ผัวเถื่อน (3P) นิยาย บท 5

"อึก..ขอร้องล่ะ..อย่าทำแบบนี้..อ๊า~" คำวิงวอนของเธอไม่เป็นผล เพราะวายุยังคงขบเม้มใจกลางความเป็นสาวอย่างหนักหน่วง อัคคีเองก็ปรนเปรอเธอด้วยการตะโบมดูดดุนยอดปทุมถันทั้งสองข้างสลับกันไปมา พวกเขาทำเหมือนกับว่าคำวิงวอนของเธอมันไร้สาระสิ้นดี

"อึก..." ความหวาดกลัวที่ถาโถมเข้ามากระตุ้นหยาดน้ำตาให้รินไหลออกมาช้าๆ วิสกี้เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นจนรู้สึกเจ็บ พยายามกลั้นเสียงสะอื้นไห้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าชายหนุ่มทั้งสอง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเสียน้ำตาต่อหน้าผู้ชาย น่าสมเพชตัวเองจริงๆที่ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากนอนรอรับแรงกระแทกกระทั้นจากพวกเขา

"ฉันอยากทำความรู้จักกับเธอ...มากกว่านี้" อัคคีผละริมฝีปากออกจากยอดอกสีสวยอย่างอ้อยอิ่ง แววตาที่เขามองมามันเปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนา ต่างจากเมื่อสักครู่ที่ไร้ความรู้สึก

วิสกี้เบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากสบตากับคนที่เกลียดชัง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่วายุผละริมฝีปากออกจากใจกลางความเป็นสาว แล้วหยัดกายลุกขึ้นนั่งบนส้นเท้า

"ผู้หญิงปากดีคนนั้น มันตายไปแล้วสินะ" วายุเหยียดยิ้มมุมปาก ความรู้สึกสงสารมันไม่มีอยู่ในสมองเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเธอร้องห่มร้องไห้เหมือนจะขาดใจตาย อารมณ์ดิบในกายมันก็ยิ่งพลุ่งพล่าน

"แค่จะโดนผู้ชายเอาทำเหมือนจะเป็นจะตาย ก่อนหน้านี้ยังเอากับผู้ชายในห้องน้ำอยู่เลยนิ" น่ารังเกียจ! คำพูดคำจาของผู้ชายคนนี้ช่างน่ารังเกียจและน่าขยะแขยง วิสกี้สะบัดหน้ากลับมามองวายุอย่างเกลียดชัง

"ฉันจะเอากับใครมันก็เรื่องของฉัน อย่าแส่!"

พลั่ก!

วิสกี้อาศัยจังหวะที่วายุเผลอถีบเข้าไปที่หน้าท้องของเขาอย่างแรงจนวายุเสียหลังหงายหลังล้มลงบนเตียง ก่อนจะผลักตัวอัคคีออกห่างในตอนที่เขากำลังมึนงงกับการกระทำของเธอ แล้วหยิบชุดเดรสที่อยู่ใกล้ๆวิ่งออกมาจากห้องนอนในทันที

ตอนนี้ไม่ได้สนใจว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ความหวาดกลัวมันกดดันทำให้เธอละทิ้งความอายเพื่อหาทางเอาตัวรอด

"ฤทธิ์เยอะนักนะ!" วายุขบกรามแน่น ก่อนจะรีบวิ่งตามออกมา อัคคีเองก็รีบวิ่งตามหลังออกมาเหมือนกัน

หมับ!

"กรี๊ดดดดดดดดดด!! ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต! ถ้าฉันรอดไปได้พวกแกไม่ตายดีแน่!!" ยังไม่ทันจะได้เอื้อมมือไปเปิดประตู วายุก็วิ่งมากอดรัดเธอไว้จากทางด้านหลัง แล้วลากเธอออกมาให้ห่างจากประตู

"อื้อ!!" เสียงกรีดร้องกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่ออัคคีเดินเข้ามาประกบจูบแนบชิดแล้วบดขยี้ริมฝีปากอย่างหนักหน่วง แต่ที่น่ารังเกียจกว่านั้นคือฝ่ามือของเขากำลังเลื่อนลงมาลูบไล้ใจกลางความเป็นสาว โดยที่เธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ทำได้เพียงส่งเสียงร้องในลำคอ แต่ใช่ว่าผู้ชายสารเลวทั้งสองคนจะเห็นใจ

"อื้อ!!" น้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มอีกครั้ง เมื่อความเจ็บปวดตรงเข้ามาทักทาย

นิ้วชี้เรียวยาวราวกับผู้ชายของอัคคีดันพรวดเข้ามาในช่องทางรักคับแคบ เขาหมุนควงเป็นวงกลม แล้วใช้เล็บขูดรูดกับผนังภายใน โดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน