บทที่ 58 ความเลวทราม
สิ่งที่เนี่ยเฟิงทำในนามการแพทย์แผนจีน แต่เขาไม่ได้ต่อสู้เพื่อการแพทย์แผนจีน แต่เพื่อโรงพยาบาลคังหมิง
ด้านหลังของเนี่ยเฟิงคือตู้ยาของยาจีน นอกจากนี้ยังมีชุดฝังเข็ม
ในขณะนี้ จูเย่าเหวินกำลังใช้อุปกรณ์ระดับไฮเอนด์เพื่อตรวจสอบหนู
เนี่ยเฟิงวางหนูทดลองไว้บนโต๊ะ และหันกลับมาคุ้ยหาอะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจว่าหนูทดลองตัวนี้จะตายหรือไม่
ทุกคนก้มคอมองดู หมอหลายคนมองไปที่เขา หลังจากนั้นสักพักก็ส่ายหัว ด้วยท่าทีของเนี่ยเฟิงคงไม่มีทางช่วยชีวิตหนูทดลองได้แน่ๆ
“อ้อ! ที่แท้ก็อยู่นี่เอง”
เนี่ยเฟิงคุ้นหาเจอถุงฝังเข็ม เมื่อหันกลับไปก็พบว่าหนูเกิดฟองรอบปากและดูเหมือนว่ามันกำลังจะขึ้นสู่สวรรค์
“โอ้โฮ แบบนี้เขาไม่สามารถช่วยชีวิตหนูทดลองตัวนี้ได้แน่ๆ เลย!”
“ใช่! หมิงอี๋หานหาผู้ช่วยแบบนี้มาได้ยังไงล่ะเนี่ย? แล้วเมื่อกี้ยังกล้าพูดว่าไม่มีใครเทียบฝีมือทางการแพทย์ของเขาได้!”
“เป็นเรื่องตลกระดับโลกเลยจริงๆ!”
คนเหล่านี้ดูคึกคักจนไม่ทันระแวงเรื่องใหญ่ หนึ่งหรือสองก็จะเริ่มหมดอำนาจ
แต่หมิงอี๋หานที่อยู่ล่างเวทีแล้วไขว้มือไว้ด้านหลัง เธอเหล่ตาคู่สวยดั่งตาหงส์ มองไปที่เนี่ยเฟิง
ตอนเด็ก ๆ เธอกับเนี่ยเฟิงแข่งขันกันเพื่อหายาสมุนไพร และเธอไม่เคยเอาชนะเนี่ยเฟิงได้เลย
เนี่ยเฟิงมองไปที่แผนภาพร่างกายมนุษย์เพียงครั้งเดียว เขาก็รู้ว่าจุดฝังเข็มแต่ละจุดของร่างกายมนุษย์อยู่ที่ใด และยังรู้ว่าควรใช้แรงแบบไหน แล้วจะให้ผลแบบใด
เนี่ยเฟิงออกไปพบเจอกับความยากลำบากต่าง ๆ ตั้งนาน ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บมาก็เยอะ ในสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ เขาจะสามารถไปหาหมอทันทีได้อย่างไร?
ดังนั้นมีความเป็นได้อย่างเดียว นั่นก็คือเนี่ยเฟิงต้องช่วยชีวิตตัวเอง
มีคำกล่าวที่ว่า คนเป็นหมอไม่ช่วยชีวิตตัวเอง แม้ว่าพวกเขาจะมีความสามารถในการช่วยชีวิตผู้อื่น แต่ถ้าร่างกายตัวเองมีปัญหาคงไม่สามารถที่จะช่วยชีวิตตัวเองได้
แต่เนี่ยเฟิงที่สามารถรอดชีวิตจากอันตรายมากมายมาได้ ก็เป็นการพิสูจน์แล้วว่าทักษะทางการแพทย์ของเขาดีกว่าคนอื่นๆ
เธอเชื่อในตัวเนี่ยเฟิง!
ความจริงเนี่ยเฟิงไม่ฟังข่าวซุบซิบพวกนั้นจากคนรอบข้างอยู่แล้ว แต่ทว่าอีกด้านหนึ่งเขาก็เดินผ่านไปพร้อมกับฮัมเพลง
เขาคลี่ถุงฝังเข็มออกอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์ จากนั้นก็เจาะหนูทดลองด้วยเทคนิคที่รวดเร็วมาก
ไม่นาน บนตัวของหนูทดลองก็เต็มไปด้วยเข็มสีเงิน
“เจ้าหมอนี่กำลังทำอะไรอยู่น่ะ? เขาจะทำให้หนูทดลองตัวนี้กลายเป็นเม่นเหรอ?”
“ฉันไม่เคยได้ยินวิธีและไม่เคยเห็นทักษะการใช้เข็มแบบนี้มาก่อน กลัวว่าเขาจะเป็นพวกเพ้อฝันล่ะมั้ง?”
ตอนนี้จูเย่าเหวินได้ตรวจสอบหนูทดลองเรียบร้อยแล้ว เขามองไปที่เนี่ยเฟิง และอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย
ดูเหมือนว่าทักษะอันน้อยนิดของเนี่ยเฟิงคงใช้หมดแล้วสินะ? บางทีอาจไม่ต้องรอให้เขาทำการรักษาเสร็จสิ้น หนูทดลองของเนี่ยเฟิงก็คงตายไปแล้ว
“เสร็จแล้ว!”
แต่อย่างไรก็ตามไม่คิดถึงเลยว่าในวินาทีต่อมาเนี่ยเฟิงจะพูดว่าเสร็จแล้ว?!
จูเย่าเหวินตกใจเป็นอย่างมาก “เสร็จแล้ว?”
ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่มีข้อสงสัยแบบนี้ ยังมีทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่และดร.หยาง
ดร.หยาง ฟังหูไว้หูแล้วรีบมองไปที่หนูทดลองบนโต๊ะ ปากของหนูทดลองกำลังพ่นฟองเบาๆ มันไม่เหมือนมีชีวิตเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+)