สรุปตอน บทที่56 คุณช่างน่าโมโห – จากเรื่อง พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) โดย ตงไห่หนิงเหมิง
ตอน บทที่56 คุณช่างน่าโมโห ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) โดยนักเขียน ตงไห่หนิงเหมิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 56 คุณช่างน่าโมโห
เนี่ยเฟิงเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่เขา เขาจึงหยุดหัวเราะ “ไม่มีอะไร แค่อยากหัวเราะเฉย ๆ ”
“คุณผู้ชายท่านนี้หน้าไม่คุ้นเลย ผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน”
จูเย่าเหวินรู้สึกอับอายต่อหน้าสาธารณชน แล้วจะปล่อยผ่านไปได้ยังไง? ครั้นแล้วเขาก็สอบถามเกี่ยวกับประวัติของเนี่ยเฟิง
“ผมเหรอครับ? ”
ตอนนี้เนี่ยเฟิงกลายเป็นเป้าที่ทุกคนให้ความสนใจ เมื่อกี้แพทย์แผนจีนและแพทย์แผนตะวันตกที่คุยกันอย่างคึกคักตรงนั้นพวกเขาก็ต่างเงียบลง
“ขอโทษนะคะ เขาเป็นผู้ช่วยของฉันเอง”
หมิงอี๋หานจะทำให้น้องชายของตนเองตกเป็นเป้าวิจารณ์ของสาธารณชนได้อย่างไร?
“ที่แท้ก็เป็นผู้ช่วยของคณบดีหมิงนี่เอง ปีที่แล้วโรงพยาบาลคังหมิงทำได้ดีมากจริงๆ แต่ด้วยเหตุผลนี้คณบดีหมิงก็ไม่สามารถหยิ่งผยองได้หรอกนะ”
อายุของจูเย่าเหวินแก่กว่าหมิงอี๋หานตั้ง 10 กว่าปี
สำหรับโรงพยาบาลคังหมิงที่ผุดขึ้นรวดเร็วราวกับดอกเห็ด จูเย่าเหวินจะไม่คิดว่านี่เป็นภัยคุกคามได้อย่างไร?
เพียงแต่หมิงอี๋หานเป็นศาสตราจารย์ด้านศัลยกรรมที่ร้อนแรง แม้แต่ประธานาธิบดีของเมืองก็ยังขอให้เธอรักษาอาการป่วยของเขา
ถ้าจูเย่าเหวินสามารถที่จะย้ายหมิงอี๋หานได้ เธอคงไม่ได้อยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว
“สายตาข้างไหนของคุณที่มองว่าผู้ช่วยของฉันหยิ่งผยองเหรอคะ หรือว่าทุกวันนี้เสียงหัวเราะของคนอื่นคือความหยิ่งผยองเหรอคะ?”
เดิมทีหมิงอี๋หานก็ไม่ชอบทุกคนในแพทยสมาคมอยู่แล้ว สำหรับคนเหล่านี้ หมิงอี๋หานก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไร
“คณบดีหมิง คุณจะตำหนิที่เย่าเหวินที่คิดแบบนั้นไม่ได้ ที่เย่าเหวินเพิ่งจะวิเคราะห์ข้อมูลไปเมื่อกี้มีตรงไหนที่ผิดไปงั้นเหรอ? ทำไมผู้ช่วยของคุณถึงหัวเราะ?”
เดิมที ดร.หยางกับจูเย่าเหวินเป็นพวกเดียวกัน ทุก ๆ ปีจูเย่าเหวินลงทุนให้แพทยสมาคมเป็นเงินจำนวนมาก และยังให้เงินสนับสนุนค่าใช้จ่ายโครงการทั้งหมดของ ดร.หยาง เป็นเงินจำนวนไม่น้อย
“เสี่ยวเฟิง คุณพูดมาสิว่าทำไมถึงหัวเราะ”
หมิงอี๋หานมองไปที่เนี่ยเฟิง “ให้พูดตรง ๆ ไม่ต้องกังวลอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ”
หมิงอี๋หานพูดประโยคนี้ออกไป ทุกคนต่างกระซิบกัน ว่าคนที่สามารถมีความมั่นใจเช่นนี้ก็คือหมิงอี๋หานนี่แหละ
เพราะโรงพยาบาทของหมิงอี๋หานสามารถทำได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่ต้องพึ่งแพทยสมาคม เธอแค่พึ่งชื่อเสียงของตัวเองก็เพียงพอแล้ว
“ผมแค่คิดว่าข้อมูลชุดนี้ที่เขาเตรียมมาชุ่ยมาก ๆ ทำไมเขาถึงบอกว่านี่เป็นจำนวนเงินของปีที่แล้ว และจำนวนเงินเหล่านี้มาจากไหน? พูดโดยที่ไม่ได้เตรียมการอะไรเลย นี่มันน่าขำจริงๆ ใช่ไหมล่ะครับ?”
เนี่ยเฟิงกะพริบตา ดูแล้วก็ไม่เป็นอันตราย แต่สิ่งที่เขาพูดออกมา ทำให้จูเย่าเหวินค่อนข้างโกรธ
“คณบดีหมิง พวกคุณตั้งใจที่จะมาหาเรื่องทะเลาะสินะ ข้อมูลที่ผมเตรียมชุดนี้ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ นี่จะเป็นการพูดโดยที่ไม่ได้เตรียมการอะไรเลยได้ยังไง?”
