พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 25

บทที่ 25 โลกกลม

เนี่ยเฟิงขอบตาร้อนผ่าว “พี่ใหญ่ พี่ยังจำได้ว่าผมชอบกินอะไรหรือ? ”

ชิวมู่เฉิงพยักหน้า “นายชอบกินเนื้อสันในที่เจ้าสองย่างให้ ชอบกินซุปหอยตลับที่เจ้าสามต้ม ชอบหมั่นโถวน้ำตาลทรายแดงที่เจ้าสี่ทำให้ ชอบไข่ตุ๋นที่เจ้าห้าทำ ซี่โครงหมูตุ๋นน้ำแดงของเจ้าหก ตั๊กแตนของเจ้าเจ็ด”

“อันนั้นของพี่เจ็ดนั่นช่างเถอะ เธอบังคับผมกิน”

เนี่ยเฟิงโบกมือ กล่าวอย่างร่าเริง

ชิวมู่เฉิงถูกเนี่ยเฟิงทำให้ขบขันแล้ว “นายอยากกินอะไร พี่ใหญ่จะพาไปกิน กินอย่างสบายใจก็พอแล้ว พี่ใหญ่มีก็คือเงิน”

มองท่าทางชิวมู่เฉิงพูดอย่างจริงจังว่าตัวเองมีเงินมาก เนี่ยเฟิงก็รู้สึกอยากหัวเราะ เขาไม่ได้มีเจตนาจะหัวเราะเยาะ แต่ว่าอุตสาหกรรมเล็กๆของพี่สองอยู่ต่อหน้าเนี่ยเฟิงก็ไม่พอที่จะให้มองจริงๆ

ในขณะที่พี่สาวน้องชายทั้งสองกำลังคุยอย่างสนุกสนาน เสียงแหลมสายหนึ่งก็แทรกเข้ามา

“โอ้ ฉันยังคิดว่าใครซะอีก? ที่แท้ก็พี่ใหญ่นี่เองหรือ? ”

เนี่ยเฟิงหลังจากได้ยินเสียง จึงหันหน้ามองไปทางผู้ที่พูด ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง

ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะแต่งหน้าได้ละเอียดงดงาม สวมเสื้อผ้าราคาแพงลิ่ว แต่ยากที่จะต้านทานความ...เลี่ยน

เนี่ยเฟิงรู้สึกเสมอว่าคำว่าเลี่ยนควรใช้กับผู้ชายบางคนที่น่ารังเกียจ ไม่คิดว่าผู้หญิงก็ใช้ได้ด้วย

ใบหน้าของเธอมองครั้งเดียวก็มองออกว่าปลอม ขยับมีดมากเกินไป ก็ไม่เท่าไหร่จริงๆ

ชิวมู่เฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ให้ความสนใจผู้หญิงคนที่พูด

อีกฝ่ายดูเหมือนจะโกรธมาก “เฮ้! ชิวมู่เฉิง ฉันไว้หน้าเธอถึงได้เรียกเธอสักคำว่าพี่ใหญ่ เธอยังคิดจริงหรือว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ? ก็ไม่เจียมตัวเอาซะเลย! ก่อนหน้านี้ที่เธอเรียนรู้การวางตัวที่ตระกูลชิวล่ะ? ไปไหนหมดแล้ว? ”

“คนไร้การวางตัวบางคนก็ยังไม่รู้จักข้อบกพร่องของตนเอง รับมือกับคนแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มาตรฐานของมนุษย์”

เนี่ยเฟิงกลอกตาเงียบๆ พูดกลับอย่างปากร้าย

หลังหญิงสาวรู้สึกตัว ก็โมโหแทบตาย : “เด็กหน้าเหม็น! นายว่าใครเป็นคนไร้ค่า! ”

“ใครยอมรับก็คนนั้นแหละ “เนี่ยเฟิงไหวไหล่

“นาย!”

“ชิวซือมี่ ฉันไม่ใช่คนของตระกูลชิวแล้ว ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องมาหาที่ยืนอะไรที่นี่”

ชิวมู่เฉิงตอนนี้เปิดปากแล้ว เธอไม่เห็นชิวซือมี่อยู่ในสายตาสักนิด

ที่แท้นี่ก็คือคุณหนูรองของตระกูลชิวหรือ?

เนี่ยเฟิงสังเกตเธอรอบหนึ่ง ทำปากยื่นทันที

เขานับว่าเข้าใจแล้วว่าทำไมชิวซือมี่เป็นผู้สืบทอดคนที่สอง เพราะว่าเปรียบเทียบกับพี่ใหญ่ของเขา ไม่มีอะไรให้เทียบกันได้โดยสิ้นเชิง!

ถูกกดทับเป็นเศษละเอียดอย่างสมบูรณ์!

รูปร่างหน้าตาชั้นต่ำขนาดนี้ ยังแกล้งทำได้ชั้นต่ำขนาดนี้อีก! เสื้อผ้าก็ยิ่งรสนิยมต่ำ!

ชิวซือมี่หัวเราะเสียงเย็นเสียงหนึ่ง : “ก็ใช่! ฉันลืมไปเลยว่าเธอถูกคุณย่าลบชื่อออกไปแล้ว! เป็นยังไง? เสียดายไหม? ”

ชิวซือมี่กลอกดวงตารอบหนึ่ง มองที่เนี่ยเฟิง "อุ๊ย นี่คงไม่ใช่คนรักที่ต่อให้เธอต้องถอนหมั้นก็ต้องหนีตามไปหรอกนะ? ”

ชิวมู่เฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอยังไม่ไปอีกหรือไง? มองเธอแล้วฉันอยากอาเจียน กินอะไรไม่ลง”

เยี่ยมไปเลย! พี่ใหญ่ของเขาพูดจาได้ร้ายกาจโดยแท้! เนี่ยเฟิงกดถูกใจให้ชิวมู่เฉิงในใจ!

“เธอ! ชิวมู่เฉิง! ตอนนี้เธอโต้เถียงอย่างไร้เหตุผล! ยังอยากทานข้าวที่ร้านหมิงเตี่ยน? เธอคิดเพ้อฝัน! เธอสามารถเป็นสมาชิกของร้านหมิงเตี่ยน ไม่ใช่เพราะพึ่งวาสนาของตระกูลชิวหรือ? ตอนนี้เธอก็ไม่ใช่คนของตระกูลชิวแล้ว เธอไม่มีคุณสมบัตินี้! ”

ชิวซือมี่ถลึงตาอย่างฉุนเฉียวใส่ชิวมู่เฉิงและเนี่ยเฟิง หลังจากนั้นร้องเรียกเสียงดัง “ผู้จัดการซุนของพวกเธอล่ะ?! รีบไสหัวออกมาให้ฉัน! ”

ชิวซือมี่ตะโกนเรียกเสียงดัง