โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 22

เมื่อกลับมาที่วิลล่า ฮัวเทียนหลันเงยหน้าขึ้นและมองสาทางด้านนี้ หลังจากทักทายป้า Ding แล้วเขาก็ยังคงมองลงไปที่คอมพิวเตอร์อย่างจริงจัง

ทำเหมือนไม่เห็นอันรัน

อันรันหัวเราะอย่างขำขัน เมื่อนึกถึงความวิตกกังวลของเธอก่อนจะเข้าประตู ทำให้เธอรู้สึกตลกมากขึ้น

บางสิ่งไม่สามารถคาดหวังได้ ยิ่งคาดหวังมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น

เวลาห้าโมงเย็น ฮัวเทียนหลันขับรถตัวเอง อันรันลงไปชั้นล่างอย่างมีสติ

ขณะที่เธอเปิดประตู เธอลังเลพักหนึ่ง และเข้าไปนั่งด้านหลัง

เพราะเธอจำคำพูดได้ว่า ข้างคนขับ เป็นที่นั่งสำหรับคนรักของผู้ชาย

เธอเป็นภรรยาของฮัวเทียนหลัน แต่เขาไม่ใช่คนที่เขารัก

ฮัวเทียนหลันสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ ของอันรัน ในดวงตาของเขามีความโกรธวูบวาบ

เขากระแทกคันเร่ง รถก็เร่งเครื่องไปตลอดทาง

หลังจากมาถึง อันรันก็จับมือของฮัวเทียนหลันและเดินเข้าไป

ท่าทางของสองคนนี้ ดูเหมือนสามีภรรยาที่รักกันมาก

เมื่อเห็นหลี่รูยา อันรันก็เรียกแม่ของเธออย่างไพเราะและทักทาย ฮัวเส้าซู่อีกครั้ง

ฮัวเส้าซู่นั่งอยู่บนโซฟาและเล่นเกม โดยไม่เงยหน้าขึ้น หลี่รูยาตบไปหนึ่งที่ : "ไม่เห็นหรอ ว่าพี่สะใภ้เรามา? "

ฮัวเส้าซู่ "อ่า" ตะโกนด้วยความรำคาญ "แล้ววางอีกครั้ง!" แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากสังเกตเห็นการจ้องมองของหลี่รูยา เขาก็รีบลุกขึ้นไปหาพี่สะใภ้คนที่สองและถามอย่างอบอุ่น

ในบ้านท่าทางมีความสุข ทำให้มุมปากของฮัวเทียนหลันอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฮัวเส้าซู่ดึงฮัวเทียนหลันไปเล่นเกมจนถึงเวลาห้าทุ่ม หลังจากที่หลี่รูยาบังคับไม่ให้จับโทรศัพท์มือถือ ผู้ที่ชอบเล่นก็ลุกขึ้นและเตรียมตัวกลับไปพักผ่อน