โสเภณี ชั่วคราว นิยาย บท 10

ไอรักสีหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อคชเรชโทรหาหล่อนแล้วบอกว่าติดประชุมด่วนให้หล่อนลองชุดแต่งงานไปก่อน ในส่วนของเขาจะจัดการภายหลังเอง

หล่อนฝืนยิ้มเล็กน้อยเพราะความรู้สึกที่น้อยใจแต่ก็เข้าใจดีว่าเขาติดประชุมด่วน

ผู้หญิงสูงโปร่งเรือนร่างสวยสง่าไม่ต่างจากนางแบบก้าวมาหยุดยืนตรงหน้าหล่อนพร้อมกับระบายยิ้มให้แต่ดวงตาของหล่อนกลับไม่เป็นเช่นนั้น

“สวัสดีค่ะคุณไอรักดิฉันช่อเพชรค่ะเป็นเจ้าของร้าน”

“สวัสดีค่ะคุณช่อเพชร”

“เดี๋ยวเชิญคุณไอรักลองชุดแต่งงานเลยนะคะ”

ท่าทางของช่อเพชรนั้นนอบน้อมอ่อนหวาน แต่ทำไมหล่อนถึงได้รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้เป็นอย่างที่แสดงออกนัก

“เดี๋ยวจะแก้ให้ตามที่คุณไอรักบอกนะคะ แล้วส่วนของเจ้าบ่าวคุณ คชเรช เดี๋ยวดิฉันจะติดต่อไปเองค่ะ”

ไอรักกำลังจะบอกเบอร์โทรศัพท์ของคชเรชให้กับช่อเพชรแต่หล่อนปฏิเสธเสียก่อน

“ไม่ต้องค่ะ พอดีช่อเพชรสนิทกับคชเรชค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังสนิทอยู่นะคะ อย่างเรื่องงานแต่งนี่คชเรชปรึกษาดิฉันตลอดเลยนะคะ”

ไอรักยังคงมึน งงไม่เข้าใจสถานการณ์ ช่อเพชรระบายยิ้มกว้างที่เต็มไปด้วยจริตร้าย

“อ้าว นี่คุณไอรักไม่ทราบหรือคะว่าดิฉันเป็นแฟนเก่าของคุณคชเรช”

เสมือนโดนของแข็งทุบที่ศรีษะเต็มแรงจนหล่อนชาวาบไปทั้งร่างกายยกเว้นเพียงก้อนเนื้อข้างซ้ายเพราะมันกำลังบีบตัวอย่างรุนแรง

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเล่าคราวๆ นะคะ คชเรชนี่แย่จริงๆ ที่ไม่ยอมเล่าเรื่องส่วนตัวอะไรให้เจ้าสาวตนเองรับรู้บ้างเลย”

ช่อเพชรยิ้มหยันพึงพอใจที่เห็นสีหน้าของหญิงสาวตรงหน้าซีดเผือดราวกับกระดาษ ในขณะที่หล่อนเต็มไปด้วยความสะใจ

ไอรักเดินออกจากร้านพรีเวดดิ้งด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ หัวสมองมันอัดแน่นไปด้วยคำพูดและเรื่องราวของคชเรชที่หล่อนไม่เคยได้รับรู้เสียงของช่อเพชรยังดังก้องในหัว

“คชเรชรักฉันมากเขาบอกกับฉันว่าจะไม่บอกรักใครอีก แต่ฉันไม่ดีเองที่นอกใจเขาไปแต่งงานแต่ถ้าตอนนี้เขาเปลี่ยนใจฉันก็รอเขาอยู่เพราะฉันเลิกกับสามีแล้ว”

นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่เคยพูดคำว่ารักให้หล่อนได้ยินแม้แต่ครั้งเดียว ไม่แน่คชเรชอาจจะอยากเปลี่ยนตัวเจ้าสาวก็เป็นได้

หรือความจริงแล้วเขาไม่ได้ติดประชุมแต่เขาอาจจะอยากมาพบกับเจ้าของหัวใจตัวจริงอย่างช่อเพชรตามลำพัง

มันเจ็บปวดไม่น้อย หัวใจสาวอาบไปด้วยหยาดโลหิตสีแดงสด มือบางกุมหน้าอกของตนเองร่างบางทรุดตัวลงกับพื้นแล้วร่ำไห้อย่างไม่อายผู้คนที่เดินผ่านไปมา

ร่างบางที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมอง หล่อนก้าวเดินเข้าไปในตัวบ้านที่มีแต่ความมืดมิดปกคลุม ซึ่งไม่ต่างจากหัวใจของหล่อนแม้แต่น้อย

คชเรชคงหลับไปแล้วหรือไม่ก็ยังไม่กลับ เขาอาจจะกำลังอยู่กับผู้หญิงที่เขารักก็เป็นได้

น้ำตามันพาลจะไหลออกมาอีกครั้ง มือบางรีบปากมันทิ้งอย่างลวกๆ

ไอรักกำลังเดินเข้าบ้านแต่ทว่าถูกกระชากเต็มแรงจากด้านหลัง

“คุณคชเรช”

ร่างสาวปลิวมาปะทะอกแกร่งของว่าที่สามีทางนิตินัย

“ไปไหนมา ผมโทรหาคุณเท่าไหร่ก็ไม่รับสาย ผมส่งคนขับรถไปรับคุณหายไปไหน”

ใบหน้าหล่อเรียบเฉย แต่ทว่าสายตาคมกริบเต็มไปด้วยไฟโทสะ แต่ความน้อยใจมันบดบังความหวาดกลัวจนหมดสิ้น

“ฉันจำเป็นต้องบอกคุณหรือคะคุณคชเรช”

ไอรักจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปวดร้าว ก่อนจะหันหลังหนีเขา

“เธอกำลังยั่วให้ฉันโมโหรู้ไหมไอรัก”

หล่อนกะพริบตาถี่ไล่หยาดน้ำตาให้ไหลกลับเข้าไปในอก แล้วหันกลับมาหาเขาอีกครั้ง

“ฉันเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญแบบนี้ล่ะค่ะไม่เหมือนกับคุณช่อเพชร”

มันน่าสมเพชไม่น้อยที่หล่อนพูดมันออกไปพร้อมกับน้ำตาแห่งความเจ็บปวด

“หึงฉันกับแฟนเก่าว่างั้น”

“ไม่”

หล่อนปฏิเสธเสียงแข็งในขณะที่หัวใจหล่อนเต็มไปด้วยความปวดร้าว

“ถ้าคุณอยากกลับไปคืนดีกับเธอคุณบอกฉันได้เลยนะคะเพราะฉันยินดีจะหลีกทางให้”

คชเรชหรี่ตามองคนตรงหน้าด้วยความโมโหมือหนากระชากร่างบอบบางของหล่อนให้เดินตามเขาไปที่ต้นไม้ใหญ่หลังบ้านทันที

“ปล่อยฉันนะ คุณคชเรช ปล่อยฉัน...ถ้าคุณไม่ได้รักฉันได้โปรดปล่อยฉันไป”

แผ่นหลังบอบบางกระแทกกับต้นไม้ใหญ่เปลือกแข็งของมันทิ่มแทงจนหล่อนต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด

สองแขนกำยำของเขาท้าวกับต้นไม้เพื่อกักหล่อนเอาไว้ให้หมดหนทางหนี

สายตาคมกริบมืดดำที่เต็มไปด้วยโทสะจ้องมองหล่อนด้วยความโกรธเคือง จนหล่อนยิ่งปวดร้าวเขาคงโมโหที่หล่อนพูดพาดพิงถึงคนรักเก่า

“ไปฟังอะไรจากช่อเพชรมา”