จูเย่าเหวินจ้องมองไปที่ฝั่งตรงข้ามด้วยความโกรธ
“เนี่ยเฟิงกล่าวว่าข้อมูลของคุณชุ่ย ดังนั้นข้อมูลของคุณก็คงจะชุ่ยมากแน่ ๆ ”
หมิงอี๋หานพยักหน้าและตอบอย่างจริงจัง
“โอ้โฮ แต่ไหนแต่ไรมาคณบดีหมิงก็มักจะเชื่อมั่นในการกระทำตัวเอง ที่แท้ก็ดูถูกพวกเราแพทยสมาคม งั้นก็ออกไปสิ ทำไมต้องมาก่อความวุ่นวายที่นี่ด้วย?”
แพทย์หญิงด้านข้างอดไม่ได้ที่จะกลอกตา และพูดอย่างเย้ยหยัน
“ก่อนหน้านี้พ่อของฉันบริจาคเงินให้ที่นี่ตั้งเท่าไร ต้องให้ฉันพูดให้คุณฟังทีละคนไหม? เนื่องจากนี่เป็นหุ้นของเมืองจินไห่ทั้งหมด แล้วทำไมฉันจะมารับมันไม่ได้ล่ะ? ถ้าพูดไม่ได้จริง ๆ ก็เอาปากไปบริจาคให้คนที่มีประโยชน์”
หมิงอี๋หานไม่ได้แสดงใบหน้าใด ๆ กับแพทย์หญิง และทำให้แพทย์หญิงโกรธจนจะเป็นจะตาย
“คณบดีหมิง ถ้าคุณก่อเรื่องวุ่นวายมากพอแล้ว ก็เชิญคุณออกไปได้แล้ว คุณก็รู้ว่าการประชุมวันนี้สำคัญกับทุกคนมากแค่ไหน”
ดร.หยาง เห็นว่าสถานการณ์ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุม ดังนั้นเขาจึงไม่พอใจเล็กน้อย
“จะรีบร้อนอะไรกันล่ะคะ? ฉันรู้อยู่แล้วว่าการประชุมในวันนี้สำคัญมากสำหรับทุกคนที่นี่ แต่การปันส่วนนี้ต้องมีการจัดสรรใช่ไหม? ในเมื่อมีข้อสงสัย เราจึงไม่ควรตรวจสอบเอกสารชุดนี้ที่กล่าวโดยจูเย่าเหวินเหรอคะ?”
“ไม่ว่าคุณจะตรวจสอบยังไง เอกสารชุดนี้ของฉันก็น่าเชื่อถือที่สุด!”
เนี่ยเฟิงมองไปที่หน้าตาที่สิ้นหวังของจูเย่าเหวิน เขาถึงกับปิดปากและหัวเราะออกมา
การกระทำของเขาครั้งนี้ยิ่งเพิ่มความโมโหให้กับจูเย่าเหวิน “คุณบอกว่าเอกสารชุดนี้ของผมเกินจริง งั้นคุณสามารถนำข้อมูลที่ไม่เกินจริงมาได้ไหม ถ้าคุณนำออกมาไม่ได้ ก็ออกไปให้พ้นจากที่นี่!”
จูเย่าเหวินมีมารยาทมาก ๆ ต่อหน้าผู้ชม แต่ตอนนี้เขาโมโหเอามาก ๆ
“ผมมีอยู่แล้ว”
เนี่ยเฟิงยิ้ม “และผมเชื่อว่าข้อมูลนี้ของผมเชื่อถือได้มากกว่าของเขานะ”
แม้ว่าโทรศัพท์ของเนี่ยเฟิงจะอยู่ที่สถานีตำรวจ แต่เขายังมีเครื่องเก่าที่เคยใช้มาก่อน แม้ว่ามันจะพัง แต่ก็ยังใช้งานได้อยู่
ครั้นแล้วเนี่ยเฟิงก็ค่อย ๆ เดินไปใช้สายข้อมูลเชื่อมต่อกับโทรศัพท์ของเขา จากนั้นก็ฉายข้อมูลของการแพทย์แผนจีนและแพทย์ตะวันตก
“นี่คือข้อมูลรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ของทีม ดร.เป้ยิงลี่เมื่อปีที่แล้ว ผมคิดว่าทุกคนคงรู้จัก ดร.เป้ยิงลี่ใช่ไหมครับ? หรือว่าข้อมูลพวกนี้ไม่น่าเชื่อถือมากกว่าข้อมูลที่ได้มาจากคนที่พูดเรื่องไร้สาระอีกรึเปล่า?”
ในความเป็นจริง ข้อมูลนี้เพิ่งถูกเนี่ยเฟิงปลอมแปลงขึ้นมา
หากเขาต้องการที่จะทำให้เอกสารนี้ว่างเปล่า มันก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ
เดิมทีข้อมูลที่จูเย่าเหวินให้มีความลำเอียง แต่ตอนนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น ดวงตาของเขาวูบไหว “นี่ นี่ข้อมูลสถิติของทุกทีมไม่เหมือนกันเลยนะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+)