โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 569

ลานเล็ก ๆ นั้นเข้มงวดมาก ยกเว้นคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณนายหยาง หยางหยวนและคนอื่น ๆ ไม่สามารถมาได้

แต่นี่คือตระกูลหยางภายใต้การควบคุมของหยางหยวนหยางหยวน ส่งจดหมายถึงหยางหลิงรุ่ยผ่านคนรับใช้คนหนึ่ง บอกให้เธออยู่ข้างในด้วยความสบายใจ และเขาจะจัดการกับสิ่งภายนอกอย่างแน่นอน

หยางหลืงรุ่ยไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย เกี่ยวกับเรื่องนี้

ท้ายที่สุดแล้ว พี่ชายที่เรียกว่าจะจัดการอย่างดี เธอได้เคยเห็นมันแล้ว

ด้วยเสียงคำรามจากคุณยาย เขาก็ไม่กลัว

ชิงหรงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ในลานบ้านของตระกูลหยาง และเธอส่ายหัว ไม่ว่าคนรับใช้จะชักชวนให้เธอกินอย่างไร

ลั่นลานก็เหมือนกัน น้ำตาบนใบหน้าของเธอ นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเบื่อหน่าย

ตงเหยียนมองไปที่เธอด้านนั้น รู้สึกทุกข์ใจมาก

เธอโบกมือ ทำให้คนรับใช้ถอยหนี

นั่งอยู่หน้าลั่นลานและชิงหรง เธอหยิบขนมปังขึ้นมาและพูดว่า "เหล่าลูกรัก กินอะไรสักนิดเถอะ"

ลั่นลานไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง หรือพยักหน้า แต่ประท้วงอย่างเงียบ ๆ

และชิงหรง มองไปที่ตงเหยียนด้วยดวงตาสีแดง

"คุณป้าเหรอ? หนูจะไปหาแม่ หนูจะไปโรงเรียน!"

“คุณบอกยายพวกหนูแล้วนี่ อย่าทำให้แม่เหนื่อยเลยโอเคมั้ย?”

ตงเหยียนรับบทเป็นแม่ของชิงหรง เป็นเวลานาน

ดังนั้น สำหรับชิงหรงเธอจึงได้รับการปรนเปรอเป็นพิเศษ

แต่วันนี้ เธอส่ายหัวอย่างอดไม่ได้

แม้แต่หยางหยวน ก็ไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ ได้ในตอนนี้เธอทำไม่ได้ นับประสาอะไรกับลูกทั้งสอง

"ชิงหรงเด็กดี หนูและลั่นลานกินข้าวดี ๆ และป้าจะบอกเรื่องของแม่ภายในหลายวันมานี้ โอเคมั้ยจ้ะ?"

ชิงหรงมองไปที่ลั่นลาน และทั้งสองก็จำใจ และเริ่มรับประทานอาหารเช้า

ตงเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เด็กสองคนนี้ อดอยากหิวโหยมาเป็นวันที่สี่แล้ว

โชคดี ที่ฉันรู้จุดอ่อนของพวกเขา

ถนนที่นำไปสู่คฤหาสน์ของหยาง ถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์

รถยนต์จำนวนนับไม่ถ้วนที่มีป้าย Z city ปิดกั้นทุกถนนด้วยความเงียบ

แม้แต่สิ่งที่มากเกินไป ก็ยังมีสิ่งกีดขวางบนถนน

ในช่วงแรก บางคนรู้สึกว่าไม่มีเหตุผลตามธรรมชาติ และโทรศัพท์ไปที่เทศบาลเพื่อร้องเรียน

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะมีคนโทรมากี่คน ทางเทศบาลก็จะตอบกลับและจัดการทันที

แต่ตอนหลัง ไม่มีอีกแล้ว

รถยนต์จำนวนมากขึ้น ได้ปิดกั้นถนนนอกบ้านยางโดยสิ้นเชิง

เวลาที่ครอบครัวหยางจะกลับไปยังประเทศจีนนั้นค่อนข้างสั้น และในต่างประเทศ เป็นของเขา

แต่ในประเทศจีน ฮั่วเทียนหลันสามารถขัดขวางตระกูลหยางได้อย่างง่ายดาย

ฮั่วเทียนหลันและหยางหยวนนั่งตรงข้ามกัน ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมฮิลตัน แถวอาหารอร่อย ขึ้นมาทีละชิ้น แล้วตะเกียบอีกอันก็ลงไป

สายตาของฮั่วเทียนหลันพุ่งตรงไปที่หยางหยวน แม้จะมีเจตนาฆ่าก็ตาม

และหยางหยวน หยางเย่ ผู้มีพลังมากบนท้องถนน ในตอนนี้ค่อนข้างคับแคบ

"ผู่หยาง นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเรียกคุณด้วยความเคารพ ภรรยาของผม และลูก ๆ ของผมล่ะ?"

