โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย ตอนที่ 28 พ่อที่สง่า

ฮัวเทียนหลันพลิกตัวแล้วกดลง กลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรงทำให้อันรันเมาเล็กน้อย เขาพูดเบาๆ : "มู่เหว่ย แต่งงานกับฉันเถอะ! "

อันรันพยายามอย่างหนักที่จะจับมือของฮัวเทียนหลัน แต่เขาก็แข็งทื่อ จากนั้นร่างกายของฮัวเทียนหลันก็ค้างไป

แต่งงาน......เธอแต่งงานกับฮัวเทียนหลันแล้ว แต่ในใจของฮัวเทียนหลัน แต่งงานจริงๆ คืออยากแต่งกับมู่เหว่ย

ผู้คนในเมือง Z พูดถูก เธอเป็นคนตลก เป็นเรื่องตลกที่น่าสงสารที่สุดเรื่องหนึ่งในเมือง Z

หลังจากที่ฮัวเทียนหลันหลับไป อันรันก็ผลักเขาออกจากร่างของเธอ ในที่สุดก็ถอดเสื้อผ้าให้ออกให้เขา

หลังจากห่มผ้าห่มให้ฮัวเทียนหลันแล้ว เธอก็ถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งอกและนั่งลงบนพื้น

บนเตียงไม่มีที่สำหรับเธอ เธอพูดอย่างเงียบๆ เมื่อมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ที่กำลังหลับอยู่ : "เทียนหลัน คุณไม่ใช่ถามฉันว่านี่เป็นครั้งแรกใช่ไหม? ตอนนี้ฉันจะบอกคุณ ฉันไม่ใช่ ฉันถูกคนเลวคนนึงนำครั้งแรกของฉันไปแล้ว คนเลวคนนั้นคือคุณ ตอนนั้นคุณเมาพอๆ กับตอนนี้ที่ไม่มีสติเลย"

เธอพูด เบ้าตาแดงเล็กน้อย เธอสูดจมูกอย่างแรง เพื่อระงับความเศร้าในใจ : "ต่อมาฉันพบว่าฉันท้อง แต่คุณมีมู่เหว่ย ฉันไม่รู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นคุณถึงจำฉันไม่ได้แล้ว แต่คุณรู้ไหม? คุณมีลูกที่น่ารักมาก ชื่อลั่นลาน ตั้งแต่เด็กๆเธออยากมีพ่อ แต่กลัวว่าฉันจะเสียใจ แต่ก็ไม่พูดออกมาเลย"

อันรันเปิดกล้องโทรศัพท์ ถ่ายรูปที่หล่อที่สุดของฮัวเทียนหลัน แล้วส่งให้ป้าเฉิน : "ป้าเฉิน รบกวนเอาให้ลั่นลานดูหน่อยค่ะ อยากไม่อยากมีพ่อที่หล่อแบบนี้! "

ป้าเฉินพาลั่นลานเข้านอนนานแล้ว พรุ่งนี้เช้าถึงจะตอบกลับ

เธอวางโทรศัพท์ลง ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่ให้ลั่นลานดูฮัวเทียนหลัน

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นพ่อของลั่นลาน แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนในชีวิตก็ตาม แต่ลั่นลานก็ยังคงปรารถนาที่จะได้เห็นเขา

อันรันนอนลงบนโซฟา แต่ทันใดนั้นฮัวเทียนหลันก็พลิกตัวและส่งเสียงพึมพำอย่างคลุมเครือ

อันรันยิ้มอย่างขมขื่น แม้ว่าจะไม่ได้ยินสิ่งที่ฮัวเทียนหลันพูด แต่ชายคนนี้อาจเรียกชื่อมู่เหว่ยอีกครั้ง

เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าอะไรทำให้ฮัวเทียนหลัน ซึ่งไม่หวั่นไหวกับการล่มสลายของภูเขา ดังนั้นจึงดื่มเหล้ามาหนักขนาดนี้

จู่ๆ อันรันก็รู้สึกปั่นป่วนในใจ และการอยู่ร่วมห้องกับผู้ชายคนนี้ที่เอาแต่เรียกชื่อผู้หญิงคนอื่นทำให้เธอรู้สึกหดหู่ใจมาก

เธอลุกขึ้นยืน เดินไปที่ข้างเตียงของฮัวเทียนหลัน หยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งทำหล่น เตรียมจะออกไปเปลี่ยนบรรยากาศ

แต่ฮัวเทียนหลันก็ลืมตาขึ้น เมื่อเขาเห็นใบหน้าตรงหน้าเขาที่เปลี่ยนไปจากมู่เหว่ยเป็นอันรันเขาก็ขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา :

"เธอจะทำอะไร! "

"ฉัน......"

"ไปนอนที่โซฟา! "

คำพูดเย็นชาของชายคนนั้นทำให้หัวใจของอันรันเจ็บปวด ฮัวเทียนหลันหันหลังให้อันรันราวกับว่าไม่ต้องการเห็นเธออีก