โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 560
สรุปบท ตอนที่ 561 ตายเป็นตาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 561 ตายเป็นตาย – โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง โดย ฮั่นเซียง
บท ตอนที่ 561 ตายเป็นตาย ของ โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ฮั่นเซียง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“วันต่อมา ก็มีข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น แต่ด้วยความกว้างขวางของตระกูลหยางเขาจึงใช้เวลาไม่นานในการจัดการเรื่องนี้”
“แต่การนินทาและความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ตไม่สามารถหยุดมันได้”
“หยางเหมิงฟานต้องหยุดเรียนกลางคัน แต่ตอนนั้นคนที่วางแผนทำร้ายผู้อื่นอย่างฮั่วอันฉิงกลับปรากฎตัวเป็นผู้กอบกู้”
หยางเหมิงฟานคิดว่าฮั่วอันฉิงเป็นทั้งหมดในชีวิตของเธอ แต่ก็น่าเสียดายที่ฮั่วอันฉิงคิดว่านี่เป็นการหยอกล้อเท่านั้น
ฮั่วอันฉิงพาหยางเหมิงฟานเดินไป ตอนนี้พวกเขากำลังถูกจับจ้องจากสายตาของประชาชน นี่ทำให้หยางเหมิงฟานเก็บความรู้สึกและผ่านช่วงที่เลวร้ายที่สุดแบบนี้ไปได้
แต่เมื่อข่าวลือภายนอกจะจบลง ฮั่วอันฉิงก็แต่งงานไปเสียแล้ว
แต่งงานแล้ว...
ถึงแม้ว่าจะทำตัวไม่รู้เรื่องกับเหตุการณ์นี้ แต่เขาก็รู้ว่าคนที่ฮั่วอันฉิงจะแต่งงานด้วยจะเป็นใคร
แม่ของเขา หลี่รูยา
“คุณกำลังพูดถึงแม่ของฉัน?” ฮั่วเทียนหลันถามอย่างไม่แน่ใจ
“อ่า” มู่หนิงเมิ่งพยักหน้า
ในดวงตาของเขามีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ไม่ต้องพูดถึงบุญคุณเลย
ตระกูลหยางเป็นตระกูลที่เลี้ยงดูเธอมา และคนที่เป็นพี่สาวของหยางเหมิงฟาน ในปีนั้นมู่หนิงเมิ่งดูแลเธอเป็นอย่างดี
ดังนั้นในดวงใจของมู่หนิงเมิ่ง ก็เหมือนเอาหลี่รูยามาเป็นน้องสาวแท้ๆของเธอ
แต่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในกระกูลหยางแบบเธอกลับถูกฮั่วอันฉิงหลอกล่ออย่างง่ายดาย
และเรื่องนี้เป็นที่รู้กันดีว่าทำให้ทุกคนในตระกูลหยางแปลกใจ
“เพราะอะไร มันเป็นเพราะอะไร?” ฮั่วเทียนหลันถามออกมาด้วยเสียงแห่งความโกรธ
“เรื่องทุกเรื่องล้วนมีที่มาที่ไป!”
เมื่อหันหน้าไปทาฮั่วเทียนหลันมู่หนิงเมิ่งก็ยิ้มออกมา
“ที่มาที่ไปอะไรกัน? เรื่องที่มันเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นมาแล้ว คุณลองพูดมาสิว่าผมควรจะอธิบายให้คุณฟังอย่างไรคุณถึงจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด?”
“ฉันได้ยินมาว่า ลูกสาวของหยางเหมิงฟานก็คืออันหรัน?”
“นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ! ในปีนั้นคนที่มีควมสัมพันธ์กับหยางเหมิงฟาน คุณลองเดาสิว่าเขาเป็นใคร?”
“เขาก็เป็นแค่คนธรรมดา ใช่ คุณเดาถูกแล้ว และเขาก็คือพ่อของอันหรัน!”
ฮั่วเทียนหลันฉลาดมากเขารู้ไปหมดทุกเรื่อง
แต่ในขณะนี้เขารู้สึกเหนื่อยมาก
เดิมที เขาต้องการได้รับความยุติธรรมกับเรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้น
แต่คิดไม่ถึงว่า มู่หนิงเมิ่งจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้นออกมาจากปากของเธอเอง
ฮั่วเทียนหลันกำมือทั้งสองขางไว้แน่น เขามองไปที่มู่หนิงเมิ่งอย่างโกรธแค้น ทำให้มู่หนิงเมิ่งอดไม่ได้ที่จะต้องเผชิญหน้ากับฮั่วเทียนหลัน
ราวกับว่าทุกอย่างจะระเบิดออกในวินาทีถัดไป
“เนื่องด้วยเหตุนี้ ดังนั้นพ่อ พี่ชาย และน้องสาวของฉันควรจะต้องชดใช้อย่างงั้นหรอ?”
อุบัติเหตุในปีนั้นตามหลักฐานแล้วมีความเกี่ยวข้องกับมู่หนิงเมิ่งอย่างแน่นอน และเธอก็เป็นหนึ่งในตัวการสำคัญ
“หรือว่าหยางเหมิงฟานจะควรได้รับบทเรียนเช่นนั้น? หรือจะบอกอีกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับครอบครัวของเธอ!”
“อย่าทำเหมือนว่าตัวเองไร้เดียงสา เทียนหลัน ถึงแม้คำพูดที่ฉันพูดมันอาจจะยากที่จะฟัง แต่ว่าเรื่องบางเรื่องที่เกิดขึ้นมาในชีวติคุณก็ควรจะลืมมันไปบ้าง!”
มู่หนิงเมิ่งนั่นที่จริงก็เป็นห่วงฮั่วเทียนหลันมาก
อย่างไรก็ตามฮัวเฮารันก็เป็นลูกชายแท้ๆของเธอ และฮั่วเทียนหลันในตอนเด็กก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวกับฮัวเฮารัน
มู่หนิงเมิ่งยังคงมีความรู้สึกดีๆให้กับฮั่วเทียนหลัน
อย่างไรก็ตามการแก้แค้นไม่เคยหายไปจากจิตใจของเธอ
“ผมอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด รวมถึงเรื่องการแต่งงานของคุณ!” ฮั่วเทียนหลันเพิกเฉยต่อเหตุผลของหยางเหมิงฟาน ในตอนนี้เขาต้องการรู้ความจริงมากกว่าใครๆ
หยางเหมิงฟานถอนหายใจและพูดว่า “เทียนหลัน ความจริงมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดก็ได้!”
“ผมไม่สนใจ!” ประโยคนี้ของฮั่วเทียนหลันแสดงให้เห็นถึงความแน่วแน่
“ฉันมาแต่งงานที่นี่ก็เพื่อแก้แค้น ดังนั้นฉันจึงวางแผนทุกอย่างเอาไว้แล้ว แต่เวลามันก็ผ่านมาหลายสิบปีแล้ว ฉันจึงไม่ได้คิดอะไรมากมาย เรื่องบุญคุณของตระกูลหยางฉันก็ชดใช้ไปเกือบทั้งหมดแล้ว และส่วนคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็ตายไปหมดแล้ว นี่แหละคือจุดจบลองเรื่องนี้”
ไม่มีใครจบกับความแค้นได้เป็นสิบๆปี รวมถึงมู่หนิงเมิ่งเองก็ด้วย
เดิมทีมู่หนิงเมิ่งไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีใครมาหลงรักเธอ แต่นึกไม่ถึงว่าคนที่มาตกหลุมรักเธอจะเป็นคนของตระกูลฮั่ว
เรื่องที่เกี่ยวกับความแค้นจึงลดลงไปจากจิตใจของเธอ
หลังจากผ่านการเลือกที่เจ็บปวด เธอก็ต้องทำเรื่องที่ไม่ควรทำไปแล้วหนึ่งเรื่อง
และเรื่องนี้ฉันก็คิดว่ามันจะถูกเก็บไว้โดยไม่มีใครเห็น
แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเธอแก่ตัวลงมาเรื่องทั้งหมดกลับถูกเปิดเผย
แต่เมื่อเธอคิดถึงตอนนี้เธอก็รู้สึกละอายใจในตัวเอง แต่เธอก็ไม่เคยเสียใจ
แต่ถึงอย่างไรตอนนั้นฮั่วอันฉิงก็ไม่ใช่คนดีอะไร
ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถคุยกับฮั่วเทียนหลันได้
ฮั่วเทียนหลันค่อยๆใช้แรงบีบแก้วน้ำในมือจนแตกละเอียด
ใบหน้าที่หล่อเหล่าของเขาหน้าเกลียดขึ้นทันที
เขาลุกขึ้นมาและจ้องมาที่ใบหน้าของมู่หนิงเมิ่ง
แต่ใบหน้าของมู่หนิงเมิ่งก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆออกมา
ท่าทางแบบนั้นแสดงให้เห็นว่าจะฆ่าจะแกงอะไรก็เชิญ
ในขณะนี้ประตูถูกกระแทกเปิดออกและเสียงของฮัวเฮารันก็ดังขึ้นมา “แม่ เกิดอะไรขึ้น? เทียนหลานมาที่นี่ทำไม?”
