โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 536

เมื่อมองไปที่ท่าทางลุกลี้ลุกลนของหลี่ชานชาน หยางหลิงรุ่ยก็รู้ว่ายังไงเธอก็ไม่รอด

หยางหลิงรุ่ยส่ายหัวแรง ๆ หนึ่งที จากนั้นมองไปที่คนตรงหน้าแล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ : "พวกนายก็จะร่วมมือกับเธอทำผิดงั้นหรือ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นหญิงสาวของบ้านตระกูลหยางและหยางหยวนคือพี่ชายคนโตของฉัน ฮั่วเทียนหลันแห่งตระกูลฮัวก็เป็นผู้ชายของฉัน แน่ใจหรือว่าจะหลบหนีได้หลังจากได้รับค่าไถ่ไปแล้วน่ะ"

หลี่ชานชานไม่คาดคิดว่าหยางหลิงรุ่ยจะพูดโน้มน้าวต่อผู้คนรอบตัวเธออย่างนี้

ใบหน้าของเธอแดงก่ำทันที เธอมองไปที่ผู้คนรอบข้างที่กำลังลังเลก่อนจะตะโกนขึ้นมาว่า : "ตกใจทำไม นั่นคือห้าร้อยล้านหยวนเลยนะ ห้าร้อยล้านหยวน! หลังจากพวกเราจะนำมาแบ่งกันแล้ว เงินนี่ใช้ไปตลอดชีวิตก็ไม่หมด!"

ตอนที่ 537 รนหาที่ตาย

หลี่ชานชานคาดไม่ถึงว่าหยางหลิงรุ่ยจะอยู่ข้างกายเธอ เกิดความไม่พอใจขึ้นภายในจิตใจ

ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันที ดูแล้วเหมือนคนที่กำลังลังเล ตะโกนเสียงดัง พูดมั่วอะไร แต่นั่นห้าร้อยล้าน ห้าร้อยล้านนะ พวกเราแบ่งกันแล้ว ชาติเดียวใช้ไม่หมดหรอก

ชาติเดียวใช้ไม่หมดหรอกประโยคนี้แสดงความรู้สึกของคนเหล่านี้ได้ชัดเจน

ลูกน้องที่เดิมทีเริ่มโลเลถูกหลี่ชานชานพูดโน้มน้าวขึ้นมาอีกครั้ง

หลี่ชานชานแสดงท่าทางขึงขัง เธอก้าวไปข้างหน้าจากนั้นดึงผมของหยางหลิงรุ่ย โดยไม่สนใจว่าจะสปรกหรือเปล่า นอกจากนี้ยังลากหยางหลิงรุ่ยออกมาหนึ่งเมตรกว่า

หลังจากนั้นเธอหยิบอิฐขึ้นมาก้อนหนึ่งก้อน ทุบลงไปบนหัวของหยางหลิงรุ่ย พูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า หยางหลิงรุ่ยเธอจนมาถึงตอนนี้แล้วยังไม่ตาย เชื่อฉันมั้ยวันนี้ฉันจะทำเธอให้ตาย

เธอว่าถ้าฉันทำให้หัวเธอแตกเละเทะไหลลงมาบนตัวเธอ ครอบครัวเธอมาพบน่าจะรับไม่ได้แน่ เธอว่าถ้าฮั่วทียนหลันมาล่ะเขาจะรู้สึกสะอิดสะเอียนมั้ยนะ

เธอนี่เปลี่ยนมุมมองของฉันใหม่จริง ๆ ไม่ใช่ว่าผู้ชายทั้งโลกเป็นสามีของเธอทั้งหมดหรอกหรอ ฮั่วเทียนหลัน คุณชายรองฮั่วเขายังจะชอบเธออยู่มั้ย อย่างมากเขาก็แค่ทำเหมือนเธอของเล่นเท่านั้น

ในโลกของหลี่ชานชานเธอไม่ยอมให้คนอื่นได้ดีกว่าเธอเด็ดขาด ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม

หยางหลิงรุ่ยรู้สึกถึงหนักของก้อนอิฐที่อยู่บนหัวของเธอ เธอยกมุมปากของขึ้นเล็กน้อย เพื่อทำให้ตัวเองยังคงรักษาท่าทีสงบ

แต่แท้จริงแล้วในใจของเธอรู้สึกกลัวอย่างมากมานานแล้ว

แต่หยางหลิงรุ่ยรู้ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ชานชานต้องแสดงท่าทีออกมาอย่างหนักแน่นมากพอ

มีเพียงเท่านี้เธอถึงไม่ทำอะไรผลีผลาม

"หลี่ชานชาน เธอจะทำจริง ๆ หรอ ถ้าเธอฆ่าฉันแล้วฉันมั่นใจว่าเธอจะมีชีวิตไม่เกินสามวันและก็จะถูกคนตระกูลหยางจับไป "

หยางหลิงรุ่ยหยุดพูดแล้วมองไปที่กลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างกำลังมีท่าทางเล่นกัน "และแม้ว่าถือเธอจะหนีไปได้ แต่เธอคิดเหรอว่าพวกเขาก็จะหนีได้เหมือนกัน"

คำพูดของหยางหลิงรุ่ย เพราะสถานะของเธอเป็นแบบนี้ทำให้ทุกคนเชื่อมั่น

เศรษฐีหนุ่มเดินเข้าไปคว้าก้อนอิฐจากมือของหลี่ชานชานออก

"ชานชานเธอบ้าไปแล้วหรอ พูดกันแล้วนี่ว่าจะไม่ทำร้ายเขา อย่าหุนหันพลันแล่นสิ"

เศรษฐีหนุ่มตอนนี้ไม่สนใจเรื่องเงินห้าร้อยล้านแล้ว

แม้ว่าบ้านเขาจะไม่ได้มีเงินมาก แต่ยังมีสินทรัพย์อยู่มาก

ก็เหมือนอย่างที่หยางหลิงรุ่ยเพิ่งพูดไป

หลี่ชานชานลึกลับมาโดยตลอด หรืออาจจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับตัวเอง สามารถออกจากที่นี่ได้อย่างราบรื่องง่ายดาย

แต่ว่าพวกเขาล่ะ

เศรษฐีหนุ่มคิดไม่ตก เขารู้ว่าถึงแม้ตัวเองจะหนีออกไปได้ แต่ก็คงไม่อาจพ้นข้อหานี้ได้แน่นอน

ดังนั้นเขาทำได้เพียงคอยห้ามไม่ให้เกิดเรื่องร้ายแรงไปกว่านี้

หยางหลิงรุ่ยมองเศรษฐีหนุ่ม คน ๆ นี้ไม่ได้สวมหน้ากาก แต่หยางหลิงรุ่ยกลับรู้สึกคุ้นหน้า

"ฉันเหมือนว่าเคยเจอนายเลย หยางหลิงรุ่ยพูดออกมาหนึ่งประโยคก็ทำให้เศรษฐีหนุ่มรู้สึกตกใจ"

"พูดไร้สาระน่ะ ฉันไม่รู้จักเธออย่าพูดมั่ว พูดจบเศรษฐีหนุ่มก็รีบเดินไปหาหน้ากากมาใส่ แบบนี้ถึงรู้สึกใจสงบลงมา"

เวลาผ่านไป มีข้อความสั้นส่งมาบอกหลี่ชานชานว่าเตรียมทองแท่งเรียบร้อยแล้ว

หลี่ชานชานลังเลสักแปป ให้คนคนนั้นเลือกสถานที่ หลังจากจอดรถเรียบร้อยแล้วให้เหลือไว้หนึ่งคน ส่วนคนที่เหลือให้หนีออกไป

เธอปิดโทรศัพท์มือถือ ปิดจีพีเอส แล้วให้คนลากหยางหลิงรุ่ยขึ้นรถ

รถวิ่งตลอดทางบนถนนโค้งไปมาไม่รู้ว่าไปที่ไหนบ้าง

หยางหลิงรุ่ยไม่ได้พยายามจำเส้นทางตั้งแต่ต้น แต่ตามที่รถเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาแล้วนั้นเธอก็สับสน

ตอนที่มาถึงที่หมายหลี่ชานชานลงจากรถลงไปตรวจสอบบริเวณก่อน

มองดูรถตู้จินเป่ยรุ่นเก่าคันหนึ่ง มีคนคนหนึ่งกำลังสูบบุหรี่ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังทำตามคำร้องของเขาในการจัดเตรียม

เธอลังเลสักพัก เรียกคนที่อยู่แถว ๆ นั้น "นายไปดูหน่อยไซิ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรนายก็ส่งเสียงไอดัง ๆ!"

คนคนนั้นทำตามที่หลี่ชานชานสั่งงาน เสร็จแล้วถึงไอขึ้นมา

ฟังดูเหมือนตั้งใจไอดัง ๆ หลังจากที่หลี่ชานชานตรวจสอบอีกรอบถึงนำคนลงไป

หยางหลิงรุ่ยถูกปิดตาตลอด เธอในตอนนี้ตาทั้งสองมองไม่เห็นอะไร

รอจนผ้าปิดตาของเธอถูกเปิดออก หยางหลิงรุ่ยมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าว่างเปล่า

หลังจากนั้นดวงตาของเธอไปจดจ่อกับสิ่งหนึ่ง พบว่าฮั่วเทียนหลันกำลังอยู่ตรงหน้าเธอ