พ่ายเกมสวาท นิยาย บท 2

สองร่างสารเลวผละออกจากกันอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ ฉันไม่รอช้าพุ่งเข้าไปตบไอ้สารเลวตัวผู้ด้วยความโมโหและเสียใจอย่างมาก พั๊วะๆๆ ปั๊กๆๆๆ "โอ๊ยยยยยยย เจ็บนะ โอ๊ยๆๆๆ " เสียงไอ้เคนร้องด้วยความเจ็บเพราะหลบจากการจู่โจมของฉันไม่ทันได้แต่ปัดป่ายมือเพื่อปกป้องตัวเอง

"เคนทำไมทำกับเอลิซอย่างนี้อ่ะ นี่มันวันครบรอบนะ เคนทำอย่างนี้กับเอลิซได้ยังไงทำได้ยังไงห๊ะไอ้ชั่ว ฮือๆๆ" ปากฉันพร่ำด่ามือก็ไม่ได้หยุดตีเพราะทั้งโกรธทั้งเสียใจ

"อุ๊ยเอลิซเราขอโทษนะเราไม่ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น..และเราไม่น่าลืมล็อกห้องเลย" เสียงนังเพื่อนสารเลวเอ่ยขึ้น แว็บเดียวที่ฉันมองหน้ามัน มันไม่ได้มีความสำนึกเลยสักนิด ออกจะภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำด้วยซ้ำ

"แกก็เหมือนกันชมพู่จะทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไงทั้ง ๆ ที่ฉันช่วยเหลือแก รักแก ฉันดีกับแกทุกอย่าง ที่สำคัญฉันเป็นเพื่อนแกนะ นังเพื่อนชั่ว แกมันชั่วหาที่ติไม่ได้จริง ๆ" ฉันผละมือออกจากร่างของเคนหมายพุ่งเข้าไปจะตบเพื่อนที่เคยรักสักฉาด

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะถึงร่างชมพู่ตัวฉันก็ปลิวไปปะทะกับกำแพง จนจุกไปทั่วร่าง

"หยุดบ้าสักทีได้ไหม ฉันละเบื่อเธอ เต็มทนแล้ว 1 ปีที่ฉันคบกับเธอมา ฉันแม่..งโคตรจะอึดอัดเลยว่ะ ไหนจะต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ เป็นคนดี ไหนจะต้องมาคอยข่มใจไม่ให้ข่มขืนเธอ ในเมื่อมาเห็น ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ เวลาเอากับชมพู่อีก มาชมพู่มาต่อให้จบกันดีกว่า" ไอ้เคนพูดแล้วหันไปหาชมพูพร้อมกดร่างชมพูให้นอนลงเพื่อบรรเลงเพลงสวาทต่อ

"อุ๊ย มันจะดีหรอเคน เอลิซยังนั่ง.....กองอยู่ตรงนี้เลยนะคะ" อีชมพู่เพื่อนชั่วเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน อีกทั้งส่งสายตาเยาะเย้ยมาที่ฉัน