พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 37

บทที่ 37 ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่

"ผู้อำนวยการวางใจได้ค่ะ เรื่องนี้พวกเราจะจัดการให้เรียบร้อย จริงสิ ในนี้มีรายชื่อผู้ที่ไปเรียนประเทศญี่ปุ่ณ ท่านดูก่อนค่ะ"

"อื้ม ส่งคนพวกนี้ไปเถอะ"

ตอนที่เนี่ยเฟิงเข้าไปเดินผ่านกับเขาพอดี

เนี่ยเฟิงมีความอยากรู้เกี่ยวกับโรงพยาบาลนี้มาก มองจากข้างนอกไม่เห็นอะไร แต่ว่าพอเดินเข้าไปเขาก็รู้สึกว่าโรงพยาบาลนี้หรูมาก

ตอนที่เนี่ยเฟิงเดินเข้าไปเรื่อยๆผู้หญิงสวมเสื้อคลุมสีขาวที่เดินผ่านเขาไปหยุดเดินกะทันหัน เธอหันหลังไป มองเนี่ยเฟิงด้วยสายตาแหลมคม

"เสี่ยวเฟิง?"

วินาทีที่เสียงคุ้นเคยนี้ดังขึ้น เนี่ยเฟิงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

ไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง?

"ใช่นายสินะ?"

เนี่ยเฟิงหันหลังไปเหมือนเครื่องกล คนที่อยู่ข้างหลังไม่ใช่ใครอื่นจริง ๆ คือพี่สี่ของเขาเอง หมิงอี๋หาน

"พี่สี่ พี่อยู่นี่ได้ไง?"

เนี่ยเฟิงไม่เคยคิดเลยจริง ๆ ตัวเองจะหลงมาโรงพยาบาลของหมิงอี๋หาน

"เป็นนายจริง ๆ ด้วย พี่ก็ว่ากระดูกและแผ่นหลังเหมือนมาก น่าจะเป็นนาย ประโยคนี้ พี่ต้องถามนายต่างหาก ทำไมนายถึงมาโรงพยาบาล?"

หมิงอี๋หานเป็นคนจริงจังเสมอ แต่ที่ต่างกับพี่ใหญ่ก็คือ นิสัยของเธอแปลกเล็กน้อย

ถ้าจะใช้คำอธิบาย น่าจะเป็นหน้าเนื้อใจเสือ

"นายบาดเจ็บเหรอ?"

หมิงอี๋หานสังเกตถึงความผิดปกติ เธอรีบเข้าไปเช็กดู เห็นว่าแขนของเนี่ยเฟิงมีแผลถลอกหลายจุด และมีรูที่ฝ่ามือ หมิงอี๋หานร้อนรนทันที !

"เร็ว ! เตรียมผ่าตัด ! "

เนี่ยเฟิง : …

"พี่สี่ ผมไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น ก็แค่มีรูที่ฝ่ามือ ไปฆ่าเชื้อ พันด้วยผ้าพันแผลก็ได้แล้ว ไม่เป็นไรหรอก"

หมิงอี๋หานไม่สนใจอะไร ชื่อเสียงอะไรนั้นไม่มีอยู่ในสายตาเธอเลย เธอเป็นคนนิ่งจนน่ากลัวตั้งแต่เด็ก

แต่ว่าความเป็นห่วงเนี่ยเฟิงนี้มีอยู่มาก เธอชอบเนี่ยเฟิงมาก ๆ แล้วเมื่อนานแล้วเขาก็เคยพูดเรื่องที่น่ากลัวกับเนี่ยเฟิงมาก่อน

"พี่จะทำนายเป็นตุ๊กตา แบบนี้นายก็จะรักษาสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้"

ต้องบอกว่า คนปกติได้ยินแบบนี้ก็ต้องขนลุกขนพอง

หลังจากโตขึ้นมาหน่อย ความต้องการที่จะควบคุมของเธอก็แสดงออกมาชัดยิ่งขึ้น แต่ว่าเธอรู้ว่าเนี่ยเฟิงชอบความอิสระ ความดีของเธอที่มีต่อเนี่ยเฟิง ทำให้เธอยอมซ่อนความต้องการที่จะควบคุมของตัวเองไว้

"มือของนายเจ็บขนาดนี้แล้ว ต้องเย็บแผลผ่าตัด ! "

หมิงอี๋หานใจร้อนมาก ดูเหมือนจะเสียสติไป เนี่ยเฟิงรีบใช้มือข้างที่ไม่ได้บาดเจ็บ จับข้อมือของพี่สี่ไว้

"พี่สี่ ผมไม่ได้เจ็บหนักขนาดนั้น เอางี้พี่พาผมไปที่แผนกผู้ป่วยนอกเพื่อหาคนช่วยผมฆ่าเชื้อก่อน?"

หมิงอี๋หานมองมือของเนี่ยเฟิงด้วยความเป็นห่วง ตอนนี้มือของเขายังมีเลือดไหลอยู่เลย

"นายรีบตามพี่มา นายไปทำอะไรมากันแน่?เมื่อกี้น้อกหกบอกพี่ว่านายกำลังจะกลับไปกินข้าวแล้ว วันนี้พี่ใหญ่ทำแกงไก่ ทำไมนายถึงบาดเจ็บได้ล่ะ? ใครเป็นคนทำ? นายบอกความจริงกับพี่สี่มา พี่สี่ไม่ปล่อยมันไปเด็ดขาด ! "