แม้ว่าฮัวเสี่ยวน่าจะเจาะลึกคำพูดที่เกรงใจของอันรัน แต่เธอก็ดูเหมือนจะตกอยู่ในความทรงจำ เมื่อพูดถึงความดีร้ายของฮัวเทียนหลัน
ในใจของฮัวเสี่ยวน่า ฮัวเทียนหลันเป็นคนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดเสมอ
เขาหล่อมาก เขาดูแลฮัวเสี่ยวน่าและฮัวเส้าซู่มาตั้งแต่เขายังเด็ก มีความรับผิดชอบและทะเยอทะยานมาก ทำอะไรก็สำเร็จ
ไม่ว่ามองจากมุมใด ฮัวเทียนหลันก็เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ
หากไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์กับครอบครัวในตอนแรก ฮัวเสี่ยวน่าเคยจินตนาการว่าเธอสามารถแต่งงานกับฮัวเทียนหลันได้ และจากนั้นหลังชีวิตรักแต่งงานก็สนับสนุนสามีและลูก......
แต่จินตนาการก็เป็นเพียงจินตนาการ หลังจากที่ฮัวเสี่ยวน่าแสดงความกระตือรือร้นที่มากเกินไปต่อฮัวเทียนหลัน หลี่รูยาก็ค้นพบ
หลี่รูยากำลังจะหาครอบครัวที่เหมาะสมจะเป็นสะใภ้ของฮัวเสี่ยวน่า และให้เธอแต่งงานออกไป
แม้ว่าเธอจะร้องไห้และไม่ยอม แต่เธอก็ยังถูกพาไปขอใบรับรองและบังคับให้แต่งงาน
เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของความทรงจำของ ฮัวเสี่ยวน่านึกถึงสิ่งที่หลี่รูยาเคยพูดผิดก่อนหน้านี้ พูดถึงพี่ชายคนที่สองของเธออีกครั้ง อันรันจะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าความสัมพันธ์ฉันพี่น้องระหว่างฮัวเสี่ยวน่าและฮัวเทียนหลันนั้นไม่เรียบง่าย
เธออ้าปากเพื่อปลอบฮัวเสี่ยวน่า แต่เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอก็จำได้ว่าฮั่วเทียนหลันเป็นสามีของเธอ
น้องสาวสามีแอบชอบสามี คนที่โกรธที่สุดไม่ใช่อันรันหรอ?
ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงตอบกลับเบาๆ : "ฉันก็รู้สึกว่าเทียนหลันดีมาก แต่บางครั้งก็ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้"
ฮัวเสี่ยวน่ารู้สึกว่าคำชมของพี่สะใภ้ดูเหมือนไม่สมัครใจ ดังนั้นเธอจึงมองดูถูกพี่สะใภ้โดยไม่ได้ตั้งใจ
พวกเขาสองคนรู้สึกนึกถึงความทุกข์ในอดีตและความสุขในวันนี้ ร้านขนมก็มีลูกค้าใหม่เข้ามาอย่างประหลาดใจ
ทันทีที่เข้ามา ก็ดึงดูดจนตะลึง
"ว้าว หล่อมาก! "
"ใช่ ดูมีนิสัยเฉพาะตัวมาก คาดไม่ถึงว่าผู้ชายยังมีขายาวแบบนี้....."
"เร็วเข้า นี่เป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตที่จะไปขอเบอร์......"
มีสาวๆ มากมายตามธรรมชาติในร้านขนมนี้ เมื่อเห็นหนุ่มหล่อคนนี้เข้ามาพวกเขาก็พากันตื่นตระหนก
แต่จากนั้นชายคนนี้ก็นั่งตรงหน้าผู้หญิงสองคน ที่ดูเหมือนจะสูงกว่าปกติ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยความเสียใจ
"เกาฮั่นมาแล้ว! " อันรันพูด
เกาฮั่นเหลือบมองอันรันและตอบว่า : "พี่สะใภ้ที่สอง"
ก่อนที่ทั้งสองคนจะพูดต่อไป พวกเขาก็ได้ยินเสียงของฮัวเสี่ยวน่าพูดว่า : "โอ้ คุณเกา คุณมาทำอะไรที่นี่? นี่เป็นงานเลี้ยงของเด็กผู้หญิง หรือว่าคุณพยายามวางแผนอะไรต่อพี่สะใภ้คนที่สองของฉัน"
อันรันถูกยิงเข้าอย่างลึกลับ และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าท่าทางของเกาฮั่นและฮัวเสี่ยวน่าอาจจะคล้ายกับเธอและฮัวเทียนหลัน
"พวกคุณไม่ต้องการกระเป๋าถือสำหรับช้อปปิ้งหรอ? "เกาฮั่นยิ้มเล็กน้อย
ฮัวเสี่ยวน่ากำลังจะพูด อันรันพูดเบาๆ และพูดอย่างงงๆ : "พวกคุณคู่สามีภรรยาน้อยทะเลาะกันตอนเจอกัน ความสัมพันธ์มันดีจริงๆ....."
ฮัวเสี่ยวน่าจ้องมองอันรันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ด้วยท่าทางราวกับว่าเธอตาบอดหรือเปล่า
เกาฮั่นยิ่งตะลึง แต่ทั้งสองคนเป็นคนฉลาด จากนั้นพวกเขาก็เข้าใจความหมายของคำพูดของอันรันและไม่สนใจกันและกัน
เกาฮั่นมาแล้ว ดังนั้นจึงไม่สามารถอยู่ในร้านขนมได้อีกต่อไป
อันรันคิดว่าร้านอาหารทะเลที่เหลียวซิรงแนะนำเธอครั้งสุดท้ายนั้นดีมาก จึงเสนอที่จะไปที่นั่น
เกาฮั่นไม่มีท่าทีรังเกียจ แม้ว่าฮัวเสี่ยวน่าจะไม่พอใจที่เกาฮั่นตามหลังมา แต่ก็ไม่มีทางกำจัดเขาได้
เกาฮั่นขับรถพาทั้งสองคนไปที่โรงแรมตาม GPS
หลังจากหยุดรถที่ทางเข้าของโรงแรม อันรันก็ไปที่แผนกต้อนรับเพื่อนัดหมาย
เกาฮั่นกำลังจะเข้าไป แต่ถูกฮัวเสี่ยวน่าลากกลับมา
ฮัวเสี่ยวน่ากล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา : "ฉันไม่รู้ว่าคุณเกาน้อยมีนิสัยชอบไล่หนอน"
เกาฮั่นหันหลังให้ฮัวเสี่ยวน่า ใบหน้าของเขาเศร้าเล็กน้อย แต่คำพูดของเขาดูไร้ความปรานีมากและกล่าวว่า : "คุณเป็นภรรยาของฉันและเป็นสมบัติส่วนตัวของฉัน ฉันกลัวว่าของจะสูญหายเลยต้องติดตามดู มีปัญหาหรอ? "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง