โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 32

ฮัวเทียนหลันเดินเข้ามา มีอาหารอยู่บนโต๊ะอาหาร แต่คุณนายฮัวนั่งอยู่บนโซฟากับฮัวเส้าซู่และอันรัน

เขาเดินไปอย่างช้าๆ ฮัวเส้าซู่กำลังจะเงยหน้าขึ้น แต่หลี่รูยาจับหัวของเขาไว้และกดลง

ฮัวเส้าซู่ยังคงดิ้นรน แต่เห็นแม่ของเขาจ้องมองเขาอยู่อย่างเข้มงวด

ฮัวเส้าซู่นึกถึงรถสปอร์ตรุ่นลิมิเตด ที่ไม่ล้มเลิกสู้มันไปกับพี่ชายคนที่สองด้วยกัน

ฮัวเทียนหลันนั่งลงที่โซฟา สายตาของเขาส่งผ่านที่อันรันอย่างเย็นชา

อันรันตัวสั่นและเหลือบมองไปที่ท่าทางของแม่ฮัวที่ใกล้จะระเบิดและรีบพูดว่า : "แม่ เทียนหลันกลับมาแล้ว พวกเรารีบกินข้าวกันเถอะ! "

หลังจากนั้นเธอก็ขยิบตาให้ฮัวเทียนหลัน

ฮัวเส้าซู่ก้มหัวลงแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่เห็นมัน

ฮัวเทียนหลันไอเล็กน้อยกระแอมในลำคอและพูดว่า : "แม่ มีอะไรอยากคุยกับผมไหม"

เขาไม่เคยเป็นคนที่นั่งรอความตาย สำหรับเขา เขาทำได้เพียงแค่ริเริ่มที่จะโจมตี

หลี่รูยาหันหน้ามา นี่คือฮัวเทียนหลันที่กลับบ้าน และเธอกำลังมองเขาเป็นครั้งแรกอย่างจริงจัง

"แกกำลังจะบอกอะไรฉัน? " คำพูดของหลี่รูยามีความโกรธเล็กน้อย แต่ถูกการอบรมที่ดีของเธอ ทำให้เธอยับยั้งตัวเองได้

ฮัวเทียนหลันแสร้งทำเป็นครุ่นคิด ครึ่งเสียง : "มันเกี่ยวกับบริษัทหรอ? "

หลี่รูยาเคาะนิ้วของเธอบนโต๊ะกาแฟเบาๆ ปังปังปัง และอันรันก็ตกใจเล็กน้อย

เธอกังวลเล็กน้อยว่าฮัวเทียนหลันจะแบกแพะรับบาปนี้ไว้บนหลังหรือไม่ โดยคิดว่าเธอมาที่บ้านฮัวเพื่อฟ้อง

เมื่อรีบออกมา อันรันก็วางโทรศัพท์ไว้ในห้องนอน ปิดเครื่องและลืมเอามาด้วย

"แกว่ายังไงล่ะ? " การสื่อสารระหว่างแม่ลูกแปลกไปหน่อย

จู่ๆ ฮัวเส้าซู่ก็พูดว่า : "แม่ ผมอยากถามพี่สะใภ้เกี่ยวกับปัญหาการออกแบบ ผมขอให้พี่สะใภ้สอนได้ไหม"

หลี่รูยาพยักหน้าเล็กน้อย จ้องไปที่ฮัวเทียนหลันด้วยสายตาที่เฉียบคม ทำให้อันรันที่นั่งอยู่ข้างๆฮัวเทียนหลันตกใจเล็กน้อย

ฮัวเส้าซู่ลุกขึ้นและดึงอันรันออกมา

อันรันไม่ขยับ เธอกำลังจะบอกว่ารอให้กินข้าวเสร็จก่อนค่อยสอน แต่เมื่อเห็นฮัวเส้าซู่ขยิบตาให้เธอ เธอก็ลุกขึ้นและเดินตามฮัวเส้าซู่ไปชั้นบน

จากนั้นอันรันก็ค้นพบว่าคนรับใช้ทั้งหมดหลบอยู่อย่างมีสติ และมีเพียงสี่คนในห้องนั่งเล่น

ฮัวเส้าซู่พาอันรันเข้าไปในห้องหนังสือที่ชั้นสอง ทันทีที่เขาปิดประตู อันรันก็พูดอย่างกระวนกระวาย : "เส้าซู่ ถ้าเรามาแบบนี้พี่ชายของเธอจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม? "

ฮัวเส้าซู่นั่งบนเก้าอี้เจ้านายหลังโต๊ะทำงานและนั่งลงอย่างสบายๆ : "พี่สะใภ้ ถ้าคุณอยู่ชั้นล่างพี่ชายของฉันจะโชคร้ายหรือไม่? "

อันรันนึกไม่ออกว่าฮัวเส้าซู่พูดอะไรในตอนแรก ทำไมฮัวเทียนหลันถึงโชคร้าย ถ้าเธออยู่ชั้นล่าง

"พี่เป็นพี่สะใภ้คนที่สองของฉัน พี่ต้องการให้แม่ของฉัน......" คำใบ้ที่คลุมเครือของฮัวเส้าซู่ทำให้อันรันเข้าใจในทันที

เธออยู่ด้านล่างหลี่รูยาต้องให้คำอธิบายกับเธอ ดังนั้นจะไม่ให้อภัยฮัวเทียนหลันง่ายๆแน่ๆ

แต่ตอนนี้เธอกำลังขึ้นมา ชั้นล่างเป็นเรื่องระหว่างแม่กับลูก ดังนั้นจึงต้องสามารถเปลี่ยนเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็กได้