โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 37

การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ดังกล่าว ทำให้จังหวะที่สำคัญที่สุดของหลี่รูยาที่เธอวาดภาพอยู่ล้มเหลวอย่างกะทันหัน และภาพวาดก็พังยับเยิน

หลี่รูยาโกรธเล็กน้อยที่กำลังจะพูด แต่ได้ยินคนรับใช้ตะโกน : "ไม่ดีแล้ว คุณนาย คุณนายน้อยเป็นลม! "

หลี่รูยาตกใจและรีบลุกขึ้น เมื่ออันรันฟุบศีรษะของเธอลงบนโต๊ะ ข้าวต้มก็ตกลงมาตรงหน้าเธอ และเธอก็ล้มลง

ชามกระเบื้องสีฟ้าและสีขาวแตกทั้งหมด แต่โชคดีที่ไม่แตกละเอียด

หลี่รูยาไม่รู้สึกเสียใจกับชามล้ำค่านี้ แต่รู้สึกโชคดีในใจของเธอ โชคดีที่มันไม่ทำร้ายใบหน้าของอันรัน

ในขณะที่ให้คนรับใช้เช็ดตัวของอันรันให้สะอาด เธอก็เรียกรถพยาบาล

ในไม่ช้ารถพยาบาลก็มาถึง และเปลหามถูกนำไปยังห้องนั่งเล่นของตระกูลฮัวโดยตรง

เมื่ออันรันถูกยกขึ้น หลี่รูยาก็เห็นว่าหว่างขาของเธอเป็นสีแดงเลือด

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้น เธอระงับความโกรธในใจ

รีบตามหมอและขึ้นรถพยาบาลก่อน ตอนนี้ความปลอดภัยของอันรันเป็นอันดับแรก

โรงพยาบาลเมือง Z ซึ่งเป็นหอผู้ป่วยหนักอันดับต้นๆ อันรันนอนอยู่บนเตียงอย่างสงบ

หลี่รูยามองไปที่อันรันอย่างเป็นห่วง เธอเพิ่งถูกส่งออกจากห้องผ่าตัด

"คุณหมอ เธอไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมคะ? " หลี่รูยาซึ่งเหมือนอยู่บนยอดเขาไท่มาโดยตลอด เป็นคนใจเย็นและสงบสติอารมณ์ และมีเสียงของเธอที่ตื่นตระหนก

คุณหมอเป็นหญิงวัยกลางคน เธอเหลือบมองชุดหรูหราของหลี่รูยา เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นเคยนิดหน่อย แต่เธอจำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหนจึงถามว่า : "คุณนาย คนนี้คือลูกสาวของคุณใช่ไหมคะ? "

หลี่รูยาพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ลูกสะใภ้ของเธอก็เท่ากับลูกสาวของตัวเอง นี่เป็นกฎเหล็กสำหรับเธอ ยิ่งไปกว่านั้นสถานะตัวตนของอันรันสนิทสนมกัน

"อย่างนั้น คุณควรคุยกับลูกเขยของคุณ และขอให้เขายับยั้งชั่งใจให้มากที่สุด เมื่อเขามีเซ็กส์ในครั้งต่อไป"

ทันทีที่คำพูดของแพทย์ลดลง หลี่รูยาเดิมที่ระงับความโกรธก็ระเบิดออกมาทันที

แต่เมื่อหมออยู่ที่นั่น เธอก็ยังต้องแสร้งทำเป็นใจดีมากและพูดว่า : "อื้ม แล้วเธอ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

อันรันนอนอยู่บนเตียง แต่อันที่จริงเธอตื่นแล้ว

แต่เธอไม่กล้าลืมตา คำพูดของหมอครั้งก่อนยังคงค่อยๆปรากฏขึ้นมา ถ้ามีอีกเธออาจจะมีบุตรยากไปตลอดชีวิต

เธอคิดว่าเธอทายา แต่เมื่อวานนี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว

แต่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่าครั้งนี้เธอมีอาการเลือดซึม

แพทย์หญิงเหลือบมองอันรันที่กำลังนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ดูเหมือนเธอจะยังไม่ตื่น จากนั้นเธอก็ลดเสียงลงเล็กน้อย : "เลือดของผู้ป่วยหยุดลงชั่วคราว แต่โพรงมดลูกได้รับความเสียหายในระดับหนึ่ง ฉันเกรงว่าจะส่งผลต่อการตั้งครรภ์ในอนาคต"

หลังจากที่หมอพูดจบ หลี่รูยาก็ตกตะลึงในที่นั่น

แพทย์จะต้องหยิบยกสิ่งดีๆมาพูด ดังนั้นหากแปลในรูปแบบที่ได้รับความนิยมมากกว่านั้น ก็คืออันรันมีโอกาสมากที่จะสูญเสียภาวะเจริญพันธุ์

ความคิดแรกในใจของเธอ ไม่ใช่การเปลี่ยนลูกชายของเธอให้เป็นลูกสะใภ้ แต่จะพูดยังไงกับอันรันหลังจากอันรันตื่น

"คุณหมอ ไม่มีวิธีอื่นเลยเหรอ? " หลี่รูยาถามด้วยน้ำเสียงกังวล จากนั้นเธอก็หยิบเช็คขีดเขียนลายเซ็นหนึ่งล้านแล้วยัดใส่มือแพทย์

แพทย์หญิงวัยกลางคนตกตะลึง เธอได้ติดต่อกับสมาชิกในครอบครัวของคนไข้หลายคน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนใจกว้างเช่นนี้

เธอลังเล ยื่นเช็คออกไปและพูดว่า : "คุณนาย ฉันแค่บอกว่ามันจะมีผลกับมัน ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ ตราบใดที่พักฟื้นดี ตรวจสุขภาพตามปกติและตรวจสอบอีกครั้ง หลังจากนั้นหนึ่งเดือนก็ไม่เป็นไร แต่คราวนี้อย่าลืม หลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์"

หลี่รูยาพยักหน้าอย่างรีบร้อน เช็คยังคงต้องยัดใส่มือแพทย์ แพทย์หญิงยับยั้งตัวเอง และออกจากห้องพักผู้ป่วย

เธอเดินไปตามทางเดินไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็นึกถึงคุณนายผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้ตอนเซ็นชื่อ ชื่อคือหลี่รูยา

ออร่าของเขาแรงเกินไป หลังจากที่เขาเดินออกไปผู้คนในห้องประชุมกำลังคุยกันด้วยเสียงต่ำ เมื่อกี้คนที่โทรหาประธานฮัวเป็นใคร ถึงเขากล้าสั่งเขาแบบนั้น

ฮัวเทียนหลันขับรถไปตลอดทาง และเมื่อเขามาถึงโรงพยาบาลศูนย์กลาง เขาก็เห็นบอดี้การ์ดของตัวเองรอเขาอยู่ที่ประตู

เขาเดินตามบอดี้การ์ดไปยังห้องผู้ป่วยหนักที่ชั้นบนสุด ผลักประตูเข้าไป และเห็นหลี่รูยานั่งอยู่หน้าเตียงพร้อมชามโจ๊กกำลังป้อนให้คนบนเตียง

ฮัวเทียนหลันขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ กำลังทำอะไรที่ไม่ดีอีก?

เขาเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว และเรียกแม่

หลี่รูยาไม่สนใจเขา แต่ป้อนโจ๊กพุทราแดงให้อันรันอย่างอดทน

ในช่วงเวลานี้อันรันขยิบตาหลายครั้ง และต้องการที่จะพูด แต่หลี่รูยากลับกดเธอกลับด้วยท่าทางที่ดุร้าย

หลี่รูยาลุกขึ้นและเดินไปข้างหน้าฮัวเทียนหลัน

ตอนแรกเธอไม่สูงเกินไปประมาณ 165 เมตร เมื่อถึงวัยนี้ความสูงของเธอเพิ่มขึ้นบ้าง

เทียนหลันซึ่งอยู่ห่างเกือบ 190 เมตร มันเป็นการกลั่นแกล้งเล็กน้อยจริงๆ

แต่แบบนี้ ความนิยมของผู้หญิงที่แข็งแกร่งมานานหลายสิบปี ได้แพร่กระจาย และมันได้ระงับกลิ่นอายของฮัวเทียนหลัน

เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฮัวเทียนหลันอย่างเคร่งเครียด ฮัวเทียนหลันกำลังจะพูดและถามแม่ของเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ได้ยินเพียงเสียงปั่ง และเสียงดังก้องในห้องพักผู้ป่วย

อันรันแอบมองด้านนี้อย่างลับๆ แต่เธอก็ตกใจ ประหลาดใจจนปากของเธอก็หุบเข้าไปเหมือนไข่ห่าน

หลี่รูยาที่ไม่สนใจ โอกาสนั้นตบบ้องหูฮัวเทียนหลันโดยตรง!