โสเภณี ชั่วคราว นิยาย บท 12

“พี่ไอรักสวยจังเลยค่ะ”

ไอลินมองพี่สาวด้วยสายตาชื่นชมหล่อนมีความสุขมากที่พี่สาวของหล่อนกำลังจะแต่งงานกับคนรัก หล่อนเองก็อยากจะสมหวังแบบพี่สาวบ้างแต่รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้

“งั้นพี่สาวน้องสาวคุยกันไปก่อนนะคะ คุณพี่ขอตัวออกไปนอกห้องก่อน”

เมื่อทำหน้าที่เสร็จ ช่างแต่งหน้าชื่อดังที่ถูกว่าจ้างมาจึงกล่าวขอตัวไปด้านนอก

“ขอบคุณนะคะ”

สองสาวเต็มไปด้วยมารยาทรีบยกมือขึ้นไหว้คนอาวุโสกว่าทันที

เมื่ออยู่กันตามลำพัง ไอลินจึงโผเข้ากอดพี่สาวด้วยความใจหาย

“ไอลินรักพี่ไอรักนะคะ ต่อไปนี้พี่ไอรักของไอลินกำลังจะเป็นภรรยาของคุณคชเรชแล้วนะคะ”

หล่อนระบายยิ้มให้กับพี่สาวในขณะที่ ไอรักนั้นมีสีหน้าที่เศร้าหมองอย่างผิดปกติ

“พี่ไอรักเป็นอะไรไปคะ”

“คุณเคนเขาไม่ได้รักพี่ไอลิน เขารักแฟนเก่า เขาไม่เคยบอกรักพี่แม้แต่ครั้งเดียวเชื่อไหม”

“พี่ไอรัก...”

น้ำตาที่มีมันไหลบ่าออกมาทันทีเมื่อได้พรั่งพรูความในใจออกมา คนเป็นน้องสาวรีบหยิบกระดาษทิชชู่มาซับหยาดน้ำแห่งความเสียใจของพี่สาวทันที

“พี่ไอรักใจเย็นๆ นะคะ ไอลินว่าพี่กำลังเข้าใจผิดแน่นอน เพราะคุณคชเรชเขารักพี่มากนะคะ”

หล่อนยังจำวันแรกที่ได้พบเจอคชเรชที่โรงพยาบาลได้เป็นอย่างดี เขาเดินตรงเข้ามาหาบิดาของหล่อน

เขาคุกเข่าขอขมาแล้วทำการขอไอรักกับท่านด้วยความจริงใจที่แสนจะอ่อนน้อม ต่างจากบุคลิกนักธุรกิจผู้โอหังในสื่อต่างๆ อย่างสิ้นเชิง

“พี่ไม่ได้เข้าใจผิดนะไอลิน เขาไม่เคยบอกรักพี่แม้แต่ครั้งเดียว”

ไอลินถอนหายใจ ระบายยิ้มสดใสให้คนเป็นพี่สาว

“ถึงเขาไม่ได้พูดว่ารัก แต่เขาแสดงทุกอย่างว่าขาดพี่ไม่ได้ใช่ไหมคะพี่ไอรัก”

หล่อนพยักหน้าเล็กน้อย แววตายังเต็มไปด้วยความสับสน เพราะคำว่ารักมันเป็นสิ่งที่จะช่วยยืนยันความรู้สึกไม่ใช่หรือ

“พี่ไอรักเชื่อไอลินนะคะว่าพี่คชเรชเขารักพี่จริงๆ พอแล้วนะคะไม่ต้องร้องไห้”

คำพูดปลอบประโลมของน้องสาวมันพอที่จะทำให้หล่อนมีกำลังใจมากขึ้น

“เอ้า เรียบร้อยหรือยังคะเจ้าสาว”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

ไอลินรีบตอบกลับไปก่อนจะหันหน้ามาหาพี่สาว

“ออกไปได้แล้วค่ะ ถึงเวลาต้องออกไปข้างนอกแล้ว”

ไอรักสบสายตาที่เต็มไปด้วยความสดใสสุกสกาวของน้องสาวแล้วลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางที่สง่างาม

“พี่ไอรักต้องเชื่อมั่นในความรักของคุณคชเรช นะคะ”

ไอลินระบายยิ้มให้กับหล่อนอีกครั้ง

“จ๊ะไอลิน”

คชเรชอ้าปากค้างยืนนิ่งราวกับถูกสาปเมื่อเห็นไอรักในชุดเจ้าสาวกระโปรงยาวฟูฟ่อง ด้านบนเป็นเกาะอกเผยบ่าบอบบางเนียนสวย ทุกสัดส่วนของหล่อนมันสวยงามจนเขาแทบอยากจะเก็บหล่อนเอาไว้ในห้องหอแล้วไม่ให้ใครมีสิทธิ์ได้ยลโฉม

“เฮ้ยเจ้าบ่าว เป็นไงวะเห็นเจ้าสาวแล้วยืนอึ้งไปเลย เก็บน้ำลายหน่อยสิวะ”

เสียงของเพื่อนเจ้าบ่าวแซว ทำให้เขาหลุดออกจากมนต์สวาท เขาเบือนหน้าหนีหล่อนทันทีเพราะหากจ้องมองอีกนิดเขาคงจะเก็บความต้องการที่จะสอดใส่ไม่ยั้งไม่ไหว

ไอรักก้มหน้าเล็กน้อยด้วยความประหม่าเมื่อถูกเพื่อนของคชเรชแซวแต่หลังจากนั้นต้องหน้าม้านลงเมื่อเห็นเขาเมินหน้าหนี

คชเรชยังคงโกรธหล่อน...

“ยินดีด้วยนะคะเคน มีความสุขมากๆ นะคะ”

ช่อเพชรในชุดสีขาวแทบจะแยกไม่ออกว่าหล่อนเป็นผู้ร่วมงานหรือเป็นเจ้าสาวเสียเองเดินเข้ามากอดแขนของคชเรชอย่างสนิทสนมโดยที่ไอรักได้แต่มองด้วยความปวดร้าว

หล่อนควรถอยออกมา มันคือสิ่งที่ไอรักคิดได้ ร่างบอบบางที่หัวใจเต็มไปด้วยรอยแผลก้าวถอยออกมาก่อนจะหันหลังแล้วเดินหนีไปทางอื่นทันที

คชเรชมองตามแผ่นหลังบอบบางของเจ้าสาวจนลับสายตา

เขาแกะมือของช่อเพชรออกทันทีเขาขยับกายถอยออกมาเพื่อรักษาระยะห่าง

ช่อเพชรหน้าเสียเล็กน้อยแต่ยังคงตีสีหน้ายิ้มแย้ม

“เชิญคุณช่อเพชรในงานเลยนะครับ อ่อ...ผมจำได้ว่าชื่อเล่นของผมมีไว้ให้ไอรักเท่านั้น”

ช่อเพชรเต็มไปด้วยความอิจฉา เพราะตอนที่หล่อนคบหากับคชเรช หล่อนไม่เคยได้รับสิทธิ์นั้น หญิงสาวกำลังจะอ้าปากเพื่อพูดแต่เขากลับขัดขึ้นเสียก่อน

“เฮ้ย...พวกนายพาคุณช่อเพชรไปนั่งที่โต๊ะที”

“เออ ได้เลย”