โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 330

คิงส์ตัน มาร์คัส และ ซาบริน่าต่างตกตะลึง

มาร์คัสพยายามปกป้องซาบริน่าที่อยู่ข้างหลังของเขา ขณะที่มองเซบาสเตียนอย่างสยองขวัญ “เซบาสเตียน...ถ้านายมีปัญหาอะไร เข้ามาหาฉัน อย่าแตะต้องซาบริน่า เพราะยังไง เธอก็เป็นแม่ของลูกนายนะ

“ถ้า...นายอยากจะฆ่าใครสักคน ให้มันเป็นฉันเถอะนะ”

เซบาสเตียนไม่ตอบ เขาเพียงแค่ถอดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อของเขาออก ในชั่วขณะนั้น ร่างที่กำยำของเขาก็สัมผัสกับมาร์คัส

จากนั้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “นายกำลังคิดอะไรอยู่? รถค่อนข้างอับชื้น ฉันก็เลยรู้สึกร้อนเฉย ๆ ดังนั้น ฉันจึงแกะกระดุมเพื่อให้เย็นลงเล็กน้อย”

มาร์คัสรู้สึกโล่งใจ “อ๋อ...เซบาสเตียน นาย...คอของนาย ได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?

“อ๋อ ฉันได้รับบาดเจ็บจากแมวป่า” เซบาสเตียนตอบอย่างไม่ใส่ใจ

ทั้งคิงส์ตันและซาบริน่ายังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่

ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเธอละสายตาจากทุกคนที่นั่น และมุ่งความสนใจไปที่การลูบผมของไอโนะ

ลิ้นของคิงส์ตันผูกเป็นปมในขณะคิดกับตัวเอง

'นายน้อย คุณไม่ใช่คนโกหกเก่งเลย แมวป่าพันธุ์ไหนที่ทิ้งร่องรอยของฟันไว้ได้'

'แม้ว่าจะเป็นแมวป่า แต่คุณไม่รู้หรือว่าแมวและมนุษย์มีฟันที่ต่างกัน'

'นายน้อย คุณแค่อิจฉานายน้อยชอว์และกำลังจะประกาศสงครามกับเขาตอนนี้ใช่ไหม?'

มาร์คัสไม่ได้โง่ เพียงชำเลืองมองเพียงครั้งเดียว เขาก็บอกได้เลยว่าบาดแผลของเซบาสเตียนไม่ได้เกิดจากแมว เขาพยายามยิ้มอย่างเชื่องช้าและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “เซบาสเตียน นายมีสาวงามที่นายต้องการให้อยู่เคียงข้างนายได้อย่างง่ายดาย แต่นายยังปล่อยให้ผู้หญิงอย่างซาบริน่าที่นายเกลียดชังอยู่ด้วยกันกับนาย มันจะทำให้นายไม่มีความสุข แล้วทำไมนายไม่…”

เซบาสเตียนเริ่มหัวเราะเบา ๆ และดึงซาบริน่าเข้ามากอด เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “นายน้อยชอว์ นายเข้าใจอะไรผิดไปนะ”

มาร์คัสยังคงเงียบ