โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 180

ตระกูลฉวน เป็นหนึ่งในครอบครัวที่เก่าแก่ของเมืองz ในช่วงยุคสมัยที่เกิดความวุ่นวายบรรพบุรุษของตระกูลฉวนถูกเดินขบวนขับไล่

แต่หลังจากที่พวกเขารอดจากวิกฤติการณ์นั้นมาได้ พวกเขาก็จัดการกับพวกที่เคยต่อต้านเขาให้หายไปจากเมืองz

งานเลี้ยงวันเกิดถูกจัดขึ้นที่โรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองz ‘โรงแรมโรมัน’

อันหรันเดินตามหลังฮั่วเทียนหลัน พวกเขาไม่ได้จับมือกัน เดินเข้าประตูโรงแรมไปโดยปริยาย

พอเดินเข้าไปก็มีคนคอยต้อนรับ

“คุณชายฮั่ว คุณนายฮั่ว เชิญเดินมาทางช่องวีไอพีคะ”

ทั้งสองคนเดินไปทางช่องวีไอพีทางขวา ของชำร่วยต่างๆก็ส่งให้กับคนขับรถไปแล้ว

พอถึงห้องจัดงานเลี้ยง ฮั่วเทียนหลันงอแขนของเขาขึ้นเล็กน้อย และแน่นอนว่าอันหรันก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

เธอรู้สึกแปลกใจ แต่ก็ไปควงแขนของฮั่วเทียนหลัน

ในที่สาธารณะ ก็ควรที่จะรักษาหน้าตาเอาไว้

ฮั่วเทียนหลันพาอันหรันเข้าไปในงานเลี้ยง พอถึงที่ที่มีคนคุ้นเคยก็ทักทายพวกเขาตามมารยาท หลังจากนั้นทั้งสองก็ปล่อยมือกัน

เขาไม่ได้พูดอะไร แต่อันหรันก็รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไป การที่ฮั่วเทียนหลันทำแบบนี้คือการให้อันหรันไปหาที่นั่งอยู่สักที่หนึ่ง

เธอไปนั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง มองฮั่วเทียนหลันพูดคุย สัมมนากับคนเพื่อนฝูง

เธอนั่งอยู่คนเดียว รู้สึกเหงาเล็กน้อย

เธอนั่งไปสักพัก ก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเข้ามาให้สายตาของเธอ

“พี่เทียนหลัน!” ผู้หญิงคนนั้นมองดูแล้วอายุประมาณยี่สิบปี เธอเข้ามาควงแขนของฮั่วเทียนหลัน

“ฉีเหลียน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ใบหน้าของฮั่วเทียนหลันก็อ่อนโยน และใจดีขึ้นมาทันที ทำให้รู้เลยว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้

เมื่อได้ยินชื่อเขาเธอ อันหรันก็รู้แล้วว่าเธอเป็นใคร

เป็นหลานสาวของตระกูลฉวน ฉวนฉีเหลียน จบปริญญาเอกตอนอายุสิบห้า หลังจากนั้นก็ไปสร้างธุรกิจทางด้านเสริมความงาม ผ่านไปสามปีธุรกิจของเธอก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้มีเป็นพันๆสาขา เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งจนไร้คู่แข่ง

ดวงตาของอันหรันดูเศร้าหมอง แต่ไม่นานมันก็หายไป

อันหรันรู้ดีว่าฮั่วเทียนหลันไม่ได้รักเธอ ดังนั้นเป็นธรรมดาที่จะเห็นผู้หญิงคนอื่นมาอยู่รอบๆตัวเขา ตอนนี้เธอก็รู้สึกชินกับอะไรแบบนี้ไปแล้ว

บางครั้ง การรู้ว่าความจริงก็เป็นสิ่งจำเป็น

เธอลุกขึ้น และหาที่นั่งที่ไกลกว่าเดิม

ฉวนฉีเหลียนกำลังพูดคุยกับฮั่วเทียนหลันอย่างสนุกสนาน ถ้าไม่ใช่คนที่เขาชอบจริงๆ ก็หาได้อยากว่าเขาจะคุยกับใครด้วยอากัปกิริยาแบบนี้

ฮั่วเทียนหลันเห็นอันหรันที่กำลังเดินออกมา ใจของเขาก็รู้สึกโกรธขึ้นเล็กน้อย

เธอทำแบบนี้หมายความว่าไง เธอกำลังคิดอะไรกันอยู่กันแน่?

อันหรันนั่งลง ข้างๆของเธอก็มีผู้หญิงสองสามคนกำลังคุยกัน

หนึ่งในนั้นรู้จักอันหรัน เธอค่อยๆยกนิ้วชี้มาทางอันหรัน

ผู้หญิงพวกนี้อยู่บ้านว่างจนจะบ้า ดังนั้นสิ่งที่พวกเธอชอบมากที่สุดก็คือการซุบซิบนินทาคนอื่น

หลังจากที่เธอเห็นอันหรัน ทันใดนั้นพวกเธอก็มานั่งรอบๆตัวอันหรัน

“คุณนาย เจอกันครั้งแรก ฉันชื่อ หวังชิง จาก Tianyi Investment”

ตอนที่หวังชิงแนะนำตัวเอง หน้าตาของเธอมีท่าทางเยาะเย้ย

อันหรันรู้จัก Tianyi Investment ตอนที่ตระกูลอันวุ่นวาย บริษัท Tianyi ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องในตอนนั้น

“คุณนายหวัง ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว” อันหรันยิ้มเคี้ยวๆตอบกลับ

หวังชิงมองไปที่ชุดที่อันหรันกำลังสวมอยู่ ตาของเธอก็เปล่งประกาย แล้วถามขึ้นมาว่า “คุณนายฮั่ว ขอถามหน่อยได้ไหม ชุดที่คุณกำลังสวมใส่อยู่ ไม่ทราบว่าไปตัดจากร้านไหนค่ะ?”

อันหรันก้มหน้าลงไปมอง ชุดที่เธอใส่อยู่ เป็นชุดที่หัวเสี่ยวน่าให้เธอมาในครั้งที่แล้ว

เธอบอกว่านี่เป็นชุดที่เธอออกแบบมาล่าสุด ทำมาให้กับอันหรันโดยเฉพาะ ถ้าอันหรันใส่มันรับรองว่าจะต้องสวยมากๆแน่

อันหรันตอบไปด้วยเสียงเบาๆ “นี่เป็นชุดที่น้องสาวของฉันออกแบบมาให้”

หวังชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เม้มปาก อ่า...

เธอดูหมิ่นอันหรัน ทำไมผู้หญิงคนนี้โกหกทั้งทีทำไมไม่หาเหตุผลให้มันดีกว่านี้นะ!

ชุดที่ออกแบบมาได้ละเอียดอ่อนและงดงามขนาดนี้ จะเป็นชุดที่น้องสาวของเธอทำได้อย่างไร? เพื่อให้ตัวเองโดดเด่นอยู่คนเดียว ดังนั้นเลยไอยากบอกคนอื่น ไม่อยากให้คนอื่นดูดีเหมือนตัวเองหละสินะ

แววตาของหวังชิงมองลงมาที่มือของอันหรัน เห็นว่ามันว่างเปล่า และคิดถึงข่าวลือล่าสุดจึงถามออกไปว่า “คุณนายฮั่ว แหวนแต่งงานของคุณหละ? ลืมใส่มาหรอ?”

คำพูดนี้ของเธอ ทำให้แววตาของผู้หญิงรอบๆจดจองมาที่อันหรัน