พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 39

บทที่ 39 ความสงสัยของพี่สี่

“พรุ่งนี้ฉันจะไปคุยกับลุงแก เรื่องนี้ก็น่าโอเคแล้ว”

ฟางหลงเทียนไม่มีทางยอมให้เนี่ยเฟิงเหยียบหัวแน่ ก็แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่งกล้าที่จะมาสู้กับตระกูลฟาง? ตลกสิ้นดี

วันที่สอง

หมิงอี๋หานเดินเข้าวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ

“ซื้อซุปไข่ปูและอะไรอย่างอื่นจากจุ้ยเซียนเหลามา เลือกที่นายชอบกินซะ”

เนี่ยเฟิงกินซุป พี่สาวที่หมอนี้โหดกันขนาดนี้เลยหรอ?”

“พี่สี่ พี่ดูสิมือผมก็หายแล้ว ผมออกจากโรงพยาบาลได้รึยัง?”

เนี่ยเฟิงสะบัดมือตัวเอง แล้วก็ถาม

“เดี๋ยวพี่ใหญ่จะมารับนาย ถึงแม้ว่าแผลของนายไม่ได้สาหัส แต่ก็ต้องระวังหน่อย อย่าให้แผลฉีก ถ้ามีเรื่องอะไร ไม่สบาย ต้องมาหาพี่นะ อย่าดื้อกับหมอ”

ครั้งนี้หมิงอี๋หานไม่ได้ห้ามเนี่ยเฟิงไว้

เนี่ยเฟิงยิ้มแล้วตอบ: “ได้เลยครับ!”

“ได้ออกไปแล้วดีใจขนาดนี้เลยหรอ? นายไม่อยากเจอพี่สี่ขนาดนี้เลยหรอ?”

หมิงอี๋หานถามเนี่ยเฟิงด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

เนี่ยเฟิงรีบส่ายหน้า “จะเป็นไปได้ยังไง! พี่สี่เองก็รู้ ผมก็เหมือนลิงแหละ นั่งนิ่งๆ ไม่ได้!”

“เถียงเก่ง”

หมิงอี๋หานพูด จากนั้นก็เอาเอกสารออกมายื่นให้เขา “ให้นาย”

เนี่ยเฟิงนิ่งไป รับเอกสารมาอย่างสงสัย เขาพลิกดูไปมา แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป “พี่สี่ นี่……”

“ไม่ต้องมาทำใสซื่อกับพี่”

หมิงอี๋หานมองเนี่ยเฟิง “รอยแผลจากปืน มีดบนตัวนาย รอยแผลพวกนี้ถึงพี่ๆ คนอื่นจะดูไม่ออก แต่พี่เป็นหมอแค่เห็นก็รู้แล้ว”

ถึงแม้เขาไม่ยอมให้ตรวจ อยู่ด้วยกันยังไงก็รู้แน่

แรกๆ หมิงอี๋หานก็เป็นห่วงความปลอดภัยของเนี่ยเฟิงมาก ไม่ว่ายังไงก็จะต้องให้เนี่ยเฟิงเข้ารับการตรวจสุขภาพอย่างละเอียด พอตรวจสุขภาพเสร็จ หมิงอี๋หานเห็นว่าบนตัวของเนี่ยเฟิงมีรอยแผลมากมาย แผลแบบนี้อยู่บนผิวสีน้ำผึ้งของเขาเห็นชัดมาก แต่หมิงอี๋หานรู้ ว่าแผลพวกนี้หายยาก

เนี่ยเฟิงต้องโดนขนาดนี้ แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่

เนี่ยเฟิงเงียบ ไม่พูดอะไร

“แผลพวกนี้เป็นตอนช่วงที่นายหายไปใช่ไหม?”

หมิงอี๋หานมองตาเนี่ยเฟิง ดวงตาที่สวยงามของเธอแสดงความสงสาร

“พี่ไม่เคยเชื่อเลยว่านายตายแล้ว พี่ก็เลยตามหานายมาโดยตลอด