัวเองก็แค่นั้นเอง ผมรักคุณเสมอนะครับที่รัก"

เมื่อได้ยินแบบนี้หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจแล้วก็ไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย

"ทำไมเงียบไปล่ะครับ มีอะไรหรือเปล่าหืม....."

เค้าถามด้วยความเป็นห่วง

"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ฉันก็เป็นคนเดิมของฉันนั่นแหละ เพียงแต่คุณนั่นแหละเป็นอะไรของคุณ คุณไม่ต้องพยายามมาทำดีกับฉันเพียงเพราะว่าพ่อแม่บังคับหรอกนะคะ กลับไปเป็นคนคนเดิมเถอะ สิ่งที่เสียไปแล้วสิ่งที่ผ่านไปแล้วฉันจะลืมมันให้หมด"

"คุณพูดอะไรแบบนี้ ผมรักคุณ ผมรักคุณคนเดียว หรือคุณต้องการให้ผมไปหาคุณแล้วคุกเข่าตรงหน้าแล้วสาบานก็ได้ว่าผมรักคุณคนเดียวเท่านั้น จากนี้และตลอดไปผมจะมีคนแต่เพียงคนเดียว ผมจะเป็นคนใหม่เพื่อคุณ ผมจะทำทุกสิ่งทุกอย่างในแบบที่คุณชอบในแบบที่คุณอยากเป็น ทำในสิ่งที่คุณอยากทำผมจะไม่บังคับฝืนใจคุฯอีกแล้ว".... เขาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"อย่าเลยค่ะไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก "

"แสดงว่าสิ่งที่ผมพูดไปคุณไม่เชื่อผมเลยใช่ไหม ?...เขาตัดพ้อ

"ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อค่ะ ขอเวลาฉันหน่อย ฉันเพียงแค่สับสน"

"คุณไม่ต้องสับสนหรอก เพราะสิ่งที่ผมพูดมันคือความจริง"

ตอนนี้หญิงสาวอ่อนอกอ่อนใจว้าวุ่นแล้วลูบไปที่หน้าท้องของตัวเอง

"ผมขอโทษในสิ่งที่ผ่านมาที่ผมได้ทำร้ายคุณทั้งร่างกายและจิตใจ แต่ให้คุณรู้ไว้ด้วยว่าการที่ผมทำแบบนั้นกับคุณมันก็เหมือนผมเอามีดกรีดหัวใจตัวเองไปด้วยเหมือนกัน ผมเองก็เจ็บช้ำไม่น้อยมากไปกว่าคุณเลยผมรักคุณมาโดยตลอดนะคุณเชื่อผมนะว่าผมรักคุณจริงๆ"... เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น