โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 73

คำพูดของป้า Ding ส่งผลโดยตรงกับอันรัน

ก่อเรื่อง เธอกำลังก่อเรื่องอะไรอยู่? การถูกทำร้ายโดยฮั่วเทียนหลันนี้ ป้า Ding กลับมองว่าเป็นเรื่องวุ่นวายจริงหรอ?

ถ้าไม่รู้จักป้า Ding ตอนนี้อันรันคงอยากจะปล่อยพายุแล้ว

เธอลงจากรถ และเดินกะเผลกขึ้นไปชั้นบนด้วยความยากลำบาก

ป้า Ding เห็นคราบเลือดใต้อันรัน รีบเดินตามอันรันด้วยความกังวล

"คุณนาย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม? " ป้า Ding ถามอย่างเป็นห่วง

รู้เหตุผลความเป็นห่วงที่ก่อเรื่อง อันรันส่ายหัวและพูดเบาๆ ว่า : "ป้า Ding ไม่ต้องกังวล ฉันยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่เทียนหลัน เห็นไหม เมื่อกี้.....เขารีบเกินไป! "

เมื่ออันรันพูดแบบนี้ก็หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย ทำให้ป้า Ding เข้าใจได้ทันทีว่านัยยะของเธอคืออะไร

ป้า Ding หัวเราะสองครั้ง และรู้สึกว่าเธอแก่จริงๆ โลกของหนุ่มสาวนี้ไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆ

ฮั่วเทียนหลันนั่งอยู่บนโซฟาที่ชั้นหนึ่ง และเมื่อเขาเห็นอันรันเข้ามาในห้อง เขาก็เพียงแค่เหลือกก็ตาขึ้นเล็กน้อย

อันรันรู้สึกเศร้าในใจ และขึ้นไปชั้นบนด้วยความยากลำบาก จากนั้นไปที่ห้องนอนของเธอ อาบน้ำและทายา

เธอมองไปที่ร่องรอยทั้งหมดที่ฮัวเทียนหลันทิ้งไว้ โดยคิดถึงคำสบประมาททั้งหมดที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน และอดไม่ได้ที่จะนั่งยองๆบนพื้นกอดตัวเองไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ราวกับว่ากำลังมองหาความปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้

เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป แต่จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเสียงของวิดีโอแชท WeChat

ทันใดนั้น อันรันก็ลุกขึ้นจากพื้นด้วยความสะดุ้ง

มีเพียงคนเดียวที่สามารถวิดีโอคอล WeChat ของเธอได้ในเวลานี้ และนั่นก็คือลั่นลานของเธอ

เธอรีบใส่เสื้อผ้าและส่องกระจกเพื่อดูว่ามีร่องรอยของร่างกายเธอซ่อนอยู่ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรวิดีโอคอลกลับจากลั่นลานลูกสาวของเธอที่ถูกวางสายแล้ว

สายยังไม่ดังในครั้งแรก อีกฝ่ายรอไม่ไหวก็รีบรับสาย

ใบหน้าที่น่ารักของลั่นลาน ปรากฏต่อหน้ากล้องและส่งเสียงหวานๆ กับแม่ของเธอ

ชีวิตแม่นี้ จากในใจของอันรัน ร่างกายของเธอจากภายในสู่ภายนอก ภาระความทุกข์และความเจ็บปวดทั้งหมดถูกล้างออกไปจากอันรัน

อันรันที่รู้สึกท้อแท้ แล้วจู่ๆก็รู้สึกราวกับว่าเธอมีกำลังใจที่ดีในใจและเธอสามารถต้านทานความทรมานทางร่างกายได้อีกสิบครั้ง

นี่คือพลังแห่งความรักของมารดา เป็นพลังที่ทำให้อันรันดำรงอยู่จนถึงทุกวันนี้

"วันนี้ลั่นลานไปโรงเรียนไหม? " หลังจากพูดคุยกับลั่นลานไม่กี่คำ อันรันก็เริ่มสนใจเรื่องการเรียนของลั่นลาน

ต่างบอกว่าพวกเขาไม่สามารถแพ้ในจุดเริ่มต้นได้ ดังนั้นสำหรับลูกสาวของเธอ อันรันจึงระมัดระวังอย่างมากที่จะให้เธอเรียนรู้วิธีการสร้างความก้าวหน้าทุกวัน เพื่อที่ในอนาคตจะไม่มีโอกาสหนึ่งในหมื่นที่จะรู้จักพ่อฮัวเทียนหลันของลูกสาว ให้ฮัวเทียนหลันรู้สึกว่าลูกสาวของเขาไม่ได้เปรียบตามทางสมองของเขาเลย

ลั่นลานพยักหน้าตรงนั้น จากนั้นเธอแทบรอไม่ไหวที่จะท่องเรียงความภาษาอังกฤษที่เพิ่งเรียนรู้ในวันนี้ให้กับแม่ของเธอ

อันรันตั้งใจฟังเธออ่านหนังสือภาษาอังกฤษหลายครั้ง ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับเนื้อหา

ลูกสาวมีความเอาใจใส่เป็นอย่างมาก และจดจำเรียงความทั้งหมดได้อย่างราบรื่น ทำให้อันรันรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ลั่นลานเฝ้ามองดูที่ทำให้แม่ของเธออย่างมีความสุข เธอหันมองตาเล็กๆ และถามว่า : "แม่ จะกลับมาเมื่อไหร่? หนูไม่ได้เจอแม่มานานแล้ว"

คำพูดของลั่นลานทำให้อันรันอึ้ง

คำถามนี้ ควรจะตอบยังไงล่ะ?

ตราบเท่าที่การนัดหมายครึ่งปีของฮัวเทียนหลันมาถึง ในทางทฤษฎีเธอก็สามารถออกไปได้อย่างปลอดภัย

แต่นิสัยของฮัวเทียนหลัน หากหลอกลวงอย่างไม่สามารถอธิบายได้ล่ะ?

อยากรู้ ตอนนี้พูดว่าอันดับผู้หญิงที่น่ารำคาญที่สุดของฮัวเทียนหลัน อันรันก็ติดอันดับต้นๆ อย่างแน่นอน

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมีจุดอ่อนในการทรมานอันรัน

"ไม่นาน อีกไม่นานแม่ก็จะกลับไปแล้ว" เมื่อมองไปที่ดวงตาที่คาดหวังของลูกสาว อันรันรู้สึกเสมอว่าเธอควรบอกลูกสาวว่าเธอจะกลับไป

ใบหน้าเล็กๆ ของลั่นลาน เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขที่คาดหวัง

"แม่รีบกลับมาเร็วๆ ลั่นลานคิดถึงแม่มาตลอด คิดถึงจนไม่อยากกินข้าว......" ลั่นลานพูดอย่างจริงจัง