คำพูดของฮั่วเทียนหลัน ดูเหมือนมีดคม และเขาจะพุ่งเข้าสู่หัวใจของหยางหยวนในวินาทีถัดไป

หยางหยวนเม้มริมฝีปากเล็กน้อยและพูดแผ่วเบา “ พี่ฮั่ว มีเรื่องหนึ่ง ฉันคิดว่าคุณควรต้องเข้าใจ หลิงรุ่ยเป็นสมาชิกคนหนึ่งในตระกูลหยางของฉัน ส่วนชิงหรงและลั่นลานก็มีเลือดออกจากเธอ ดังนั้นพวกเขา ล้วนเป็นสมาชิกของตระกูลหยาง "

"ครอบครัวของฉันอยู่บ้านของฉันเอง มีปัญหากับเรื่องนี้หรอ?"

"เหอะ" ฮั่วเทียนหลันที่อยู่ลึก ๆ มาตลอด อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

เกือบจะเอาคำดูถูกเหยียดหยาม เขียนลงบนใบหน้าของเขา

"หยางเย่หมายความว่า อันหรันเป็นของคุณ และเด็กคนนั้นก็เป็นของคุณเช่นกัน และผม ออกไปได้แล้ว?"

"ถ้าคุณต้องเข้าใจสิ่งนี้ ฉันก็ไม่สามารถพูดอะไรได้"

หยางหยวนมีความยากลำบากของตัวเอง แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกฮั่วเทียนหลัน เกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้

ฮั่วเทียนหลันหัวเราะเยาะ "นี่เป็นอีกกลอุบาย ผมคิดเสมอว่า ตระกูลหยางเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มันมาถูกทางแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ายังเป็นตระกูลวายร้ายที่ไร้ยางอาย! "

"เช่นกัน ๆ "

คำตอบของหยางหยวนไม่ได้รั่วไหล เขาอยู่ในวงจรนี้มาหลายปีแล้ว แต่เขาจะไม่หงุดหงิดกับคำพูดไม่กี่คำของฮั่วเทียนหลัน

“อย่างไรก็ตาม น้องฮั่วจะกล้าพูดได้จริง ๆ หรอ ว่าการที่นายเข้าใกล้หลิงรุ่ยตระกูลของเรา จะไม่มีจุดประสงค์อื่น?”

"ไม่!" ฮั่วเทียนหลันตอบ อย่างเด็ดขาด

หยางหยวนเพียงแค่ยิ้ม คว้าแก้วไวน์ด้วยมือที่โอเค ก้มหัวให้ฮั่วเทียนหลันจากระยะไกล และดื่มมันทั้งหมด

ฮั่วเทียนหลันไม่ได้ดื่ม เขามองตรงไปที่หยางหยวน

หลังจากเห็นหยางหยวนยังคงดูเฉยเมย ในที่สุดเขาก็เชื่อเขา

“หยางเย่ เกิดอะไรขึ้นระหว่างหลิงรุ่ยและฉัน คุณเป็นพยานตลอดแทบจะทั้งหมด เป็นไปได้มั้ย ที่คุณไม่สามารถมองเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนเป็นจริงหรือเท็จ?"

"ฉันเชื่อในตัวพวกนาย แต่ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้" หยางหยวนพูดอย่างใจเย็น

ถ้าเขาทำได้จริง ๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ช่วยฮัวเทียนหลัน แต่เขาก็จะช่วยหยางหลิงรุ่ย

แต่ตอนนี้ เขาทำอะไรไม่ได้จริง ๆ

ความกดดันอยู่งสูงของคุณนายหยางอยู่เหนือศีรษะ และมีหลักฐานบางอย่าง ที่ทำให้ฮัวเทียนหลันสงสัยในเรื่องนี้

"แต่…"