โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 503

ท่าทางที่จริงจัง พร้อมกับใบหน้าที่ดูสดใส

หยางหลิงรุ่ยมองดูเธอด้วยความตกใจและในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจับมือของฉีหลันที่กำลังจะปีนขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของหน้าอกของเธอ

“พี่ฉี พอแล้ว!”

เสียงของหยางหลิงรุ่ยค่อนข้างจริงจัง เธอชื่นชมฉีหลานมาตลอดแต่เธอก็ไม่สามารถทนดูต่อไปได้

ในฐานะของเพื่อน มีความสามารถ มีภาระหน้าที่ และต้องเตือนกันและกัน

หยางหลิงรุ่ยมองไปที่เสี่ยวเจิ้ง เสี่ยวเจิ้งแค่เห็นแววตาของหยางหลิงรุ่ยเธอก็เข้าใจ และค่อยๆถอยออกมา

เธอเพิ่งออกมาจากห้องแต่งตัวและกลายเป็นจุดสนใจของผู้ชมทันที

จางหงเหว่ยและคนอื่นที่รออยู่ด้านนอกตรงเข้ามาหาเสี่ยวเจิ้ง

“ฉีหลานเป็นอย่างไงบ้าง? นานขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่ออกมา!”

น้ำเสียงของจางหงเหว่ยเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

นี่ทำให้เสี่ยวเจิ้งที่เห็นท่าทางที่หยาบคายของจางหงเหว่ยในตอนแรกถึงกับตกใจ เมื่อเห็นอาการของเขาในตอนนี้

แต่จู่ๆดวงตาที่มองไปที่จางหงเหว่ยของเธอก็หายไป เนื่องจากเธอรู้ว่าสายตาแบบนั้นมันหยาบคาย

“ตอนนี้คุณฉีอยู่กับผู้อำนวยการหยาง รออีกสักครู่ก็น่าจะออกมา”

เสี่ยวเจิ้งตอบคำถามออกไปแบบอ้อมๆเพื่อไม่ได้ให้ความหวังมากเกินไป

จางหงเหว่ยที่ได้ยินว่าต้องรออีกสักพักถึงจะออกมา ตอนนั้นก็ทำให้เขากังวลใจมากขึ้น เขาเดินผ่านเสี่ยวเจิ้งไปและเตรียมเพื่อที่จะเข้าไปในห้องอย่างไม่รู้ตัว

แต่เนื่องจากเสี่ยวเจิ้งเห็นแววตาของหยางหลิงรุ่ยเมื่อสักครู่เธอก็เข้าใจสถานการณ์ทุกอย่าง

เธอมีหน้าที่รับผิดชอบประตูนี้ให้หยางหลิงรุ่ยและฉีหลานได้พูดคุยกันและไม่สามารถปล่อยให้ใครไปรบกวนได้

นี่เป็นคำสั่งของเจ้านาย คนที่เป็นลูกน้องอย่างเธอไม่สามารถขัดคำสั่งได้

เธอก้าวออกมา ยื่นมือออกเพื่อขวางจางหงเหว่ยเอาไว้

“คุณจาง นี่เป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของผู้หญิง ผู้ชายเข้าไปไม่ได้ กรุณาให้เกียรติสถานที่ด้วยคะ!”

ถึงแม้ว่าเสี่ยวเจิ้งจะพูดออกมาด้วยความเกรงใจ และน้ำเสียงก็ไม่สามารถปกปิดได้ สิ่งนี้ทำให้จางหงเหว่ยไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ใครจะไปรู้ว่าพวกเธอเข้าไปทำอะไรกันในนั้น? นานขนาดนี้แล้ว ไม่ได้ผมจะเข้าไปดู!”

วันนี้จางหงเหว่ยเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของฉีหลานมาตลอด และท่าทางของเธอในตอนนี้ทำให้คนที่เห็นอดเป็นห่วงไม่ได้

เขากังวลมาก เขากลัวผู้หญิงคนนี้จะจากเขาไป

การปรากฎตัวของหยูซิงเหวินเป็นเหตุบังเอิญและไม่มีอะไรแน่นอน

จางหงเหว่ยคิดว่าเขาใจดีกับฉีหลานมากเกินไป เนื่องจากเป็นเพราะเธอมีรูปร่างสวยงาม เขากลัวที่จะต้องเสียเธอไปจริงๆ

ดังนั้นหลังจากเข้าครุ่นคิดอยู่สักพัก สุดท้ายจางหงเหว่ยก็ตัดสินใจที่จะเข้าไปดู

ถ้าหากฉีหลานยังอยู่ในสภาพที่ไม่เต็มใจหละก็จางหงเหว่ยก็คงต้องยอมแพ้ที่จะเอาชนะใจเธอ

เพราะหลังจากที่ฉีหลานแต่งงานกับเขาแล้ว ฉีหลานก็เป็นคนของเขา และถ้าคนของเขามีมือที่สาม เขาจะอยู่กับเธอด้วยความอึดอัดใจแบบนั้นได้อย่างไร?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้จางหงเหว่ยก็ไม่รู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาเย็นเฉียบ ...

เมื่อเห็นว่าจางหงเหว่ยกำลังจะสร้างผลงานที่น่ากลัวเสี่ยวเจิ้งทำได้เพียงมองไปที่ผู้ช่วยเสี่ยวลี่ข้างๆ ด้วยสายตาที่ต้องการความช่วยเหลือ

เมื่อหันหน้าไปทางสายตาขอความช่วยเหลือเสี่ยวลี่ก็อดไม่ได้ที่จะยักไหล่และทำอะไรไม่ถูก

เขาทำอะไรไม่ได้จริงถ้าหากจางหงเหว่ยคนนี้ตัดสินใจไปแล้ว

เสี่ยวเจิ้งไม่สามารถหยุดจางหงเหว่ยไว้ได้ จางหงเหว่ยเป็นเหมือนหมูป่ากำลังจะพุ่งเข้ามา

ในตอนนั้นประตูห้องก็ถูกเปิด

หยางหลิงรุ่ยยื่นหัวออกมา เห็นท่าทางแปลกของจางหงเหว่ยและเสี่ยวเจิ้ง จึงถามออกมาด้วยความสงสัยว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ตอนที่เสี่ยวเจิ้งกำลังจะพูดออกมา จางหงเหว่ยก็ผลักเธอออกไป หลังจากนั้นก็ก้าวมาด้านหน้าและยื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือของฉีหลานที่ยืนอยู่ด้านหลังของหยางหลิงรุ่ย

ฉีหลานจะเต็มไปด้วยความคิด เมื่อเห็นจางหงเหว่ยก็รู้สึกน่ารำคาญมาก

เธอขมวดคิ้วและค่อยๆจับมือของจางหงเหว่ยออกพร้อมพูดว่า “อย่าทำตัวน่ารำคาญ!”

ความหมายคือการปฏิเสธ แต่แค่ใช้คำพูดไม่เหมือนกัน

เมื่อเห็นฉีหลานใบหน้าของจางหงเหว่ยก็ดูดีขึ้นมาก เขาไม่สนใจกับการปฏิเสธของฉีหลาน

เมื่อย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่านาที่ก่อนหน้านี้ ในตอนที่เสี่ยวเจิ้งเพิ่งออกมาจากห้อง

หยางหลิงรุ่ยมองไปที่ฉีหลาน ฉีหลานก้มหน้า ด้วยการเคลื่อนไหวของมือของเธอในตอนนี้คนที่ไม่รู้คิดว่าเธอหลงใหลในตัวเอง

“พี่ฉี!” หยางหลิงรุ่ยตะโกนออกไป เหมือนกับว่าหยางหลิงรุ่ยจะทำลายอะไรไปบางอย่าง

ทั้งหมดเป็นเพราะหยูซิงเหวิน ตอนนั้นความคิดของฉีหลานหยุดชะงักโดยสิ้นเชิง

เนื่องจากเธอได้มาเจอกับหยูซิงเหวินอีกครั้ง จึงทำให้เธอรู้สึกเสียใจ

เมื่อเห็นเธอในสภาพแบบนั้นหยางหลิงรุ่ยก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง