อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 99

"วันนี้ฉันไปทำงานไม่ไหว...ฉันเลยได้แต่นอนโทรมอยู่ ฉันป่วย ฉันยังนอนที่คอนโด ฉันโกหกพี่โจนาธานว่าจะ ไปพบคุณหมอ แต่เดี๋ยวฉันทานข้าวนอนพักผ่อนทานยาพารา เดี๋ยวก็คงดีขึ้นแล้วล่ะ"....ฉันได้แต่คิด

เมื่อคิดได้ดังนี้สเตฟานี่เองตัดสินใจเดินลงมาด้านล่างคอนโดเพื่อซื้อโจ๊กไปทานเธอจะได้ทานยาพาราและนอนพักผ่อน

ขณะอยู่ในลิฟท์ระหว่างลงมาด้านล่างเธอก็รู้สึกเวียนศรีษะเป็นอย่างมาก แต่หญิงสาวก็ฝืนอดทนเอาไว้จนสุดท้ายก็ถึงด้านล่างของคอนโด เมื่อลิฟท์เปิดก็ได้เจอกับแซม

"อ้าวเคทวันนี้เธอไม่ได้ไปทำงานเหรอ"...แซมถามด้วยความสงสัย

"วันนี้เราปวดหัวนิดหน่อยน่ะ..แล้วรู้สึกเวียนหัวเหมือนจะหน้ามืดด้วยก็เลยโทรไปลางานพี่โจนาธาน"...หญิงสาวบอก

"อ้าวแล้วทำไมไม่พักผ่อนล่ะ จะลงมาทำไม ?

"อ๋อ ! เราจะมาหาอะไรทานสักหน่อยเราจะได้ทานยาแล้วนอนพักผ่อนไง"

"นี่ยัยบ๊องส์กลับไปรอที่ห้องเลยเดี๋ยวเราซื้อให้เอง อยากทานอะไรบอกมาเดี๋ยวจัดให้ "

แซมบอกอย่างเป็นห่วง เขาพูดอย่างอารมณ์ดีตามปกติเขามักจะอารมณ์ดีแบบนี้อยู่แล้ว

"ฉันอุตส่าห์ลงมาข้างล่างถึงขนาดนี้แล้วให้ฉันไปซื้อเองเถอะ...นายมีธุระอะไรก็ไปทำเถอะฉันไม่อยากรบกวน"...เธอบอกกับแซม

"แต่เราว่าเธอดูหน้าซีดไปนะเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย ? ...

"อย่างที่บอกนั่นแหละคือมันเวียนหัว "....หญิงสาวพูดพร้อมกับกุมขมับไปด้วยความปวดอย่างแรง

"เฮ้ย ! ไหวหรือเปล่าเนี่ย ? ไปนั่งพักตรงโซฟาล็อบบี้ก่อนเลย....อยากได้อะไรเดี๋ยวจะไปซื้อให้"...แซมบอกอย่างเป็นห่วง

"เอาโจ๊กก็แล้วกัน ทานเสร็จจะได้ทานยา...มันคล่องคอดีอะ"...สเตฟานี่บอก

"โอเคได้เดี๋ยวเราไปซื้อให้นะ...แต่นี่ก็เริ่มสายแล้วเจ้าประจำไม่รู้ว่าขายหมดไปหรือยัง...เดี๋ยวเราไปดูให้นะ"...

แซมบอกอย่างกระตือรือร้น สเตฟานี่ได้แต่พยักหน้าแล้วก็หยิบยาดมที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดม

แซมหายไปเพียงไม่นานตอนนี้เค้าก็มีโจ๊กอยู่ในมือ แล้วเค้าก็ได้มองไปที่สเตฟานี่นั่งพักอยู่ ตอนนี้หญิงสาวนั่งหลับอยู่ที่โซฟา

"เคทเป็นอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย...ไหวไหม ? ไปโรงพยาบาลกันดีกว่าไหมเนี่ย !

เมื่อโดนแซมปลุกหญิงสาวจึงงัวเงียตื่นขึ้นมา

"อ้าวนายมาแล้วเหรอ...ขอบใจมากนะ"

สเตฟานี่ฝืนยิ้มให้กับแซมทั้งที่ตัวเองก็ยังคงปวดหัวอยู่ แซมเอามือของตัวเองไปอังที่หน้าผากของหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

"เธอรู้ตัวบ้างไหมว่าตัวร้อนมากเลย...ไปหาหมอกันเถอะ...เดี๋ยวเป็นอะไรไปจะยุ่งกันใหญ่นะ"

"มันเพิ่งเช้าอยู่เลยนะแซม รอดูตอนบ่ายอีกทีดีกว่า ... สงสัยเมื่อคืนเรานอนน้อยทานโจ๊กทานยาแล้วก็นอนคงดีขึ้นแหละ"

"โอเค...ลองดูแบบที่เธอว่าก็ได้ แต่ถ้ามันไม่เวิร์คมันไม่ไหวตอนเย็นเธอต้องไปหาหมอกับเรานะ...เราจะพาไปหาหมอเอง"

....หญิงสาวได้แต่พยักหน้า แซมคอยดูแลเธออย่างดีมาโดยตลอด สเตฟานี่ได้แต่ซึ้งในน้ำใจของแซม

"ขอบใจมากนะที่นายคอยดูแลเรา อย่างดีมาโดยตลอด"

"เออไม่เป็นไรหรอกน่าเพื่อนกัน...ต่อไปนี้เราก็คิดกับเธอแค่เพื่อนเท่านั้นแหละ...ครั้งก่อนโน้นเราก็ขอโทษแล้วกัน"

สเตฟานี่ได้แต่พยักหน้าให้กับเพื่อนแล้วทั้งสองคนก็ยิ้มให้แก่กัน

"เดินไหวไม่เนี่ย ถ้าเดินไม่ไหวเดี๋ยวจะอุ้มไป"...แซมอมยิ้ม

"โอ้ยนายไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้...ฉันยังเดินไหว...ถ้าฉันเดินไม่ไหวนายก็ประคองก็แล้วกันไม่ต้องมาอุ้มฉันหรอก...ถ้าจะอุ้มฉันนะต้องเป็นเจ้าบ่าวอุ้มเข้าห้องหอเท่านั้นแหละยะ"