โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 326

มาร์คัส ชอว์เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเมื่อหกปีก่อนมาก และมีลักษณะเป็นนักวิชาการ ซาบริน่านึกถึงความช่วยเหลือทุกอย่างที่เขาให้ไว้กับเธอในตอนที่เธอหนีไปจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้ แม้แต่ตอนเธอออกมาจากบ้านเช่าเพื่อไปห้ามไม่ให้เซบาสเตียนแต่งงาน มาร์คัสก็ยังอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเธอ

เมื่อซาบริน่ามองเข้าไปในดวงตาของมาร์คัส เธอรู้ได้เลยว่าดวงตาคู่นั้นอ่อนโยนและใจดีเพียงใด

เขาเริ่มถามว่า “ซาบริน่า สบายดีไหม? ฉันรู้ว่าเซบาสเตียนเป็นคนจับตัวและพาเธอกลับมาที่นี่ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ครอบครัวของฉันเริ่มจับตาดูฉันอย่างเข้มงวดมากขึ้น ดังนั้น หากว่าฉันไปหาเธออย่างไม่ระมัดระวัง ก็รังแต่จะยั่วโมโหเซบาสเตียนมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจึงไม่พยายามติดต่อเธอมาโดยตลอด บอกฉันทีว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?

“เซบาสเตียนปฏิบัติต่อเธอยังไงบ้าง...”

"ดีมาก" ซาบริน่าตอบเพียงสองคำ

เธอเพียงยิ้มให้มาร์คัสโดยไม่ได้อธิบายอะไร

แม้ว่าเธอจะรู้สึกอยากขอบคุณใครสักคน แต่ซาบริน่าก็ยังเป็นคนที่เก็บความรู้สึกของเธอไว้ข้างในเสมอ แทนที่จะใช้คำพูดเพียงผิวเผินเพื่อแสดงความรู้สึกเหล่านั้น มันเหมือนกับความสำนึกบุญคุณที่เธอรู้สึกต่อไนเจลในตอนนั้นที่เธอไม่เคยพูดเลย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะทำร้ายเธออย่างสุดซึ้ง ซาบริน่าก็ยังเต็มใจจะเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเขา

เมื่อเขาเห็นท่าทางสงบของซาบริน่า มาร์คัสก็รู้สึกโล่งใจมาก "เธอกำลังมองหางานที่นี่เหรอ?"

เธอพยักหน้า “สถาปนิกที่นี่ค่อนข้างพอใจกับงานฉัน ดังนั้น ฉันน่าจะทำงานที่นี่ในอนาคตได้”

มาร์คัสที่แปลกใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งพูด เขาจึงตอบทันทีว่า “จริงเหรอ?”

"แน่นอน" ซาบริน่ายิ้มให้เขาและถามว่า “มีอะไรเหรอ?”

มาร์คัสตอบว่า "นี่เป็นบริษัทออกแบบสถาปัตยกรรมที่ก่อตั้งโดยเพื่อนของฉันเอง ฉันจะพูดกับพวกเขาและเธอมั่นใจได้เลยว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีแน่นอน"

ซาบริน่าสั่นศีรษะ “เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอกค่ะ มาร์คัส ฉันหวังเสมอมาว่าจะสามารถหาเลี้ยงชีพด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น มาร์คัสก็ยิ้มและตอบว่า “ก็ดีเหมือนกัน ฉันเชื่อในตัวเธอนะ และสักวันเธอจะต้องประสบความสำเร็จกับสิ่งที่ดีแน่ ๆ”

นับตั้งแต่ที่เขาพบซาบริน่าครั้งแรก มาร์คัสคิดว่าเธอดูเหมือนน้าของเขามาก คล้ายคลึงกันมากอย่างน่าประหลาด แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เซลีนเป็นคนที่ปู่ของเขาคิดว่าเป็นหลานสาว