โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 260
สรุปบท ตอนที่ 261 ร่วมทุกข์ร่วมสุข: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 261 ร่วมทุกข์ร่วมสุข – โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง โดย ฮั่นเซียง
บท ตอนที่ 261 ร่วมทุกข์ร่วมสุข ของ โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ฮั่นเซียง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
อันหรันเห็นมือของฮั่วเทียนหลันค่อยๆ กำแน่น จากนั้นก็ปล่อยอยู่หลายหน นั่นอาจแสดงว่าเขากำลังจะโกรธอยู่
เธอฟังอยู่สักพัก ลั่นลานก็ส่งข้อความมาที่ที่วีแชท เธอจึงเริ่มพูดคุยกับลั่นลาน
หูอีกข้างก็ฟังเสียงของฮั่วเทียนหลัน อันหรันพูดคุยอยู่กับลั่นลานนานกว่าหนึ่งชั่วโมง
ผ่านไปสักพัก เมื่อบอกราตรีสวัสดิ์กับลั่นลาน เธอก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที
ราวกับว่าเธอกำลังถูกจับตามอง
ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นสายตาของฮั่วเทียนหลันกำลังมองเธออยู่ เธอไม่รู้ว่ามายืนอยู่ข้างๆเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
อันหรันรีบเก็บโทรศัพท์ ในขณะนี้เธอมีความประหม่าเล็กน้อย
เธอไม่รู้ว่าฮั่วเทียนหลันรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลั่นลานหรือไม่
โชคดีที่เมื่อสักครู่เพียงแค่เล่านิทานให้ลั่นลานฟัง ไม่ได้มีการเอ่ยถึงสถานะของแม่กับลูก
“ คุณฮั่ว ... ” อันหรันพูดเบา ๆ
“ คุยจบแล้วเหรอ?” ฮั่วเทียนหลันพูดเพียงประโยคเดียว
อันหรันพยักหน้า เหลือบมองไปยังคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก แล้วถามว่า "คุณทำธุระเสร็จแล้วหรือคะ?"
ฮั่วเทียนหลันพยักหน้า จากนั้นยื่นมือออกมาและพูดว่า "ไปพักผ่อนกันเถอะ!"
อันหรันตกตะลึงไปชั่วขณะ หลังจากที่รู้ว่าฮั่วเทียนหลันขอให้เธอช่วยประคองเขาขึ้นไปที่ชั้นบน
เธออดไม่ได้ที่จะคิดว่า ชายคนนี้ แกล้งทำเป็นคนป่วยหรือเปล่านะ
อันหรันประคองฮั่วเทียนหลันขึ้นไปชั้นบน ฮั่วเทียนหลันบอกว่าตัวเองอาการไม่ค่อยดีนัก อาบน้ำไม่ได้ จากนั้นอันหรันก็ทำได้เพียงแค่ทำในสิ่งที่ชวนให้เขินอาย
เธอถอดเสื้อผ้าของฮั่วเทียนหลัน และเช็ดด้วยผ้าอุ่นๆ เช็ดจนสะอาด
ระหว่างการเช็ดตัวให้ฮั่วเทียนหลันอยู่ เสื้อผ้าของอันหรันถูกถอดออกจนเกือบหมด
ซึ่งมันก็เร่งอารมณ์บางอย่างของฮั่วเทียนหลันอีกครั้ง ซึ่งเป็นอารมณ์ที่ทำให้เกิดกิจกรรมที่สามีภรรยานั้นควรทำร่วมกัน
แต่ว่าอันหรันก็ขึ้นไปบนเตียง เธอเกาะผ้าห่มไว้แน่น เธอยังจำคำพูดของหมอที่บอก ต้องไม่มีเพศสัมพันธ์กับฮั่วเทียนหลันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ถ้าไม่อย่างงั้นอาจส่งผลเสียกับไตในระยะยาว
“ คุณฮั่ว เพื่อสุขภาพร่างกาย คุณจะต้องทนให้ได้นะ” อันหรันเตือนเบา ๆ
"อย่าพูดมาก เข้ามานี่" ฮั่วเทียนหลันตอนนี้ในใจเปรียบดังเปลวไฟที่โหมกระหน่ำขึ้นเพื่อต้องการที่จะทำลายล้างอันหรัน
อันหรันคว้าผ้าห่มมาเกาะอีกครั้งแล้วพูดว่า "คุณฮั่ว อย่าค่ะ พวกเราพักผ่อนกันเถอะค่ะ"
คำพูดเมื่อสักครู่ เหมือนมีบางอย่างที่ทำให้อ่อนแรงลง อันหรันพูดเสริม "รอให้คุณดีขึ้น แล้วฉันจะฟังคุณทุกอย่างค่ะ"
ฮั่วเทียนหลันมองอันหรันอย่างมีนัยยะบางอย่าง จากนั้นเขาพยักหน้าและพูดว่า: "จำคำูดเธอไว้นะ จะฟังฉันทุกอย่าง"
หัวใจของอันสั่นสะท้านและทันใดนั้นเธอก็รู้สึกหวิวๆ
แต่การที่ฮั่วเทียนหลันไม่ได้แตะต้องตัวเธอ นั่นเป็นเรื่องที่ดี
ฮั่วเทียนหลันยกแขนขึ้น อันหรันก็โน้มตัวด้วยความเข้ามา ทั้งสองกอดกันและกัน
อ้อมแขนของเขาอบอุ่น หัวใจเต้นแรง อันหรันความรู้สึกเหมือนกับถูกห่อหุ้มด้วยความรู้สึที่กปลอดภัย
เธอรู้สึกง่วง เพราะช่วงไม่กี่วันมานี้ไม่ค่อยได้พักผ่อน
เปลือกตาค่อยๆหนักขึ้นและเสียงหายใจสม่ำเสมอดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
ฮั่วเทียนหลันยังไม่นอน และด้วยความมุ่งมั่นที่ต้องการตัวของอันหรัน
มือของเขาลูบแขนอันขาวเนียนของอันหรันเบา ๆ
กลิ่นกายเรือนร่างที่เป็นเอกลักษณ์ของอันหรัน ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข
เขาตัดสินใจที่จะแยกทางกับมู่เหว่ยแน่นอน และผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่อยู่กับเขาไปตลอดชีวิต
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ในตอนเที่ยงของวันนั้นอันหรันกับฉีหลานเพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จ ระหว่างทางกลับไปบ้านเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากฮั่วเทียนหลัน
"เธออยู่ที่ไหน?"
อันหรันเหลือบมองไปรอบ ๆ และบอกตำแหน่งที่เธออยู่
"จอดรถแถวนั้นแหละ เดี๋ยวฉันจะไปรับเธอ"
สิบห้านาทีต่อมา โจวหยวนก็ขับรถไปรับอันหรัน
ฮั่วเทียนหลันสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ที่เบาะหลัง "ตอนบ่ายฉันก็ถึงแล้ว มีธุระอะไรเดี๋ยวค่อยเอาไว้ทีหลัง"
ฮั่วเทียนหลันวางโทรศัพท์ อันหรันเห็นว่าสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม จึงพูดอย่างระมัดระวัง: "คุณฮั่ว เราจะไปไหนกันคะ?"
"ปากีสถาน" ฮั่วเทียนหลันพูดห้วนๆ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ช่วงที่อยู่บ้าน อันหรันได้ยินฮั่วเทียนหลันพูดถึงปากีสถานในวีแชทหรือในมือถือหลายต่อหลายครั้ง
ปัญหาในปากีสถานยังไม่ได้รับการแก้ไข และยังคงมีความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ
และเมื่อเธอไปที่บ้านของตระกูลฮั่ว เธอก็ได้ยินหลี่รูยาโทรหาใครบางคน เหมือนว่ากำลังหาอะไรที่สัมพันธ์กับประเทศนี้ เพื่อแก้ไขเรื่องราวนี้
อันหรันไม่รู้ว่าฮั่วเทียนหลันจะพาเธอไปทำไม แต่ถ้าเขาต้องการ เธอก็จะอยู่เคียงข้างกายเขาเสมอ
เมื่อเขามาถึงสนามบิน โจวหยวนก็นำกระเป๋าไปเช็คอิน เมื่อเขากลับมา เขาก็กระซิบไปที่หูของฮั่วเทียนหลัน: "คุณฮั่ว เกิดเรื่องแล้ว Grup Aneng เข้ามาแทรกแซงบริษัทข้ามชาติแล้ว"
Grup Aneng?