ฮัวเฮารันรีบวิ่งเข้ามาในห้อง ในตอนที่เขามองเห็นฮั่วเทียนหลันที่นั่งอยู่ข้างๆกับแม่ของเขาที่ดูนิ่งสงบ เขาก็เงียบไปทันที
แต่แค่สิ่งที่ทั้งสองฝ่ายต้องจ่ายคือชีวิต
ดวงตาของฮั่วเทียนหลันลึกลงไปในทันที เขาหันศีรษะและไม่หันกลับมาอีก
และฮัวเฮารันเองก้ไม่ได้เรียกชื่อเขา
ในฐานะพี่ชายเขาควรจะพูดกับฮั่วเทียนหลันสักสองสามคำ
แต่ที่ฮัวเฮารันไม่ทำเช่นนั้นก็เป็นเพราะนิสัยของฮั่วเทียนหลัน สิ่งที่เขาคิดมันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
เมื่อฮั่วเทียนหลันอยู่ในประเทศ M ไม่มีข่าวคราวใดๆซึ่งทำให้หยางหลิงรุ่ยกังวลเล็กน้อย
หลังจากที่เธอโทรไปและเขาไม่รับ เธอก็โทรไปหาหลิงหยู
หลิงหยูตอบกลับมาอย่างง่ายดาย ช่วงนี้ฮั่วเทียนหลันยุ่งมากและบอกให้หยางหลิงรุ่ยไม่ต้องกังวล
หยางหลิงรุ่ยคิดว่าหลิงหยูต้องโกหกเธอแน่ๆ ไม่ว่าฮั่วเทียนหลันจะยุ่งสักแค่ไหนก็ไม่เคยมองข้ามเธอไปเลย และยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่เคยแสดงออกถึงความยุ่งของเขาเลย
ตามที่เธอรู้จักกับฮั่วเทียนหลันมานาน ตอนนี้ฮั่วเทียนหลันจะต้องอารมณ์ไม่ค่อยดีเป็นอย่างแน่
ในขณะที่หยางหลิงรุ่ยกำลังคิดอยู่ ก็เกิดเรื่องขึ้นกับหยางหยวนแล้ว
หลายปีมานี้ขอของหยางหยวนอาการแย่ลงเรื่อยๆ เนื่องจากเส้นเอ็นและกระดูกไม่ค่อยดี ทำให้เขาเดินได้ไม่กี่ก้าว
แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ในเช้าวันนี้เขาพยายามพยุงราวบันไดเพื่อจะลงมาด้วยตัวเอง
ผลก็คือเขาเดินไปได้เพียงครึ่งทาง สุดท้ายเขาก็ล้มลง
แต่เดิมมีคนรับใช้ดูแลหยางหยวนเป็นจำนวนมาก แต่หยางหยวนเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีในตัวเองมากเกินไปจึงลดจำนวนคนรับใช้ลง
หยางหยวนถูกหามส่งโรงพยาบาล หลังจากที่หยางหลิงรุ่ยเลิกงานเธอก็ไปดู
ตงเหยียนเฝ้าไข้อยู่ที่โรงพยาบาล เห็นได้ชัดว่าตาของเธอแดง เธอกำลังร้องไห้อยู่
หยางหลิงรุ่ยเดินเข้าไปหาพร้อมพูดออกมาว่า “พี่สะใภ้ เป็นอะไรไป? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพี่ใหญ่?”
ตงเหยียนส่ายหน้าพร้อมพูดว่า “ฉันบอกเขาแล้วว่าอย่างฝืนตัวเอง แต่เขาก็ไม่เคยฟังฉันเลย ตอนนี้นอกจากขาแล้ว แขนก็ยังหักไปอีกข้างหนึ่ง เป็นไงหละดีไหม?”
หยางหลิงรุ่ยกังวลขึ้นมาทันที อาการแขนหักมันเจ็บมากๆและมันก็สามารถรักษาให้หายได้ในภายหลัง
“พี่สะใภ้ แล้วพี่ใหญ่ตอนนี้เป็นไงบ้าง? ฉันเข้าไปเยี่ยมได้ไหม?”
“เข้าไปสิ!”
ตงเหยียนเห็นหยางหลิงรุ่ยกำลังเดินเข้าไป แต่เธอก็ไม่ได้ตามเข้าไป
ถ้าหากมีคนถามว่าตอนนี้ตงเหยียนอยากจะทำอะไรมากที่สุดเธอก็คงจะตอบกลับมาอย่างไม่ลังเลว่า ฉันอยากเอาชนะหยางหยวน
หยางหลิงรุ่ยเข้าไปในห้องก็เห็นพี่รอง หยางหลิน
เนื่องจากเป็นธุรกิจครอบครัว หยางหลินก็ไม่ได้มีงานอะไรต้องทำ
ดังนั้นหลังจากที่เขาได้ยินข่าวเรื่องพี่ชายจากตงเหยียน เขาจึงรีบมาทันที
ตอนนี้แขนของหยางหยวนถูกดามเอาไว้ และศีรษะของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผล
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง