โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 537

หยางหลิงรุ่ยเตรียมใจแล้วว่าถ้าเธอหกล้มลงบนพื้นที่แสนเยือกเย็น จากนั้นกระดูกในร่างกายของเธอก็จะแตกหัก เลือดก็จะไหลออกมา

แต่เหนือความคาดหมายของเธอ

และแล้วเธอก็ตกลงลงไปในบ่อน้ำเสีย！

หยางหลิงรุ่ยพยายามดิ้นอยู่หลายครั้ง แต่เธอถูกมัดด้วยเชือกทำให้เธอไม่มีแรงที่สู้ได้เลย

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย！”เธอตะโกนเสียงดังและดื่มน้ำเน่าเข้าไปหลายอึก

แต่ในขณะนั้นเสียงถอนหายใจโล่งอกก็ดังขึ้น เพราะมีคนกำลังว่ายน้ำมา

รู้สึกว่ามีคนกำลังช่วยเธอ เมื่ออีกฝ่ายสัมผัสกับหยางหลิงรุ่ยเธอก็ดูเหมือนกับปลาหมึกที่กอดอีกฝ่ายไว้อย่างแน่นหนา

ฮั่วเทียนหลันถูกหยางหลิงรุ่ยรัดไว้แน่นจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้ว

สุดท้ายก็พาหยางหลิงรุ่ยขึ้นฝั่งได้

แต่ในขณะนั้นหยางหลิงรุ่ยก็สำลักน้ำไปหลายครั้ง

ฮั่วเทียนหลันบีบรัดท้องของเธอ เพื่อต้องการให้เธออ้วกเอาน้ำสกปรกที่กลืนเข้าไปออกมา

แต่เห็นได้ชัดว่าวิธีนี้ใช้ไม่ได้

ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้ เขาจึงให้คนที่ผ่านไปผ่านมารีบโทรเรียกรถพยาบาล จากนั้นเขาก็มองไปที่ใบหน้าที่สกปรกของหยางหลิงรุ่ย

หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ฮั่วเทียนหลันก็กดลงที่ริมฝีปากของหยางหลิงรุ่ยและส่งลมหายใจเข้าไป

หยางหลิงรุ่ยที่หมดสติรู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มนวลบนริมฝีปากของเธอ

อากาศบริสุทธิ์ดูเหมือนจะทำให้เธอมีความหวังที่จะมีชีวิตรอดต่อไป

หลังจากลืมตาอย่างยากลำบากเธอก็มองเห็นชายคนนั้นอย่างเลือนลาง

ใช่ คือฮั่วเทียนหลัน！

จากนั้นความรู้สึกอยากจะอยากจะอ้วกก็พุ่งขึ้นมา

หยางหลิงรุ่ยอ้วกออกมาจนหน้ามืดตาลาย สุดท้ายก็รู้สึกเบลอ ๆ และหมดสติไปอีกครั้ง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะช้ามากเช่นกัน

หยางหลิงรุ่ยฝัน เธอฝันว่าตัวเองกำลังอยู่ไปในที่ที่มีสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย

สภาพแวดล้อมเช่นนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นที่ที่เธอเคยอาศัยอยู่มาก่อนหรือไม่

มีรถมาคันหนึ่งชายที่ลงจากรถคือฮั่วเทียนหลัน

ฮั่วเทียนหลันเดินเข้าไปหาเธอ เมื่อทั้งสองคนกำลังจะกอดกัน ทันใดนั้นกริชอยู่ในมือของฮั่วเทียนหลันก็แทงเข้าไปที่อกของหยางหลิงรุ่ย

เสียงร้องกรี๊ดดังขึ้น หยางหลิงรุ่ยจึงตื่นขึ้นมา

เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดกลัว ผ้าปูที่นอนสีขาว สภาพแวดล้อมสีขาว และขวดน้ำเกลือที่อยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนว่าอยู่ในโรงพยาบาล

ความสงสัยของหยางหลิงรุ่ย ไม่นานก็มีคนมาไขปริศนา

เธอเพิ่งตื่นขึ้นมาสักพัก ก็มีพยาบาลเข้ามา

คุณหยาง คุณตื่นแล้ว！

พยาบาลเข้ามาพร้อมกับขวดยาเพื่อเปลี่ยนขวดน้ำเกลือให้กับหยางหลิงรุ่ย

“คุณพยาบาลลคะ ฉันหลับไปนานเท่าไหร่” หยางหลิงรุ่ยถาม

จากคำพูดของพยาบาล หยางหลิงรุ่ยรู้ว่าเธอหลับไปนานมาก

เวลาสี่ทุ่มกว่าของคืนที่ผ่านมา เธอถูกนำส่งมาที่โรงพยาบาล

จากนั้นด้วยความช่วยเหลือของพยาบาลให้เธอทรงตัวก่อนจากนั้นจึงอาบน้ำให้เธอ

ระหว่างนั้นยาวนานมากที่หยางหลิงรุ่ยไม่ฟื้น

ตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงเช้าและหยางหลิงรุ่ยได้หลับไปสิบสองชั่วโมง

“แล้วใครมาส่งฉันที่โรงพยาบาล”หยางหลิงรุ่ยถามต่อ

“ประธานฮั่ว นั่นคือสามีคุณใช่ไหมคะ เขาเป็นห่วงคุณมาก เขาไม่ได้นอนทั้งคืนและอยู่กับคุณตลอดเวลา จนถึงเช้าดูจนแน่ใจว่าคุณไม่มีปัญหาอะไรแล้ว และที่บริษัทของเขามีธุระด่วนเขาถึงออกไป ”

คำพูดของพยาบาลทำให้หยางหลิงรุ่ยเข้าใจอย่างคร่าว ๆ ว่าเมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้น

แต่ที่พยาบาลพูดผิด เธอก็ไม่ได้แก้

ถ้าพูดอย่างจริงจัง การแต่งงานของเธอกับฮั่วเทียนหลันยังไม่ได้ยกเลิก ดังนั้นทั้งสองคนยังคงเป็นคนในครอบครัวเดียวกันอยู่

หลังจากพยาบาลออกไป ตอนเที่ยงตงเหยียนก็มา

ตอนที่ตงเหยียนเดินเข้ามา หยางหลิงรุ่ยกำลังดูโทรศัพท์มือถือของเธอ

ตงเหยียนผู้กังวลตลอดทั้งคืน เธอกินไม่ได้และนอนไม่หลับจริง ๆ

ตงเหยียนรีบวิ่งไปและจับมือของหยางหลิงรุ่ยก่อนเอ่ยขึ้น：“หลิงรุ่ย เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม เมื่อวานทำฉันตกใจมากเลยนะ！ ”

ในคำพูดของตงเหยียนมีความเป็นห่วงอย่างลึกซึ้ง ซึ่งทำให้หัวใจของหยางหลิงรุ่ยอบอุ่นขึ้น

เธอพูดเบา ๆ ：“พี่สะใภ้ไม่ต้องห่วงฉัน ดูร่างกายฉันสิยังแข็งแรงดีอยู่เลย！ มันเป็นแค่อุบัติเหตุเล็กน้อยเท่านั้น！”

หยางหลิงรุ่ยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แต่มีรอยแผลถลอกเล็กน้อยตอนที่ถูกหลี่ชานชานลากไป

จากนั้นก็ตกลงไปในแอ่งน้ำและน้ำก็ถูกทดเข้ามา

เมื่อนึกถึงแอ่งน้ำหยางหลิงรุ่ยก็รู้สึกโชคดีมาก

หลี่ชานชานเป็นชาวเมือง s โดยกำเนิดและเธอรู้จักเมือง s เป็นอย่างดี

สถานที่ที่เธอเลือกถูกมากและมันยังเป็นเนินเขา

ด้านหลังเนินเขาคือแหล่งของแร่หินอะซูไรต์เมื่อหลายสิบปีก่อน ที่เรียกว่าแร่หินอะซูไรต์เพราะเป็นสถานที่เจาะหินในการสร้างอาคารและบ้านในช่วงปีแรก ๆ

ต่อมาประเทศไม่อนุญาตให้เจาะหิน ดังนั้นจึงถูกทิ้งร้าง

สถานที่แห่งนี้ได้รับการอนุรักษ์ไว้เช่นนี้ และเมื่อไม่นานมานี้เกิดฝนตกหนักและมีน้ำสะสมอยู่ในแร่หินอะซูไรต์ ดังนั้นวันนี้จึงสามารถช่วยชีวิตหยางหลิงรุ่ยได้

ในช่วงบ่ายหยางหลิงรุ่ยถูกตงเหยียนบังคับให้ตรวจร่างกายอย่างละเอียดก่อนออกจากโรงพยาบาล