งานเลี้ยงฉลองงานแต่งงานของพี่สาวที่เต็มไปด้วยแขกเหรื่อ ส่วนใหญ่จะเป็นแขกฝั่งของพี่เขยเสียมากกว่าซึ่งแต่ละคนนั้นราวกับตู้เพชรเคลื่อนที่ ทรงผมที่สูงจนแทบทิ่มลูกตายามก้มศรีษะของบรรดาท่านหญิงคุณนายทั้งหลายทำเอาหล่อนอดขำไม่ได้
หลังจากที่ส่งบิดาขึ้นรถกลับแล้ว หล่อนจึงปลีกตัวออกมาริมระเบียงเพื่อรับลมด้านนอกเพราะภายในงานนั้นเต็มไปด้วยผู้คนที่ล้วนแต่ใส่หน้ากาก
ไอลินยืนอย่างเหม่อลอยเมื่อนึกถึงวันมะรืนที่ต้องไปมหาลัยความตรึงเครียดถาโถมเข้าใส่อย่างรุนแรงเมื่อนึกถึงสิ่งที่หล่อนได้รับจากผู้คนรอบข้าง
หล่อนมันตัวน่ารังเกียจ !
แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อขาวตี๋ของรุ่นพี่ปีสี่ วศินมันทำให้หล่อนรู้สึกโล่งใจที่ยังมีคนเมตตาหล่อนอยู่บ้าง เขาช่วยหล่อนออกจากห้องเรียนที่ถูกล็อกจากด้านนอกพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความใจดี
‘มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะครับ’
ซึ่งมันต่างจากรุ่นพี่อีกคนราวฟ้ากับเหว คชวัฒน์ หล่อนรู้ว่าบิดาเขาใหญ่โตพ่อสมควรเชียวล่ะ เพราะบรรดาอาจารย์ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา หล่อนคงทำเวรทำกรรมเอาไว้จึงต้องถูกเขากลั่นแกล้งตลอดด้วยเงื่อนไขบ้าบอ
ไม่รู้ว่าทำไมบรรดาสาวในมหาลัยถึงได้พากันกรี๊ดกร๊าดผู้ชายร้ายกาจอย่างเขานัก หล่อนพยายามนึกก่อนจะพบว่า คชวัฒน์มีแววตาไม่ต่างจากเหยี่ยว นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยเสน่ห์ ริมฝีปากของเขาเป็นกระจับ จมูกโด่งเป็นสันและ รูปร่างที่ใหญ่โตแสนกำยำ รวมๆ แล้ว นี่มันเทพบุตรชัดๆ
หล่อนรีบสะบัดภาพของผู้ชายเกเรทิ้งอย่างรวดเร็วก่อนจะอมยิ้มนึกถึงรุ่นพี่ที่แสนใจดีอย่าง วศิณ
เสียงคุ้นหูทำให้หล่อนต้องหันไปมองก่อนที่จะต้องตกใจเมื่อเห็นสายตาดุจเหยี่ยวของบุรุษที่หล่อนนึกถึงเมื่อครู่จ้องมาพอดี...คชวัฒน์
สายตาคู่นี้ล่ะที่ทำให้ร่างกายของหล่อนปั่นป่วนอย่างประหลาด ร่างบางรีบหันหน้าหนีก่อนจะเดินหลบไปอีกทาง หล่อนไม่อยากพบเจอเขาเพราะรู้ว่าต้องถูกกลั่นแกล้งอย่างแน่นอน
“อุ๊ยขอโทษค่ะ”
ด้วยอารามรีบร้อนทำให้หล่อนไม่ทันได้มองเห็นคนที่เดินสวนมา
“ไม่เป็นไรครับ”
หล่อนระบายยิ้มเล็กน้อยแทนคำขอโทษก่อนจะต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงกระด้างคุ้นหูดังประชิดด้านหลัง
“เป็นคนรับใช้ไม่มีสิทธิ์เดินหนีเจ้านายเธอไม่รู้หรือ”
หล่อนตัวสั่นเทาก้มหน้าหลบสายตาทันที ด้วยเพราะความอับโชคของหล่อนทำให้คชวัฒน์เกิดอยากจะกลั่นแกล้งหล่อนด้วยการให้หล่อนเป็นคนใช้ส่วนตัว ซึ่งหล่อนไม่สามารถปฏิเสธได้
สายตาของคชวัฒน์ทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ต้องรีบเดินหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว
“ฉันถามเธอไม่ได้ยินหรือไง แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ยัยแกะดำ”
หล่อนอึกอักก่อนที่จะบังคับเสียงของตนเองไม่ให้สั่นเทา หล่อนดวงซวยจริงๆ ที่เจอเขาที่นี่
“อ่อ...ฉันรู้ล่ะ เธอคงมาทำงานพิเศษสินะมาเสริฟ หรือว่ามาขาย ล่ะ ที่นี่มีแต่คนรวยๆ ทั้งนั้นเสียด้วยเพราะหากจะให้ฉันคิดว่าเธอเป็นแขกในงานมันคงเป็นไปได้”
เขาชิงพูดตัดหน้าหล่อน คำพูดที่เต็มไปด้วยการดูถูกแสนถากถางทำให้หล่อนโมโห มือบางยกขึ้นก่อนที่จะฟาดลงไปบนใบหน้าหล่อของเขาเต็มแรง จนมันสะบัดไปอีกทาง
“อย่ามาดูถูกฉันนะ”
หล่อนมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่เอ่อล้นในขณะที่เขาค่อยๆ ผินใบหน้ากลับมา
ลิ้นแกร่งดุนดันกระพุ้งแก้มก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มร้ายกาจ หล่อนหวาดกลัวจับจิตไม่คาดคิดว่าจะพลั้งมือทำร้ายเขา ปกติแล้วเขาเพียงแต่กลั่นแกล้งหล่อนเท่านั้นแต่ไม่เคยสักครั้งที่จะถากถางหล่อนเช่นนี้
“อ้าว มาขายตัวก็ไม่บอกฉันจะช่วยเธอพีเซนต์เองยัยแกะดำ”
มือหนากระชากชุดสายเดี่ยวสีมพูอ่อนของหล่อนจนมันขาดวิ่น ความอวบอิ่มปรากฏแก่สายตาของเขาทันที
ไอลินหวีดร้องด้วยความตกใจในขณะที่พยายามใช้มือปกปิดเนื้อตัวของตนเองอย่างน่าสงสาร
“จุ๊ๆๆ ขาวเสียด้วย”
“คนใจร้ายฉันเกลียดคนอย่างนายที่สุด”
หล่อนปาดน้ำตาทิ้งก่อนที่จะวิ่งหนีเขาทันทีโดยที่คชวัฒน์ยืนมองตามร่างบอบบางจนลับสายตา
“ชิ ยัยผู้หญิงบ้า”
สายตาดุจเหยี่ยวของคชวัฒน์เต็มไปด้วยความมืดดำไม่ต่างจากคืนเดือนดับ หล่อนสวยกว่าทุกวันมันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาหงุดหงิดจนเผลอพลั้งปาก
“อ่า...ที่รัก เมียจ๋า ผัวไม่ไหวแล้ว อ่า...”
“คุณเคนแต่เพื่อนของคุณยังไม่กลับกันเลยนะคะ”
คชเรชแอบพาหล่อนหลบมาที่ห้องแต่งตัวของเจ้าสาว ในขณะที่เพื่อนเจ้าบ่าวรอดื่มฉลอง
“ก็ผมไม่ไหวแล้ว คุณเห็นไหม ดูเอ็นของผมสิ อ่า...กางเกงมันจะปริอยู่แล้วที่รัก”
หล่อนเห็นสายตาเว้าวอนของสามีแล้ว ประกอบกับเป้ากางเกงที่มันแทบปริแตก หล่อนอดสงสารเขาไม่ได้ แต่มันใช่เขาคนเดียวที่ไหนกันล่ะที่ต้องการ
ความต้องการที่มากล้นกับชุดเจ้าสาวที่แสนเกะกะแต่มันไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเขา
คชเรชนอนราบกับพื้นพรมในขณะที่เขาให้หล่อนถอดแพนตี้ออกแล้วนั่งคร่อมทับเอ็นแข็งชันทันที
“โอ้ว...ที่รัก ค่อยๆ นั่งทับลงมาแบบนั้น อ่า...ซี๊ด”
ไอรักหย่อนสะโพกสาวก่อนที่จะกลืนกินส่วนหัวเข้ามาภายในร่อง เพียงแค่หัวหยักเท่านั้นมันทำให้หล่อนเสียวหน่วงรุนแรง
“อ๊า...เคน อ่า เสียว อ่า...ซี๊ดดด อูยยส์”
คชเรชแอ่นหยัดบั้นท้ายขึ้นหากลีบสาวเต็มแรงในขณะที่หล่อนทิ้งตัวลงมาพอดี เสียงครางกระเส่าของคนทั้งคู่ดังสนั่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โสเภณี ชั่วคราว