โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 290

คำว่าฝันดีคำนี้ ทำให้ใจของอันหรันเบิกบาน

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และมือของเธอก็เริ่มสั่น

หลังจากนั้นไม่นาน เธอถึงจะตอบกลับไปว่า “ฝันดีค่ะ คุณฮั่ว”

อันหรันยังไม่แน่ใจว่าในใจของเธอนั้นรู้สึกดีใจหรือไม่

ในความทรงจำของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายคนนี้พูดประโยคนี้กับเธอ

นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ เธอไม่กล้าที่จะจินตนาการต่อไป

ยิ่งได้มันมาง่ายเท่าไหร่ มันก็ยิ่งอันตรายเท่านั้น

ณ บ้านใหญ่ของตระกูลฮั่ว

ในห้องนั่งเล่น ในมือของหลี่รูยาถือของบางอย่างอยู่ และในขณะเดียวกันเธอกำลังมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอ

อันหงไชและยี่เฉียวถงก็นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

ถึงแม้ว่าสีหน้าของหลี่รูยาจะนิ่งสงบ แต่ว่าของเธออยู่ในมือเธอกำลังสั่นอยู่เบาๆ ไม่นานเธอก็พูดออกมาว่า “นี่ก็หมายความว่า อันหรันเป็นลูกสาวของพวกคุณ？”

ยี่เฉียวถงส่งเสียง อืม และตอบออกมาด้วยความระอาว่า “ขอโทษค่ะ คุณหญิงฮั่ว ที่ต้องทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ พูดตรงๆหรันหรันเป็นลูกสาวโดยสายเลือดของพวกเรา แต่ว่าในปีนั้น เพื่อผลประโยชน์บางอย่างพวกเราก็เลยเอาอันหรันกับอันชิงบมาสลับตัวกัน.....”

ยี่เฉียวถงคิดเหตุผลไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เธอคิดมาดีแล้ว อย่างไรหลี่รูยาก็ไม่สามารถพิสูจน์เรื่องนี้ได้

“นับตั้งแต่ที่หรันหรันแต่งงานกับตระกูลฮั่ว หัวใจของฉันก็ได้บอกกับสวรรค์อยู่ตลอด ฉันเคยผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า ... ฉันทนไม่ได้กับความทรมานในใจนี้ ฉันมาที่นี่ครั้งนี้ก็เพื่อที่จะอ้อนวอนและสารภาพบาป” เธอพูดพร้อมกับคุกเข่าลงไปที่พื้น

เธอแสดงอย่างสุดความสามารถ

“อันชิงไร้เดียงสามาตั้งแต่เด็ก ไร้เดียงสาจนพวกเราไม่อยากที่จะทำร้ายเธอต่อไป เธอเป็นคนที่ควรมาเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลฮั่ว ควรคู่กับฮั่วเทียนหลัน ฉันไม่อยากปกปิดมันอีกต่อไปแล้ว ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มันเชื่อได้ยาก แต่ถ้าหากย้อนกลับไปได้ฉันจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น.....” ยี่เฉียวถงพูดถึงตรงนี้ น้ำตาเธอก็ไหลลงมา

ดูเหมือนว่าความรู้สึกผิดในใจเธอที่มีต่ออันชิงมาถึงจุดสูงสุดแล้ว

หลี่รูยามองไปที่ใบหน้าของอันชิง

ข้อมูลของอันชิง เธอเพิ่งจะให้คนไปตรวจสอบมา พอเธอเห็นก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เลวเลยทีเดียว

เธออยู่ต่างประเทศมาตั้งแต่เด็ก และมีความประพฤติดี ตระกูลอันดูแลเธอเป็นอย่างดีมาโดยตลอด

แต่ไม่รู้ว่าทำไม หลี่รูยามองหน้าอันชิงแล้วรู้สึกว่าเธอไม่ได้มีนิสัยเหมือนกับที่ยี่เฉียวถงพูดมา ไม่เหมือนกับอันหรันที่มีความไร้เดียงสาเป็นธรรมชาติ

เธอตอบกลับไปว่า “ตอนแรกฉันกับสองสามีภรรยาของตระกูลอันได้ตกลงกันเอาไว้แล้ว ดังนั้นลูกสาวของพวกเขาต้องมาเป็นสะใภ้ของฉัน แต่ในเมื่อมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น พวกเธอคิดว่าควรจะทำอย่างไรหละ？”

แบบนี้ก็เท่ากับอันหรันกลายเป็นลูกสาวของอันหงไชกับยี่เฉียวถง ดังนั้นการแต่งงานของเธอก็เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง

ใบหน้าของยี่เฉียวถงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เสียงของเธอสั่นเพราะความเสียใจ เธอพูดออกมาว่า “ฉันต้องขอโทษจริงๆ คุณหญิงฮั่ว อันหรันเข้ามาแทนที่ตำแหน่งของอันชิง แต่ตอนนี้ความจริงก็เปิดเผยแล้ว ดังนั้นให้หรันหรันถอยออกและเอาอันชิงเข้าไปแทน แบบนั้นมันคงจะเป็นผลดีที่สุด！”

ในตอนนี้ ยี่เฉียวถงดูเหมือนจะกลายเป็นแม่ที่ดีและซื่อสัตย์

แม้แต่หลี่รูยายังรู้สึกสะเทือนใจ

และความรู้สะเทือนใจนี้ กลับดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ

พวกเขาคิดว่าตระกูลฮั่วเป็นอะไร？ โรงแรม？ คิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไป？

หลี่รูยาได้บอกเรื่องนี้กับอันหรันไปแล้ว อันหรันกำลังขับรถมาอีกไม่นานก็น่าจะถึง

เรื่องนี้จริงแท้อย่างไร เธอรอฟังคำตอบของอันหรัน

อย่างไรก็ตาม อันหรันเป็นผู้หญิงที่ดีในใจของเธอมาโดยตลอด

เมื่ออันชิงได้ยินเสียงเท้าของอันหรันที่กำลังเดินเข้ามาเธอจึงพูดว่า “พี่สาวดีกับฉันมาโดยตลอด ดูแลฉันเป็นอย่างดี ไม่จำเป็นต้องตรวจ DNA ก็ได้คะคุณหญิง ฉันจะคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน โอเคไหมคะ？”

อันหรันมองลึกๆไปที่หน้าของอันชิง น่าเสียดายที่ไม่ส่งผู้หญิงคนนี้ไปเรียนสาขาการแสดง

อันหรันเดินมาถึงห้องนั่งเล่นพร้อมพูดว่า “คุณแม่ ฉันมาแล้ว”

หลี่รูยาถอนหายใจ เธอลุกขึ้นมาจับมือของอันหรัน ให้อันหรันนั่งข้างเธอ

เธอสังสัยอยู่สักพัก ในที่สุดก็พูดออกมา “หรันหรัน เอกสารชิ้นนี้ เธอควรจะดูมันสักหน่อยนะ”

หลี่รูยายื่นเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะให้กับอันหรัน หลังจากที่อันหรันอ่านมัน เธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมา สุดท้ายเธอก็วางมันลงบนโต๊ะ

เธอไม่อยากจะเชื่อ ยี่เฉียวถงทำให้ชื่อเสียงของคนที่ตายไปแล้วต้องด่างพร้อย เผื่อแลกกับเอกสาร DNA ฉบับนี้

“เป็นไปไม่ได้！” คำสี่พยางค์นี้ แสดงถึงความโมโหที่มีอยู่ในใจเธอ

อันหรันรู้ดีอยู่แก่ใจว่านี่เป็นเพียงอุบายที่สกปรกของยี่เฉียวถงเท่านั้น

ท่าทางที่โศกเศร้าของยี่เฉียวถง ทำให้อันหงไชต้องถอนหายใจออกมา อันชิงที่อยู่ข้างๆก็ร้องไห้ตามออกมาพร้อมพูดออกมาว่า “พี่ พี่อย่าโกรธฉันนะ ฉันไม่ได้จะมาแย่งตำแหน่งของพี่....”

“เรื่องนี้ จะจริงหรือเท็จนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้อันหรันได้แต่งงานกับฮั่วเทียนหลันไปแล้ว ถึงแม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะไม่จริง แต่มันก็กลายเป็นเรื่องจริงไปแล้ว” หลี่รูยาครุ่นคิดอยู่ในใจแล้วพูดออกมา

สำหรับเอกสารตรวจสอบ DNA นั้น เธอยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ที่แท้เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นโดยตระกูลอัน ตระกูลอันเป็นคนอย่างไรกันแน่ ใจของเธอก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ

แต่อย่างไรพวกเขาก็ยังเป็นญาติกัน หลี่รูยาจึงแสร้งทำเป็นมิตอยู่ตลอด

ตระกูลอันโลภมาก และพร้อมที่จะทำทุกให้ให้ตนเองพอใจ

และท่าทางร้องไห้งอแงของอันชิงทำให้หลี่รูยานึกถึงคนหนึ่งคนที่เธอเกลียดเอามากๆ

เด็กคนนี้ต้องการเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกับตระกูลฮั่ว

อันหรันรู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของหลี่รูยา เธอต้องการที่จะปกป้องชีวิตคู่ของอันหรัน

เธอพูดออกมาว่า “ฉัน....”

คำพูดของเธอยังไม่ทันจะออกมา จู่ๆยี่เฉียวถงก็พูดขึ้น “คุณหญิงคะ ฉันขอคุยกับหรันหรันเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ？ บางเรื่องมันถึงเวลาที่เธอต้องรู้！”

หลี่รูยามองไปที่อันหรัน อันหรันไม่ได้แสดงกิริยาท่าทางใดๆ เธอจึงพูดออกมาว่า “ได้ งั้นพวกเธอก็ไปคุยกันก่อน”

ยี่เฉียวถงลุกขึ้น และจับมืออันหรันอย่างนุ่มนวล