ผัวเถื่อน (3P) นิยาย บท 4
ตุ้บ!
"โอ๊ย!! มันเจ็บนะไอ้โรคจิต!!" วิสกี้แหวใส่เจ้าของการกระทำป่าเถื่อนอย่างโกรธจัด เมื่อวายุเหวี่ยงตัวเธอขึ้นมาบนเตียงนอนขนาดห้าฟุตอย่างแรง แม้ว่ามันจะนุ่มพอสมควร ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกเจ็บ
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! เราสองคนไม่เคยรู้จักกัน นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้!" เธอมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักกับผู้ชายสองคนนี้มาก่อน ไม่เคยเจอหน้าหรือเดินสวนทางกันด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่พวกเขากระทำกับเธอราวกับว่าโกรธแค้นเธอมาเป็นสิบชาติ ไอ้สองคนนี้มันต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ!
วิสกี้กวาดตามองรอบๆห้องนอนโทนสีขาวเทา ที่ถูกประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องให้ความสนใจ เพราะสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือหาทางเอาตัวรวด
"จะทำอะไรก็รีบทำ กูง่วงนอนแล้ว" นั่นไม่ใช่เสียงของเจ้าของห้อง แต่เป็นเสียงของอัคคีที่เพิ่งเดินเข้ามา เขาเดินเข้ามาล้มตัวนอนลงข้างๆเธอ จนวิสกี้ต้องเป็นฝ่ายขยับตัวถอยห่าง
"ห้องมึงก็มี ทำไมไม่ไปนอน" วายุจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์นัก ก่อนจะเดินไปปิดประตูห้องนอนแล้วเดินกลับมายืนตรงปลายเตียงอีกครั้ง
"อยากเล่นด้วย" นะ..น่ากลัว รอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ วิสกี้เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ความหวาดกลัวถาโถมเข้ามาเมื่อวายุเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต
พรึ่บ!
"อื้อ!!" สมองยังไม่ทันได้ประมวลผลว่าควรจะรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไง คนที่นอนอยู่ข้างๆก็รั้งตัวเธอให้นอนลง ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะประกบลงมาบนริมฝีปากอย่างแรง
"อื้อ!!" ฟันคมกัดลงบนกลีบปาก ทำให้วิสกี้เผลอเปิดปากให้ชายหนุ่มแทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปาก อัคคีปลดเข็มขัดออกจากข้อมือของเธอ แต่กลับทารุณเธอด้วยการบดขยี้ริมฝีปากอย่างป่าเถื่อน
"อื้อ!!" วิสกี้พยายามดีดดิ้นอย่างหนัก เมื่อวายุถอดรองเท้าส้นสูงออก แล้วแทรกตัวเข้ามาตรงกลางหว่างขา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อัคคียอมปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ
"ฉันชื่ออัคคี จำให้ขึ้นใจล่ะ จะได้ครางชื่อฉันถูก" ระ..โรคจิต! พวกเขามันโรคจิต!
"ไปตายซะ!"
"หึ ปากดีแบบนี้นี่เองถึงทำให้ไอ้วายุมันคลั่งได้ขนาดนี้" อัคคีแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะยกตัววิสกี้ขึ้น เพื่อรูดซิบชุดเดรสข้างหลัง
"ปล่อยฉันนะไอ้พวกโรคจิต! ฉันบอกให้ปล่อยไง!!" ไม่ว่าเธอจะพยายามดีดดิ้นแค่ไหน วายุกับอัคคีก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอไป ทั้งที่น้ำตาแห่งความหวาดกลัวมันกำลังจะหลั่งไหล แต่พวกเขากลับยิ้มเยาะอย่างไม่สะทกสะท้าน
พรึ่บ!
"กรี๊ดดดดดดด!!! อย่าทำอะไรฉันนะ!" วิสกี้สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อวายุกระชากชุดเดรสออกจากร่างกายของเธอ เหลือไว้เพียงแพนตี้ตัวบางที่ปกปิดของสงวน
"ชื่ออะไร"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผัวเถื่อน (3P)