อันหรันยังคงจำบริษัทนี้ได้
นี่คือกลุ่มบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ ซึ่งเกี่ยวข้องกับพลังงานทั่วโลก
มีอิทธิพลมาก และมีข่าวลือมาหนาหูว่า Grup Anengยังเกี่ยวข้องกับการค้าอาวุธและสนับสนุนกองกำลังของรัฐบาลหรือองค์กรก่อการร้ายในหลายประเทศ
พูดง่ายๆก็คือ บริษัทพลังงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนั้นมีอยู่เพียงไม่กี่แห่ง
อันหรันรู้จักGrup Anengครั้งแรกก็จากปากของแม่เธอเอง
ตอนนั้นเธอยังเด็ก แต่เธอได้ยินพ่อของเธอพูดกับแม่ เหมือนว่าอยากจะทำความร่วมมือกับGrup Aneng ซึ่งทางฝ่ายแม่ก็เหมือนจะรู้จักกัน
แต่แม่กลับปฏิเสธโดยไม่คิด แเละเธอก็ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือใด ๆ จากGrup Aneng
อันหรันออกมาจากห้องน้ำ เช็ดผมด้วยผ้าขนหนู และเห็นฮัวเทียนหลันกำลังประชุมผ่านทางวีดีโอคอนเฟอเรนซ์
อันหรันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทำให้เธอรู้สึกสดชื่น และกระปรี้กระเปร่า
ฮั่วเทียนหลันดวงตาเป็นประกาย เขากดปิดการประชุม จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ด้านข้างของอันหรัน
อันหรันกำลังเป่าผมและรู้สึกว่ามีคนกอดตัวเองอยู่ข้างหลังเธอ
เธอตัวแข็งเล็กน้อยและพูดเบา ๆ ว่า "คุณฮั่ว ให้ฉันเป่าให้ผมแห้งก่อน เดี๋ยวเราต้องไปงานเลี้ยงกันไม่ใช่เหรอคะ"
ฮั่วเทียนหลันยับยั้งความปรารถนาในใจของเขาและปล่อยอันหรันไป
เขามาที่นี่ เพื่อแก้ไขจัดการกับปัญหา
ครอบครัวมู่ มีความร่วมมือกับGrup Aneng เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมาฮัวเฮารันก็เดินทางมาที่ปากีสถานเพื่อแก้ปัญหาด้วยตนเอง
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองบริษัท ใกล้ชิดกันมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถแก้ไขความขัดแย้งระหว่าง Aneng และfahrenheitได้
ตอนนี้ช่วงที่สำคัญนั้นก็มาถึงแล้ว ฮั่วเทียนหลันรู้ดีว่าตราบใดที่เขาไม่สามารถจัดการได้ด้วยตัวคนเดียว
สิ่งต่อไปที่ต้องเผชิญกับfahrenheit ทั่วโลกอาจถูกโจมตีโดยGrup Aneng
เขาปล่อยอันหรันด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย และไปที่ระเบียงเพื่อสูบบุหรี่
หลังจากสูบบุหรี่ไปหนึ่งมวน กำลังจะนำมวนที่สองเข้าปาก
“ คุณฮั่ว บุหรี่มันจะทำลายสุขภาพคุณนะคะ"
ฮั่วเทียนหลันมองไปด้านข้าง แม้ว่าเขาจะเห็นอันหรันใส่ชุดออกงานหลายครั้ง แต่เขาก็ยังคงตะลึงอยู่ทุกๆครั้งที่เห็น
ปากีสถานเป็นพื้นที่โซนเขตร้อน ตอนกลางคืนอากาศค่อนข้างเย็น
อันหรันสวมชุดกี่เพ้า สวมทับด้วยแจ็คเก็ตหนังหรูหรา มองดูแล้วรู้สึกถึงความสง่างาม
งานเลี้ยงอยู่ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมแห่งชาติ สถานการณ์ดูตึงเครียดพร้อม มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธเป็นระยะ ๆ
อันหรันเดินตามฮั่วเทียนหลัน สายตาจ้องมองไปยังผู้คนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยง
ชาวเอเชียผิวขาวที่มีจมูกโด่ง นี่คือลักษณะรูปลักษณ์ของชาวปากีสถาน นอกจากนี้เธอยังเป็นคนผิวสี
ภายใต้อำนาจของรัฐบาลทหาร ทหารรับจ้างเป็นอาชีพที่ได้รับความนิยมอย่างมาก
อาชีพอื่นๆในปากีสถานนั้น ต่างำม่ได้ให้ผลตอบแทนอะไร
อันหรันยืนขนาบข้างฮั่วเทียนหลัน ทำให้ทุกสายตาจ้องมองด้วยความอิจฉา
ไม่ว่าจะเชื้อชาติไหนๆ ความหล่อต่างก็เป็นมาตรฐานเดียวกัน
ฮั่วเทียนหลันมีใบหน้าที่ทำให้ผู้หญิงลุ่มหลง แม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรที่ต้องการดึงดูดความสนใจ
อันหรันยิ้มด้วยรอยยิ้มทักทาย
ผู้ชายที่อยู่ข้างกายเธอถูกคนอื่นยกย่อง เธอก็รู้สึกปลาบปลื้มใจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง