เข้าสู่ระบบผ่าน

พ่ายเกมสวาท นิยาย บท 1

ณ ผับหรูใจกลางเมือง

ปรากฏร่างบางของหญิงสาว ที่มีใบหน้ารูปไข่ผิวขาวเนียนละเอียดจมูกโด่ง ปากอวบอิ่ม ตากลมโตที่สวยมีเสน่ห์จนสะกดสายตาทุกคนที่ได้มองมา เธอมาพร้อมกับชุดเดรสเกาะอกสีดำ เผยให้เห็นเนินเนื้อที่ล้นทะลักโชว์ความใหญ่โตเกินตัว ทั้งเอวคอดสมส่วนรับกับแผ่นหลังเนียนสวยขาวที่เห็นได้จากการเว้าหลังของชุดเดียวกัน จนทำให้นักล่าทั้งหลายที่จ้องมองมาลอบกลืนน้ำลายลงคอ เพราะหวังจะได้ลิ้มลองหญิงสาวที่สวยไปทั้งตัวในคืนนี้.... และหญิงสาวคนนั้นก็คือฉันเอง..."เอลิซ"

...เมื่อสองชั่วโมงก่อน...

วันนี้ เป็นวันครบรอบ 1 ปี ที่ฉันคบกับ “เคน” แฟนหนุ่มสุดหล่อสุภาพบุรุษแสนดีของฉัน ฉันตื่นเต้นจนแทบรอไม่ไหว ฉันอยากจะเห็นหน้าเขาตอนที่ได้เห็นของที่ฉันเตรียมมาให้ อยากรู้จังเขาจะทำหน้ายังไงเมื่อเห็นทั้งเค้กและของขวัญ ที่ฉันจัดเต็มมาเพื่อเซอร์ไพรส์เขา วันนี้ฉันตั้งใจเซอร์ไพรส์เขาโดยการแกล้งบอกเขาไปว่าฉันมีงานด่วนต้องไปต่างจังหวัด2-3วันเลยอยู่ฉลองวันครบรอบด้วยกันไม่ได้ ดีนะที่เขาไม่ได้ถามหรือสงสัยอะไร ฉันถึงได้ทำตามแผนจนสำเร็จ อยากเห็นหน้าเขาตอนเจอฉันเซอร์ไพรส์จัง จะดีใจแค่ไหนนะ แค่คิดถึงรอยยิ้มของเขาตอนที่ได้ของขวัญฉันก็ตื่นเต้นดีใจจนหัวใจพองโตแล้ว ความสุขที่มันเอ่อล้น มันรู้สึกแบบนี่นี้เอง ฉันเดินคิดถึงความสุขที่ฉันกำลังจะได้พบเจอจนกระทั่งมาถึงหน้าห้อง.......

......โดยไม่คาดคิดว่าจะกลายเป็นฉันเองที่โดนเซอร์ไพรส์กลับ

อืมมมม...อ๊าาาาาาา.... มือที่กำลังเอื้อมจะเปิดประตูกลับได้ยินเสียงร้องครางแสนอุบาทว์ ฉันมองหาต้นตอของเสียงว่ามาจากทิศทางไหน เมื่อฉันตั้งใจฟังก็พบว่าเสียงที่ได้ยินมันใกล้มากเหมือนจะอยู่หลังประตูที่อยู่ตรงหน้าฉันเอง ฉันเอาหูแนบไปที่ประตูพยายามฟังเพื่อให้แน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินมาจากหลังประตูนี่แน่ไม่ผิด และสิ่งที่ฉันคิดก็เป็นจริง เมื่อเสียงอุบาทว์นั้นมันออกมาจากข้างในห้องของแฟนฉันจริง ๆ

“แรงกว่านี่อีกค่ะเคน....อ๊ะ อ๊ะ ของเคนถึงใจชมพู่จริง ๆ”

" แล้วชมพู่จะพูดถึงคนอื่นทำไม ให้เสียบรรยากาศ ยิ่งเป็นยัยเอลิซ ยิ่งเสียบรรยากาศ เคนจะบอกให้นะ ยัยเอลิซนะ แม่..งโคตรจะน่าเบื่อเลย เคนต้องมาคอยเอาอกเอาใจคอยทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ พูดจาดี อันที่จริงเคนก็แค่หวังจะฟันมันเล่นก็เท่านั้นแหละ แต่มันก็ลีลาซะเหลือเกินสู้ชมพู่ก็ไม่ได้แค่เคนสะกิดนิดหน่อยไฟร่านก็ติดพรึบขึ้นมาเชียว ฮ่าๆๆ" ขณะที่ปากพูดท่อนล่างของมันคงขยับจัดการกระแทกกระทั้นหนักหน่วงอย่างต่อเนื่อง เพราะรับรู้ได้จากเสียงครางลั่นของอีชมพู่

ฉันทนยืนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันบิดลูกบิดประตูด้วยความโมโห โชคดีที่มันไม่ได้ล็อก หึ..สงสัยความหงี่รุนแรงขนาดลืมล็อกห้องกันเลย ฉันผลักประตูเข้าไป

แกร๊ก.... ปัง!!! เสียงกระแทกประตูดังลั่น……

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายเกมสวาท